Provérbios 18
1 Quem se isola busca seu [próprio] desejo; ele se volta contra toda sabedoria.
Samolub szuka tego, co mu się podoba, i wtrąca się w każdą sprawę.
2 O tolo não tem prazer no entendimento, mas sim em revelar sua [própria] opinião.
Głupi nie ma upodobania w rozumie, lecz w tym, co serce mu objawia.
3 Na vinda do perverso, vem também o desprezo; e com a desonra [vem] a vergonha.
Gdy przychodzi niegodziwy, przychodzi też pogarda, a z hańbą urąganie.
4 A boca do homem são [como] águas profundas; e o manancial de sabedoria [como] um ribeiro transbordante.
Słowa ust człowieka są jak głębokie wody, a źródło mądrości jak płynący potok.
5 Não é bom favorecer ao perverso para prejudicar ao justo num julgamento.
Niedobrze przez wzgląd na osobę niegodziwą krzywdzić sprawiedliwego w sądzie.
6 Os lábios do tolo entram em briga, e sua boca chama pancadas.
Wargi głupiego wchodzą w spór, a jego usta wołają o razy.
7 A boca do tolo é sua [própria] destruição, e seus lábios [são] armadilha para sua alma.
Usta głupiego [są] jego zgubą, a jego wargi sidłem jego duszy.
8 As palavras do fofoqueiro são como alimentos deliciosos, que descem até o interior do ventre.
Słowa plotkarza są jak rany i przenikają do głębi wnętrzności.
9 O preguiçoso em fazer sua obra é irmão do causador de prejuízo.
Kto jest niedbały w pracy, jest bratem marnotrawcy.
10 O nome do SENHOR é uma torre forte; o justo correrá até ele, e ficará seguro.
Imię PANA [jest] potężną wieżą, sprawiedliwy ucieka do niej i jest bezpieczny.
11 Os bens do rico são [como] uma cidade fortificada, e como um muro alto em sua imaginação.
Zamożność bogacza [jest] jego warownym miastem i jak wysoki mur w jego wyobrażeniu.
12 Antes da ruína o coração humano é orgulhoso; e antes da honra [vem] a humildade.
Przed upadkiem serce człowieka jest wyniosłe, a chwałę poprzedza pokora.
13 Quem responde antes de ouvir [age] como tolo e causa vergonha para si.
Kto odpowiada, zanim wysłucha, [ujawnia] głupotę i [ściąga na] siebie hańbę.
14 O espírito do homem o sustentará quando doente; mas o espírito abatido, quem o levantará?
Duch człowieka zniesie jego chorobę, ale któż zniesie strapionego ducha?
15 O coração do prudente adquire conhecimento; e o ouvido dos sábios busca conhecimento.
Serce rozumnego zdobywa wiedzę, a ucho mądrych szuka wiedzy.
16 O presente do homem alarga seu caminho, e o leva perante a face dos grandes.
Dar człowieka toruje mu drogę i prowadzi go przed wielkich.
17 Aquele que primeiro mostra sua causa [parece ser] justo; mas [somente até] que outro venha, e o investigue.
Ten, który jest pierwszy w swojej sprawie, [zdaje się] sprawiedliwy, ale przychodzi jego bliźni i sprawdza go.
18 O sorteio cessa disputas, e separa poderosos [de se confrontarem].
Los kładzie kres sporom i rozstrzyga między możnymi.
19 O irmão ofendido [é mais difícil] que uma cidade fortificada; e as brigas são como ferrolhos de uma fortaleza.
Brat obrażony [trudniejszy do zdobycia] niż warowne miasto, a spory są jak rygle w zamku.
20 Do fruto da boca do homem seu ventre se fartará; dos produtos de seus lábios se saciará.
Owocem swoich ust nasyci człowiek swoje wnętrze, nasyci się plonem swych warg.
21 A morte e a vida estão no poder da língua; e aquele que a ama comerá do fruto dela.
Śmierć i życie są w mocy języka, a kto go miłuje, spożyje jego owoc.
22 Quem encontrou esposa, encontrou o bem; e obteve o favor do SENHOR.
Kto znalazł żonę, znalazł coś dobrego i dostąpił łaski od PANA.
23 O pobre fala com súplicas; mas o rico responde com durezas.
Ubogi prosi pokornie, ale bogaty odpowiada surowo.
24 O homem [que tem] amigos pode ser prejudicado [por eles]; porém há um amigo mais chegado que um irmão.
Człowiek, który ma przyjaciół, musi obchodzić się z nimi po przyjacielsku, a jest przyjaciel, który przylgnie bardziej niż brat.
