Salmos 102
1 Oração do aflito, quando ele se viu desfalecido, e derramou sua súplica diante do SENHOR: Ó SENHOR, ouve minha oração; e que meu clamor chegue a ti.
Drottinn, heyrðu bæn mína! Hlustaðu á ákall mitt!
2 Não escondas de mim o teu rosto no dia da minha angústia; inclina a mim teu ouvidos; no dia em que eu clamar, apressa-te para me responder.
Snúðu ekki baki við mér á ógæfutímum. Hneigðu eyra þitt að mér og svaraðu mér fljótt.
3 Porque os meus dias têm se desfeito como fumaça; e meus ossos se têm se queimado como [n] um forno.
Ævi mín líður svo hratt, dagarnir fljúga hver af öðrum.
4 Meu coração, tal como a erva, está tão ferido e seco, que me esqueci de comer meu pão.
Heilsan er búin, hjartað er sjúkt – ég er eins og visið strá. Maturinn er bragðlaus, ég er hættur að finna bragð.
5 Por causa da voz do meu gemido, meus ossos têm se grudado à minha carne.
Ég er ekkert nema skinn og bein.
6 Estou semelhante a uma ave no deserto, estou como uma coruja num lugar desabitado.
Ég er líkastur pelikan í eyðimörk eða uglu í húsarúst.
7 Fico alerta e estou como um pardal solitário sobre o telhado.
Ég ligg andvaka og styn eins og einmana fugl á þaki.
8 Os meus inimigos me insultam o dia todo; os que me odeiam juram [maldições] contra mim.
Óvinir mínir hæða mig og spotta dag eftir dag.
9 Porque estou comendo cinza como [se fosse] pão, e misturo minha bebida com lágrimas,
Fæða mín er aska, ekki brauð, og drykkur minn blandast tárum mínum.
10 Por causa de tua irritação e tua ira; porque tu me levantaste e me derrubaste.
Þú ert mér reiður Drottinn og hefur varpað mér burt frá þér.
11 Meus dias [têm sido] como a sombra, que declina; e eu estou secando como a erva.
Líf mitt líður burt eins og kvöldskuggi. Ég visna eins og gras
12 Porém tu, SENHOR, permaneces para sempre; e tua lembrança [continua] geração após geração.
en þú Drottinn ríkir í dýrð þinni að eilífu. Þinn orðstír mun lifa frá kynslóð til kynslóðar.
13 Tu te levantarás, e terás piedade de Sião; porque chegou o tempo determinado para se apiedar dela.
Ég veit að þú munt koma og vægja Jerúsalem. – Gerðu það núna! – Efndu loforð þitt um hjálp.
14 Pois os teus servos se agradam de suas pedras, e sentem compaixão do pó de suas [ruínas].
Því að þjóð þín elskar hvern stein í múr hennar og jafnvel rykið á strætum hennar.
15 Então as nações temerão o nome do SENHOR; e todos os reis da terra [temerão] a tua glória;
Þjóðirnar og konungar þeirra skjálfi fyrir Drottni og hans miklu dýrð,
16 Quando o SENHOR edificar a Sião, [e] aparecer em sua glória;
því að Drottinn mun endurreisa Jerúsalem og birtast þar í dýrð!
17 E der atenção à oração do desamparado, e não desprezar sua oração.
Hann hlustar á bænir fátæklinganna, gefur gaum að beiðni þeirra.
18 Isto será escrito para a geração futura; e o povo que for criado louvará ao SENHOR;
Þetta hef ég skráð til þess að komandi kynslóðir lofi Drottin fyrir öll hans verk. Fólk sem enn hefur ekki séð dagsins ljós mun vegsama hann.
19 Porque ele olhará desde o alto de seu santuário; o SENHOR olhará desde os céus para a terra,
Segið þeim að Drottinn leit niður frá musteri sínu á himnum.
20 Para ouvir o gemido dos prisioneiros; para soltar aos sentenciados à morte.
Hann heyrði stunur þjóðar sinnar í ánauðinni – hún var dauðans matur – og hann frelsaði hana!
21 Para eles anunciarem o nome do SENHOR em Sião, e seu louvor em Jerusalém.
Þess vegna streyma þúsundir til musteris hans í Jerúsalem og lofa hann og vegsama um alla borgina.
22 Quando os povos se reunirem, e os reinos, para servirem ao SENHOR.
Konungar jarðarinnar eru í þeim hópi.
23 Ele abateu minha força no caminho; abreviou os meus dias.
Hann hefur tekið frá mér lífskraftinn og stytt ævi mína.
24 Eu dizia: Meu Deus, não me leves no meio dos meus dias; teus anos são [eternos], geração após geração.
En ég hrópaði til hans: „Þú, Guð sem lifir að eilífu, láttu mig ekki deyja fyrir aldur fram!
25 Desde muito antes fundaste a terra; e os céus são obra de tuas mãos.
Í upphafi lagðir þú undirstöður jarðarinnar og himnarnir eru verk handa þinna.
26 Eles se destruirão, porém tu permanecerás; e todos eles como vestimentas se envelhecerão; como roupas tu os mudarás, e serão mudados.
Þau munu hverfa en þú ert að eilífu. Þau fyrnast, líkt og slitin föt sem lögð eru til hliðar.
27 Porém tu és o mesmo; e teus anos nunca se acabarão.
En þú ert hinn sami og ár þín taka aldrei enda.
28 Os filhos de teus servos habitarão [seguros], e a semente deles será firmada perante ti.
En afkomendur okkar munu lifa og þú munt varðveita þá, kynslóð fram af kynslóð.“
