Marcos 10
1 E levantando-se dali, [Jesus] se foi aos limites da Judeia, por dalém do Jordão; e as multidões voltaram a se juntar a ele, e voltou a lhes ensinar, como tinha costume.
И уставши оданде дође у околине јудејске преко Јордана, и стече се опет народ к Њему; и као што обичај имаше, опет их учаше.
2 E vindo a ele os fariseus, perguntaram-lhe se era lícito ao homem deixar a [sua] mulher, testando-o.
И приступивши фарисеји упиташе Га кушајући: Може ли човек пустити жену?
3 Mas ele lhes respondeu: O que Moisés vos mandou?
А Он одговарајући рече им: Шта вам заповеда Мојсије?
4 E eles disseram: Moisés permitiu escrever carta de divórcio, e deixá-la.
А они рекоше: Мојсије допусти да јој се да распусна књига и да се пусти.
5 E Jesus lhes respondeu: Foi pela dureza dos vossos corações que ele vos escreveu este mandamento.
И одговарајући Исус рече им: По тврђи вашег срца написа вам он заповест ову.
6 Porém, desde o princípio da criação, macho e fêmea ele os fez.
А у почетку створења, мужа и жену, створио их је Бог.
7 Por isso, deixará o homem a seu pai e a [sua] mãe.
Зато оставиће човек оца свог и мајку и прилепиће се к жени својој,
8 E os dois serão uma [só] carne; assim, já não são dois, mas sim uma [só] carne.
И буду двоје једно тело. Тако нису више двоје него једно тело.
9 Portanto, o que Deus juntou, não separe o homem.
А шта је Бог саставио човек да не раставља.
10 E em casa os discípulos voltaram a lhe perguntar sobre isto mesmo.
И у кући опет запиташе Га за то ученици Његови.
11 E disse-lhes: Qualquer um que deixar a sua mulher, e se casar com outra, adultera contra ela.
И рече им: Који пусти жену и ожени се другом, чини прељубу на њој.
12 E se ela deixar o seu marido, e se casar com outro, adultera.
И ако жена остави мужа свог и пође за другог, чини прељубу.
13 E lhe traziam crianças para que ele as tocasse, mas os discípulos repreendiam-lhes.
И доношаху к Њему децу да их се дотакне; а ученици брањаху онима што их доношаху.
14 Porém Jesus, vendo, indignou-se, e lhe disse: Deixai vir as crianças a mim, e não as impeçais; porque delas é o Reino de Deus.
А Исус видевши расрди се и рече им: Пустите децу нека долазе к мени, и не браните им; јер је таквих царство Божје.
15 Em verdade vos digo, que qualquer um que não receber o Reino de Deus como criança, em maneira nenhuma nele entrará.
Заиста вам кажем: који не прими царство Божје као дете, неће ући у њега.
16 Então, tomando-as entre seus braços, e pondo as mãos sobre elas, ele as abençoou.
И загрливши их метну на њих руке те их благослови.
17 E quando ele saiu para caminhar, um [homem] correu até ele; e pondo-se de joelhos diante dele, perguntou-lhe: Bom Mestre, que farei para herdar a vida eterna? (aiōnios g166)
И кад изађе на пут, притрча неко, и клекнувши на колена пред Њим питаше Га: Учитељу благи! Шта ми треба чинити да добијем живот вечни? (aiōnios g166)
18 E Jesus lhe disse: Por que me chamas bom? Ninguém é bom, a não ser um: Deus.
А Исус рече му: Што ме зовеш благим? Нико није благ осим једног Бога.
19 Sabes os mandamentos: Não adulterarás; não matarás; não furtarás; não darás falso testemunho; não serás enganador; honra o teu pai e a [tua] mãe.
Заповести знаш: не чини прељубе; не убиј; не укради; не сведочи лажно; не чини неправде никоме; поштуј оца свог и матер.
20 Porém ele lhe respondeu: Mestre, tudo isto guardei desde a minha juventude.
А он одговарајући рече Му: Учитељу! Све сам ово сачувао од младости своје.
