< Salmos 137 >

1 Junto aos rios da Babilônia nos sentamos e choramos, enquanto nos lembramos de Sião.
Ke kut muta sisken infacl Babylon, Kut tung we ke kut esamak Zion.
2 Sobre os salgueiros que há no meio dela penduramos nossas harpas.
Kut srupusrak harp natusr Ulun sak willow su tu siskasr.
3 Porque ali os que tinham nos capturado nos pediam letras de canções, e os que nos destruíram, que [os] alegrássemos, [dizendo]: Cantai para nós [algumas] das canções de Sião.
Elos su sruokkuti elos sap kut in on; Elos sap kut in akpwaryalos, Ac fahk, “Yuk soko on ke acn Zion kut in lohng.”
4 Como cantaríamos canções do SENHOR em terra estrangeira?
Kut ac on fuka soko on nu sin LEUM GOD In sie facl sac?
5 Se eu me esquecer de ti, ó Jerusalém, que minha mão direita se esqueça [de sua habilidade].
Lela tuh nga in tia sifil ku in srital ke harp Nga fin mulkinkomla, Jerusalem!
6 Que minha língua grude no céu da boca se eu não me lembrar de ti, se eu não pôr Jerusalém acima de todas as minhas alegrias.
Lela nga in tia sifil ku in on Nga fin tia esam kom, Nga fin tia nunku mu kom pa mwe insewowo yohk emeet luk uh!
7 Lembra-te, SENHOR, dos filhos de Edom no dia de Jerusalém, que diziam: Arruinai [-a], arruinai [-a], até ao seus fundamentos!
O LEUM GOD, esam ma mwet Edom elos tuh oru Ke len se sruhu acn Jerusalem. Esam lah elos tuh fahk, “Sukella! Sukella nwe ke musalsalu fin fohk uh!”
8 Ah filha de Babilônia, que serás destruída! Bem-aventurado a quem te retribuir o que fizeste conosco.
Babylon, kom ac fah kunausyukla. Insewowo elos su fah folokin nu sum Ma kom tuh oru nu sesr —
9 Bem-aventurado aquele que tomar dos teus filhos, e [lançá-los] contra as pedras.
Su ac fah eisla tulik fusr nutuwos Ac sakunulos fin eot uh.

< Salmos 137 >