< Salmos 108 >
1 Cântico e Salmo de Davi: Preparado está meu coração, ó Deus; cantarei e tocarei música [com] minha glória.
He waiata, he himene na Rawiri. Pumau tonu toku ngakau, e te Atua; ka waiata ahau, ae ra, ka himene ahau, me toku kororia ano.
2 Desperta-te, lira e harpa; eu despertarei ao amanhecer.
E ara, e te hatere, e te hapa: ka ara wawe ano ahau.
3 Louvarei a ti entre os povos, SENHOR, e tocarei música a ti entre as nações;
Ka whakamoemiti ahau ki a koe, e Ihowa, i waenganui i nga iwi: ka himene ki a koe i waenganui i nga tauiwi.
4 Porque tua bondade é maior que os céus, e tua fidelidade mais alta que as nuvens.
He nui atu hoki tau mahi tohu i nga rangi, a ko tou pono tutuki noa atu ki nga kapua.
5 Exalta-te sobre os céus, ó Deus; e tua glória sobre toda a terra;
Kia whakanuia koe, e te Atua, ki runga atu i nga rangi: hei runga atu i te whenua katoa tou kororia.
6 Para que teus amados sejam libertados; salva [-nos] com tua mão direita, e responde-me.
Kia puta tau i aroha ai, ma tou ringa matau matou e whakaora, a whakahokia mai he kupu ki a matou.
7 Deus falou em seu santuário: Eu me alegrarei; repartirei a Siquém, e medirei ao vale de Sucote.
Kua korero te Atua i runga i tona tapu: Ka hari ahau, ka kotikoti i Hekeme, ka roherohe i te raorao o Hukota.
8 Meu é Gileade, meu é Manassés; e Efraim é a fortaleza de minha cabeça; Judá é meu legislador.
Noku Kireara; noku a Manahi; ko Eparaima ano hoki te kaha o toku matenga; ko Hura taku hepeta.
9 Moabe é minha bacia de lavar; sobre Edom lançarei meu sapato; sobre a Filístia eu triunfarei.
Ko Moapa taku oko horoi; ka maka e ahau toku hu ki runga ki Eroma: ka whakamanamana ahau ki Pirihitia.
10 Quem me levará a uma cidade fortificada? Quem me guiará até Edom?
Ma wai ahau e kawe ki te pa tuwatawata? Ko wai nana ahau i arahi ki Eroma?
11 Por acaso não serás tu, ó Deus? Tu que tinha nos rejeitado, e não saías [mais] com nossos exércitos?
He teka ianei kua panga matou e koe, e te Atua? kahore hoki koe, e te Atua, e haere tahi me o matou taua.
12 Dá-nos ajuda [para livrarmos] da angústia, porque o socorro humano é inútil.
Homai ki a matou he awhina ki te hoariri: he teka kau noa hoki te awhina a te tangata.
13 Em Deus faremos proezas; e ele pisoteará nossos adversários.
Ma te Atua tatou ka toa ai: mana hoki e takahi ki raro o tatou hoa whawhai.