21 E olhando Jesus para ele, amou-o, e disse-lhe: Uma coisa te falta: vai, vende tudo quanto tens, e dá aos pobres; e terás um tesouro no céu; e vem, segue-me, toma [tua] cruz.
А Исус погледавши на њ, омиле му, и рече му: Још ти једно недостаје: иди продај све што имаш и подај сиромасима; и имаћеш благо на небу; и дођи, те хајде за мном узевши крст.
22 Mas ele, pesaroso desta palavra, foi-se triste; porque tinha muitas propriedades.
А он поста зловољан од ове речи, и оде жалостан; јер беше врло богат.
23 Então Jesus olhando ao redor, disse a seus discípulos: Como é difícil aos que têm riquezas entrar no Reino de Deus!
И погледавши Исус рече ученицима својим: Како је тешко богатима ући у царство небеско!
24 E os discípulos se espantaram destas suas palavras; mas Jesus, voltando a responder, disse-lhes: Filhos, como é difícil entrar no Reino de Deus!
А ученици се уплашише од речи Његових. А Исус опет одговарајући рече им: Децо! Како је тешко онима који се уздају у своје богатство ући у царство Божје!
25 Mais fácil é passar um camelo pelo olho de uma agulha, do que entrar um rico no Reino de Deus.
Лакше је камили проћи кроз иглене уши неголи богатоме ући у царство Божје.
26 E eles se espantavam ainda mais, dizendo uns para os outros: Quem, pois, poderá se salvar?
А они се врло дивљаху говорећи у себи: Ко се дакле може спасти?
27 Porém, olhando Jesus para eles, disse: Para os seres humanos, é impossível; mas para Deus, não; porque para Deus tudo é possível.
А Исус погледавши на њих рече: Људима је немогуће, али није Богу: јер је све могуће Богу.
28 E Pedro começou a lhe dizer: Eis que nós deixamos tudo, e te seguimos.
А Петар Му поче говорити: Ето ми смо оставили све, и за Тобом идемо.
29 Jesus respondeu: Em verdade vos digo, que não há ninguém que tenha deixado casa, ou irmãos, ou irmãs, ou mãe, ou pai, ou filhos, ou campos, por amor de mim e do Evangelho,
А Исус одговарајући рече: Заиста вам кажем: нема никога који је оставио кућу, или браћу, или сестре, или оца, или матер, или жену, или децу, или земљу, мене ради и јеванђеља ради,
31 Porém muitos primeiros serão últimos, e últimos, primeiros.
Али ће многи први бити последњи, и последњи први.
32 E iam pelo caminho, subindo para Jerusalém; e Jesus ia diante deles, e espantavam-se, e seguiam-no atemorizados. E voltando a tomar consigo aos doze, começou-lhes a dizer as coisas que lhe viriam a acontecer:
А кад иђаху путем у Јерусалим, Исус иђаше пред њима, а они се чуђаху, и за Њим иђаху са страхом. И узевши опет дванаесторицу поче им казивати шта ће бити од Њега:
33 Eis que subimos a Jerusalém, e o Filho do homem será entregue aos chefes dos sacerdotes, e aos escribas; e o condenarão à morte, e o entregarão aos gentios.
Ево идемо у Јерусалим, и Син човечји предаће се главарима свештеничким и књижевницима и осудиће Га на смрт, и предаће Га незнабошцима;
34 E escarnecerão dele, e cuspirão nele, e o açoitarão, e o matarão; e três dias depois ressuscitará.
И наругаће Му се, и биће Га, и попљуваће Га, и убиће Га, и трећи дан устаће.
35 E vieram a ele Tiago e João, filhos de Zebedeu, dizendo-lhe: Mestre, queríamos que nos fizesses o que pedirmos.
И пред Њега дођоше Јаков и Јован, синови Зеведејеви, говорећи: Учитељу! Хоћемо да нам учиниш за шта ћемо Те молити.
