Provérbios 5
1 Filho meu, presta atenção à minha sabedoria, inclina teus ouvidos ao meu entendimento.
Сине мој, слушај мудрост моју, к разуму мом пригни ухо своје,
2 Para que guardes o bom-senso; e teus lábios conservem o conhecimento.
Да се држиш разборитости, и усне твоје да хране знање.
3 Porque os lábios da mulher pervertida gotejam mel; e sua boca é mais suave que o azeite.
Јер с усана туђе жене капље мед, и грло јој је мекше од уља;
4 Porém seu fim é mais amargo que o absinto; é afiado como a espada de dois fios.
Али јој је последак горак као пелен, оштар као мач с обе стране оштар.
Ноге јој силазе к смрти, до пакла допиру кораци њени. (Sheol h7585)
6 Para que não ponderes a vereda da vida, os percursos delas são errantes, e tu não os conhecerás.
Да не би мерио пут животни, савијају се стазе њене да не знаш.
7 E agora, filhos, escutai-me; e não vos desvieis das palavras de minha boca.
Зато, децо, послушајте мене, и не одступајте од речи уста мојих.
8 Mantenha teu caminho longe dela; e não te aproximes da porta da casa dela.
Нека је далеко од ње пут твој, и не приближуј се к вратима куће њене,
9 Para que não dês tua honra a outros, nem teus anos [de vida] aos cruéis.
Да не би дао другима славе своје и година својих немилостивоме,
10 Para que estranhos não se fartem de teu poder, e teus trabalhos [não sejam] aproveitados em casa alheia;
Да се не би туђинци наситили твог блага и труд твој да не би био у туђој кући,
11 E gemas em teu fim, quando tua carne e teu corpo estiverem consumidos.
И да не ридаш на послетку, кад се строши месо твоје и тело твоје,
12 E digas: Como eu odiei a correção, e meu coração desprezou a repreensão?
И кажеш: Како мрзих на наставу, и како срце моје презира карање!
13 E não escutei a voz de meus ensinadores, nem ouvi a meus mestres.
И не послушах глас учитеља својих, и не пригнух уха свог к онима који ме учаху!
14 Quase me achei em todo mal, no meio da congregação e do ajuntamento.
Умало не западох у свако зло усред збора и скупштине.
15 Bebe água de tua [própria] cisterna, e das correntes de teu [próprio] poço.
Пиј воду из свог студенца и што тече из твог извора.
16 Derramar-se-iam por fora tuas fontes, [e] pelas ruas os ribeiros de águas?
Нека се разливају твоји извори на поље, и потоци по улицама.
17 Sejam somente para ti, e não para os estranhos contigo.
Имај их сам за се, а не туђин с тобом.
18 Seja bendito o teu manancial, e alegra-te com a mulher de tua juventude.
Благословен да је извор твој, и весели се женом младости своје;
19 [Seja ela] uma cerva amorosa e gazela graciosa; que os seios dela te fartem em todo tempo; e anda pelo caminho do amor dela continuamente.
Нека ти је као кошута мила и као срна љупка; дојке њене нека те опијају у свако доба, у љубави њеној посрћи једнако.
20 E por que tu, filho meu, andarias perdido pela estranha, e abraçarias o peito da [mulher] alheia?
А зашто би, сине, посртао за туђинком и голио недра туђој,
21 Pois os caminhos do homem estão perante os olhos do SENHOR; e ele pondera todos os seus percursos.
Кад су пред очима Господу путеви свачији, и мери све стазе његове?
22 O perverso será preso pelas suas [próprias] perversidades; e será detido pelas cordas de seu [próprio] pecado.
Безбожника ће ухватити његова безакоња, и у ужа греха својих заплешће се;
23 Ele morrerá pela falta de correção; e andará sem rumo pela grandeza de sua loucura.
Умреће без наставе, и од мноштва лудости своје лутаће.
