Provérbios 18
1 Quem se isola busca seu [próprio] desejo; ele se volta contra toda sabedoria.
Człowiek swej myśli, szuka tego, co mu się podoba, a w każdą rzecz wtrąca się.
2 O tolo não tem prazer no entendimento, mas sim em revelar sua [própria] opinião.
Nie kocha się głupi w roztropności, ale w tem, co mu objawia serce jego.
3 Na vinda do perverso, vem também o desprezo; e com a desonra [vem] a vergonha.
Gdy przychodzi niezbożny, przychodzi też wzgarda, a z mężem lekkomyślnym urąganie.
4 A boca do homem são [como] águas profundas; e o manancial de sabedoria [como] um ribeiro transbordante.
Słowa ust męża mądrego są jako wody głębokie, a źródło mądrości jako potok wylewający.
5 Não é bom favorecer ao perverso para prejudicar ao justo num julgamento.
Nie dobra to, mieć wzgląd na osobę niezbożnego, aby był podwrócony sprawiedliwy w sądzie.
6 Os lábios do tolo entram em briga, e sua boca chama pancadas.
Wargi głupiego zmierzają do swaru, a usta jego do bitwy wyzywają.
7 A boca do tolo é sua [própria] destruição, e seus lábios [são] armadilha para sua alma.
Usta głupiego są upadkiem jego, a wargi jego sidłem duszy jego.
8 As palavras do fofoqueiro são como alimentos deliciosos, que descem até o interior do ventre.
Słowa obmówcy są jako słowa zranionych, a wszakże przenikają do wnętrzności żywota.
9 O preguiçoso em fazer sua obra é irmão do causador de prejuízo.
Kto niedbały w sprawach swoich, bratem jest utratnika.
10 O nome do SENHOR é uma torre forte; o justo correrá até ele, e ficará seguro.
Imię Pańskie jest mocną wieżą; sprawiedliwy się do niej uciecze, a wywyższony będzie.
11 Os bens do rico são [como] uma cidade fortificada, e como um muro alto em sua imaginação.
Majętność bogatego jest miastem jego mocnem, a jako mur wysoki w myśli jego.
12 Antes da ruína o coração humano é orgulhoso; e antes da honra [vem] a humildade.
Przed upadkiem podnosi się serce człowiecze, a sławę uprzedza poniżenie.
13 Quem responde antes de ouvir [age] como tolo e causa vergonha para si.
Kto odpowiada, pierwej niż wysłucha, głupstwo to jego i zelżywość.
14 O espírito do homem o sustentará quando doente; mas o espírito abatido, quem o levantará?
Duch męża znosi niemoc swoję; ale ducha utrapionego któż zniesie?
15 O coração do prudente adquire conhecimento; e o ouvido dos sábios busca conhecimento.
Serce rozumne nabywa umiejętności, a ucho mądrych szuka jej.
16 O presente do homem alarga seu caminho, e o leva perante a face dos grandes.
Dar człowieczy plac mu czyni, i przed wielmożnych przywodzi go.
17 Aquele que primeiro mostra sua causa [parece ser] justo; mas [somente até] que outro venha, e o investigue.
Sprawiedliwym zda się ten, kto pierwszy w sprawie swojej; ale gdy przychodzi bliźni jego, dochodzi go.
18 O sorteio cessa disputas, e separa poderosos [de se confrontarem].
Los uśmierza zwady, i między możnymi rozsądek czyni.
19 O irmão ofendido [é mais difícil] que uma cidade fortificada; e as brigas são como ferrolhos de uma fortaleza.
Brat krzywdą urażony trudniejszy nad miasto niedobyte, a swary są jako zawory u pałacu.
20 Do fruto da boca do homem seu ventre se fartará; dos produtos de seus lábios se saciará.
Z owocu ust każdego nasycon bywa żywot jego; urodzajem warg swych będzie nasycony.
21 A morte e a vida estão no poder da língua; e aquele que a ama comerá do fruto dela.
Śmierć i żywot jest w mocy języka, a kto go miłuje, będzie jadł owoce jego.
22 Quem encontrou esposa, encontrou o bem; e obteve o favor do SENHOR.
Kto znalazł żonę, znalazł rzecz dobrą, i dostąpił łaski od Pana.
23 O pobre fala com súplicas; mas o rico responde com durezas.
Ubogi pokornie mówi; ale bogaty odpowiada surowie.
24 O homem [que tem] amigos pode ser prejudicado [por eles]; porém há um amigo mais chegado que um irmão.
Człowiek, który ma przyjaciół, ma się obchodzić po przyjacielsku, ponieważ przyjaciel bywa przychylniejszy nad brata.