36 E ele lhes disse: O que quereis que eu vos faça?
А Он рече: Шта хоћете да вам учиним?
37 E eles lhe disseram: Concede-nos que em tua glória nos sentemos, um à tua direita, e outro à tua esquerda?
А они Му рекоше: Дај нам да седнемо један с десне стране Теби, а други с леве, у слави Твојој.
38 Mas Jesus lhes disse: Não sabeis o que pedis; podeis vós beber o copo que eu bebo, ou ser batizados com o batismo com que eu sou batizado?
А Исус им рече: Не знате шта иштете: можете ли пити чашу коју ја пијем, и крстити се крштењем којим се ја крштавам?
39 E eles lhe disseram: Podemos. Porém Jesus lhes disse: Em verdade, o copo que eu bebo, bebereis; e com o batismo com que eu sou batizado, sereis batizados.
А они Му рекоше: Можемо. А Исус рече им: Чашу, дакле, коју ја пијем испићете; и крштењем којим се ја крштавам крстићете се;
40 Mas sentar-se à minha direita, ou à minha esquerda, não é meu concedê-lo, mas sim, para aqueles a quem está preparado.
Али да седнете с десне стране мени и с леве, не могу ја дати него којима је уготовљено.
41 E quando os dez ouviram isto, começaram a se irritar contra Tiago e João.
И чувши то десеторица почеше се срдити на Јакова и на Јована.
42 Mas Jesus, chamando-os a si, disse-lhes: Já sabeis que os que são vistos como governadores dos gentios, agem como senhores deles; e os grandes usam de autoridade sobre eles.
А Исус дозвавши их рече им: Знате да кнезови народни владају народом и поглавари његови управљају њим.
43 Mas entre vós não será assim; antes qualquer que entre vós quiser ser grande, será vosso servidor.
Али међу вама да не буде тако; него који хоће да буде већи међу вама, да вам служи.
44 E qualquer que de vós quiser ser o primeiro, será servo de todos.
И који хоће први међу вама да буде, да буде свима слуга.
45 Porque também não veio o Filho do homem para ser servido, mas para servir, e dar sua vida em resgate por muitos.
Јер Син човечји није дошао да Му служе него да служи, и да да душу своју у откуп за многе.
46 E vieram a Jericó. E saindo ele, e seus discípulos, e uma grande multidão de Jericó, estava Bartimeu, um mendigo cego, filho de Timeu, sentado junto ao caminho.
И дођоше у Јерихон. И кад излажаше из Јерихона, Он и ученици Његови и народ многи, син Тимејев, Вартимеј слепи, сеђаше крај пута и прошаше.
47 E ouvindo que era Jesus o nazareno, começou a clamar, e a dizer: Jesus, Filho de Davi! Tem misericórdia de mim!
И чувши да је то Исус Назарећанин стаде викати и говорити: Сине Давидов, Исусе! Помилуј ме!
48 E muitos o repreendiam, para que se calasse; mas ele clamava ainda mais: Filho de Davi! Tem misericórdia de mim!
И прећаху му многи да ућути, а он још више викаше: Сине Давидов! Помилуј ме!
49 Jesus parou, e disse: chamai-o. Então chamaram ao cego, dizendo-lhe: Tem bom ânimo, levanta-te, ele está te chamando.
И ставши Исус рече да га зовну. И зовнуше слепца говорећи му: Не бој се, устани, зове те.
50 Então ele lançou sua capa, deu um salto, e veio a Jesus.
А он збацивши са себе хаљине своје, устаде и дође к Исусу.
51 Jesus, lhe perguntou: Que queres que eu te faça? E o cego lhe disse: Mestre, que eu veja.
И одговарајући рече му Исус: Шта хоћеш да ти учиним? А слепи рече Му: Равуни! Да прогледам.
52 Jesus lhe disse: Vai; a tua fé te salvou. E logo consegiu ver. Então seguiu [Jesus] pelo caminho.
А Исус рече му: Иди, вера твоја поможе ти. И одмах прогледа, и оде путем за Исусом.
