Salmos 102
1 Oração do aflito, quando ele se viu desfalecido, e derramou sua súplica diante do SENHOR: Ó SENHOR, ouve minha oração; e que meu clamor chegue a ti.
Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję. Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.
2 Não escondas de mim o teu rosto no dia da minha angústia; inclina a mim teu ouvidos; no dia em que eu clamar, apressa-te para me responder.
Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.
3 Porque os meus dias têm se desfeito como fumaça; e meus ossos se têm se queimado como [n] um forno.
Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.
4 Meu coração, tal como a erva, está tão ferido e seco, que me esqueci de comer meu pão.
Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.
5 Por causa da voz do meu gemido, meus ossos têm se grudado à minha carne.
Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.
6 Estou semelhante a uma ave no deserto, estou como uma coruja num lugar desabitado.
Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.
7 Fico alerta e estou como um pardal solitário sobre o telhado.
Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.
8 Os meus inimigos me insultam o dia todo; os que me odeiam juram [maldições] contra mim.
Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.
9 Porque estou comendo cinza como [se fosse] pão, e misturo minha bebida com lágrimas,
Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,
10 Por causa de tua irritação e tua ira; porque tu me levantaste e me derrubaste.
Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.
11 Meus dias [têm sido] como a sombra, que declina; e eu estou secando como a erva.
Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;
12 Porém tu, SENHOR, permaneces para sempre; e tua lembrança [continua] geração após geração.
Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.
13 Tu te levantarás, e terás piedade de Sião; porque chegou o tempo determinado para se apiedar dela.
Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.
14 Pois os teus servos se agradam de suas pedras, e sentem compaixão do pó de suas [ruínas].
Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;
15 Então as nações temerão o nome do SENHOR; e todos os reis da terra [temerão] a tua glória;
Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;
16 Quando o SENHOR edificar a Sião, [e] aparecer em sua glória;
Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;
17 E der atenção à oração do desamparado, e não desprezar sua oração.
Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.
18 Isto será escrito para a geração futura; e o povo que for criado louvará ao SENHOR;
To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,
19 Porque ele olhará desde o alto de seu santuário; o SENHOR olhará desde os céus para a terra,
Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;
20 Para ouvir o gemido dos prisioneiros; para soltar aos sentenciados à morte.
Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;
21 Para eles anunciarem o nome do SENHOR em Sião, e seu louvor em Jerusalém.
Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,
22 Quando os povos se reunirem, e os reinos, para servirem ao SENHOR.
Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.
23 Ele abateu minha força no caminho; abreviou os meus dias.
Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;
24 Eu dizia: Meu Deus, não me leves no meio dos meus dias; teus anos são [eternos], geração após geração.
Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.
25 Desde muito antes fundaste a terra; e os céus são obra de tuas mãos.
I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.
26 Eles se destruirão, porém tu permanecerás; e todos eles como vestimentas se envelhecerão; como roupas tu os mudarás, e serão mudados.
One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.
27 Porém tu és o mesmo; e teus anos nunca se acabarão.
Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.
28 Os filhos de teus servos habitarão [seguros], e a semente deles será firmada perante ti.
Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.
