Lucas 9
1 [Jesus] convocou seus doze discípulos, e lhes deu poder e autoridade sobre todos os demônios, e para curarem enfermidades.
తతః పరం స ద్వాదశశిష్యానాహూయ భూతాన్ త్యాజయితుం రోగాన్ ప్రతికర్త్తుఞ్చ తేభ్యః శక్తిమాధిపత్యఞ్చ దదౌ|
2 E os enviou para pregar o reino de Deus e para curar os enfermos.
అపరఞ్చ ఈశ్వరీయరాజ్యస్య సుసంవాదం ప్రకాశయితుమ్ రోగిణామారోగ్యం కర్త్తుఞ్చ ప్రేరణకాలే తాన్ జగాద|
3 E disse-lhes: “Não tomeis nada convosco para o caminho: nem vara, nem bolsa, nem pão, nem dinheiro, nem tenhais duas túnicas cada um.
యాత్రార్థం యష్టి ర్వస్త్రపుటకం భక్ష్యం ముద్రా ద్వితీయవస్త్రమ్, ఏషాం కిమపి మా గృహ్లీత|
4 E em qualquer casa que entrardes, ficai ali, e dali saí.
యూయఞ్చ యన్నివేశనం ప్రవిశథ నగరత్యాగపర్య్యనతం తన్నివేశనే తిష్ఠత|
5 E a todo os que não vos receberem, quando sairdes daquela cidade, sacudi até o pó dos vossos pés, em testemunho contra eles”.
తత్ర యది కస్యచిత్ పురస్య లోకా యుష్మాకమాతిథ్యం న కుర్వ్వన్తి తర్హి తస్మాన్నగరాద్ గమనకాలే తేషాం విరుద్ధం సాక్ష్యార్థం యుష్మాకం పదధూలీః సమ్పాతయత|
6 Então eles partiram, e percorreram todas as aldeias, anunciando o Evangelho, e curando em todos os lugares.
అథ తే ప్రస్థాయ సర్వ్వత్ర సుసంవాదం ప్రచారయితుం పీడితాన్ స్వస్థాన్ కర్త్తుఞ్చ గ్రామేషు భ్రమితుం ప్రారేభిరే|
7 E o tetrarca Herodes ouvia falar todas as coisas que ele fazia; e estava perplexo, porque alguns diziam que João tinha ressuscitado dos mortos;
ఏతర్హి హేరోద్ రాజా యీశోః సర్వ్వకర్మ్మణాం వార్త్తాం శ్రుత్వా భృశముద్వివిజే
8 e outros, que Elias havia aparecido; e outros, que algum profeta dos antigos havia ressuscitado.
యతః కేచిదూచుర్యోహన్ శ్మశానాదుదతిష్ఠత్| కేచిదూచుః, ఏలియో దర్శనం దత్తవాన్; ఏవమన్యలోకా ఊచుః పూర్వ్వీయః కశ్చిద్ భవిష్యద్వాదీ సముత్థితః|
9 E Herodes disse: “A João mandei degolar; quem, pois, é este, de quem tais coisas ouço?” E procurava vê-lo.
కిన్తు హేరోదువాచ యోహనః శిరోఽహమఛినదమ్ ఇదానీం యస్యేదృక్కర్మ్మణాం వార్త్తాం ప్రాప్నోమి స కః? అథ స తం ద్రష్టుమ్ ఐచ్ఛత్|
10 E quando os apóstolos, voltaram, contaram [a Jesus] todas as coisas que tinham feito. Então ele os tomou consigo, e retirou-se à parte a um lugar deserto de uma cidade chamada Betsaida.
అనన్తరం ప్రేరితాః ప్రత్యాగత్య యాని యాని కర్మ్మాణి చక్రుస్తాని యీశవే కథయామాసుః తతః స తాన్ బైత్సైదానామకనగరస్య విజనం స్థానం నీత్వా గుప్తం జగామ|
11 E quando as multidões souberam, seguiram-no. Ele as recebeu, e lhes falava do Reino de Deus, e curava aos que precisavam de cura.
పశ్చాల్ లోకాస్తద్ విదిత్వా తస్య పశ్చాద్ యయుః; తతః స తాన్ నయన్ ఈశ్వరీయరాజ్యస్య ప్రసఙ్గముక్తవాన్, యేషాం చికిత్సయా ప్రయోజనమ్ ఆసీత్ తాన్ స్వస్థాన్ చకార చ|
12 E o dia já começava a declinar. Então os doze se aproximaram dele, e lhe disseram: “Despede a multidão, para irem aos lugares e aldeias ao redor, se agasalhem, e achem o que comer; porque aqui estamos em lugar deserto”.
అపరఞ్చ దివావసన్నే సతి ద్వాదశశిష్యా యీశోరన్తికమ్ ఏత్య కథయామాసుః, వయమత్ర ప్రాన్తరస్థానే తిష్ఠామః, తతో నగరాణి గ్రామాణి గత్వా వాసస్థానాని ప్రాప్య భక్ష్యద్రవ్యాణి క్రేతుం జననివహం భవాన్ విసృజతు|
13 Mas ele lhes disse: “Dai-lhes vós de comer”. E eles disseram: “Não temos mais que cinco pães e dois peixes; a não ser se formos nós mesmos comprar de comer para todo este povo”.
తదా స ఉవాచ, యూయమేవ తాన్ భేజయధ్వం; తతస్తే ప్రోచురస్మాకం నికటే కేవలం పఞ్చ పూపా ద్వౌ మత్స్యౌ చ విద్యన్తే, అతఏవ స్థానాన్తరమ్ ఇత్వా నిమిత్తమేతేషాం భక్ష్యద్రవ్యేషు న క్రీతేషు న భవతి|
14 Porque havia ali quase cinco mil homens. Então disse aos seus discípulos: “Fazei-os se sentarem em grupos de cinquenta em cinquenta”.
