< Provérbios 18 >
1 Quem se isola busca seu [próprio] desejo; ele se volta contra toda sabedoria.
Occasiones quærit qui vult recedere ab amico: omni tempore erit exprobrabilis.
2 O tolo não tem prazer no entendimento, mas sim em revelar sua [própria] opinião.
Non recipit stultus verba prudentiæ, nisi ea dixeris quæ versantur in corde ejus.
3 Na vinda do perverso, vem também o desprezo; e com a desonra [vem] a vergonha.
Impius, cum in profundum venerit peccatorum, contemnit; sed sequitur eum ignominia et opprobrium.
4 A boca do homem são [como] águas profundas; e o manancial de sabedoria [como] um ribeiro transbordante.
Aqua profunda verba ex ore viri, et torrens redundans fons sapientiæ.
5 Não é bom favorecer ao perverso para prejudicar ao justo num julgamento.
Accipere personam impii non est bonum, ut declines a veritate judicii.
6 Os lábios do tolo entram em briga, e sua boca chama pancadas.
Labia stulti miscent se rixis, et os ejus jurgia provocat.
7 A boca do tolo é sua [própria] destruição, e seus lábios [são] armadilha para sua alma.
Os stulti contritio ejus, et labia ipsius ruina animæ ejus.
8 As palavras do fofoqueiro são como alimentos deliciosos, que descem até o interior do ventre.
Verba bilinguis quasi simplicia, et ipsa perveniunt usque ad interiora ventris. Pigrum dejicit timor; animæ autem effeminatorum esurient.
9 O preguiçoso em fazer sua obra é irmão do causador de prejuízo.
Qui mollis et dissolutus est in opere suo frater est sua opera dissipantis.
10 O nome do SENHOR é uma torre forte; o justo correrá até ele, e ficará seguro.
Turris fortissima nomen Domini; ad ipsum currit justus, et exaltabitur.
11 Os bens do rico são [como] uma cidade fortificada, e como um muro alto em sua imaginação.
Substantia divitis urbs roboris ejus, et quasi murus validus circumdans eum.
12 Antes da ruína o coração humano é orgulhoso; e antes da honra [vem] a humildade.
Antequam conteratur, exaltatur cor hominis, et antequam glorificetur, humiliatur.
13 Quem responde antes de ouvir [age] como tolo e causa vergonha para si.
Qui prius respondet quam audiat, stultum se esse demonstrat, et confusione dignum.
14 O espírito do homem o sustentará quando doente; mas o espírito abatido, quem o levantará?
Spiritus viri sustentat imbecillitatem suam; spiritum vero ad irascendum facilem quis poterit sustinere?
15 O coração do prudente adquire conhecimento; e o ouvido dos sábios busca conhecimento.
Cor prudens possidebit scientiam, et auris sapientium quærit doctrinam.
16 O presente do homem alarga seu caminho, e o leva perante a face dos grandes.
Donum hominis dilatat viam ejus, et ante principes spatium ei facit.
17 Aquele que primeiro mostra sua causa [parece ser] justo; mas [somente até] que outro venha, e o investigue.
Justus prior est accusator sui: venit amicus ejus, et investigabit eum.
18 O sorteio cessa disputas, e separa poderosos [de se confrontarem].
Contradictiones comprimit sors, et inter potentes quoque dijudicat.
19 O irmão ofendido [é mais difícil] que uma cidade fortificada; e as brigas são como ferrolhos de uma fortaleza.
Frater qui adjuvatur a fratre quasi civitas firma, et judicia quasi vectes urbium.
20 Do fruto da boca do homem seu ventre se fartará; dos produtos de seus lábios se saciará.
De fructu oris viri replebitur venter ejus, et genimina labiorum ipsius saturabunt eum.
21 A morte e a vida estão no poder da língua; e aquele que a ama comerá do fruto dela.
Mors et vita in manu linguæ; qui diligunt eam comedent fructus ejus.
22 Quem encontrou esposa, encontrou o bem; e obteve o favor do SENHOR.
Qui invenit mulierem bonam invenit bonum, et hauriet jucunditatem a Domino. Qui expellit mulierem bonam expellit bonum; qui autem tenet adulteram stultus est et impius.
23 O pobre fala com súplicas; mas o rico responde com durezas.
Cum obsecrationibus loquetur pauper, et dives effabitur rigide.
24 O homem [que tem] amigos pode ser prejudicado [por eles]; porém há um amigo mais chegado que um irmão.
Vir amabilis ad societatem magis amicus erit quam frater.