తత్ర ప్రాయేణ పఞ్చసహస్రాణి పురుషా ఆసన్|
15 E assim procederam, fazendo todos se sentarem.
తదా స శిష్యాన్ జగాద పఞ్చాశత్ పఞ్చాశజ్జనైః పంక్తీకృత్య తానుపవేశయత, తస్మాత్ తే తదనుసారేణ సర్వ్వలోకానుపవేశయాపాసుః|
16 Então ele tomou os cinco pães e os dois peixes e, olhando para o céu, abençoou-os e partiu-os, e os deu a seus discípulos, para [os] porem diante da multidão.
తతః స తాన్ పఞ్చ పూపాన్ మీనద్వయఞ్చ గృహీత్వా స్వర్గం విలోక్యేశ్వరగుణాన్ కీర్త్తయాఞ్చక్రే భఙ్క్తా చ లోకేభ్యః పరివేషణార్థం శిష్యేషు సమర్పయామ్బభూవ|
17 E todos comeram, e saciaram-se; e levantaram doze cestos de pedaços que sobraram.
తతః సర్వ్వే భుక్త్వా తృప్తిం గతా అవశిష్టానాఞ్చ ద్వాదశ డల్లకాన్ సంజగృహుః|
18 E aconteceu que, quando ele estava orando só, e seus discípulos estavam com ele, que ele lhes perguntou: “Quem as multidões dizem que eu sou?”
అథైకదా నిర్జనే శిష్యైః సహ ప్రార్థనాకాలే తాన్ పప్రచ్ఛ, లోకా మాం కం వదన్తి?
19 E eles responderam: “[Uns], João Batista; outros, Elias; e outros, que algum dos profetas antigos ressuscitou”.
తతస్తే ప్రాచుః, త్వాం యోహన్మజ్జకం వదన్తి; కేచిత్ త్వామ్ ఏలియం వదన్తి, పూర్వ్వకాలికః కశ్చిద్ భవిష్యద్వాదీ శ్మశానాద్ ఉదతిష్ఠద్ ఇత్యపి కేచిద్ వదన్తి|
20 E disse-lhes: “E vós, quem dizeis que eu sou?” E Pedro respondeu: “O Cristo de Deus”.
తదా స ఉవాచ, యూయం మాం కం వదథ? తతః పితర ఉక్తవాన్ త్వమ్ ఈశ్వరాభిషిక్తః పురుషః|
21 Então ele os alertou, e mandou-lhes que não dissessem a ninguém,
తదా స తాన్ దృఢమాదిదేశ, కథామేతాం కస్మైచిదపి మా కథయత|
22 dizendo: “É necessário que o Filho do homem sofra muitas coisas; que seja rejeitado pelos anciãos, pelos chefes dos sacerdotes, e pelos escribas; que seja morto, e que seja ressuscitado ao terceiro dia”.
స పునరువాచ, మనుష్యపుత్రేణ వహుయాతనా భోక్తవ్యాః ప్రాచీనలోకైః ప్రధానయాజకైరధ్యాపకైశ్చ సోవజ్ఞాయ హన్తవ్యః కిన్తు తృతీయదివసే శ్మశానాత్ తేనోత్థాతవ్యమ్|
23 E dizia a todos: “Se alguém quer vir após mim, negue-se a si mesmo, tome cada dia sua cruz, e siga- me.
అపరం స సర్వ్వానువాచ, కశ్చిద్ యది మమ పశ్చాద్ గన్తుం వాఞ్ఛతి తర్హి స స్వం దామ్యతు, దినే దినే క్రుశం గృహీత్వా చ మమ పశ్చాదాగచ్ఛతు|
24 Pois quem quiser salvar sua vida a perderá; porém quem, por minha causa, perder a sua vida, esse a salvará.
యతో యః కశ్చిత్ స్వప్రాణాన్ రిరక్షిషతి స తాన్ హారయిష్యతి, యః కశ్చిన్ మదర్థం ప్రాణాన్ హారయిష్యతి స తాన్ రక్షిష్యతి|
25 Porque, que aproveita para alguém ganhar o mundo todo, e perder ou prejudicar a si mesmo?
కశ్చిద్ యది సర్వ్వం జగత్ ప్రాప్నోతి కిన్తు స్వప్రాణాన్ హారయతి స్వయం వినశ్యతి చ తర్హి తస్య కో లాభః?
26 Pois quem se envergonhar de mim e das minhas palavras, dele o Filho do homem se envergonhará, quando vier na sua glória, e na do Pai, e dos santos anjos.
పున ర్యః కశ్చిన్ మాం మమ వాక్యం వా లజ్జాస్పదం జానాతి మనుష్యపుత్రో యదా స్వస్య పితుశ్చ పవిత్రాణాం దూతానాఞ్చ తేజోభిః పరివేష్టిత ఆగమిష్యతి తదా సోపి తం లజ్జాస్పదం జ్ఞాస్యతి|
27 E em verdade vos digo que, dentre os que aqui estão, há alguns que não experimentarão a morte, até que vejam o Reino de Deus”.
కిన్తు యుష్మానహం యథార్థం వదామి, ఈశ్వరీయరాజత్వం న దృష్టవా మృత్యుం నాస్వాదిష్యన్తే, ఏతాదృశాః కియన్తో లోకా అత్ర స్థనేఽపి దణ్డాయమానాః సన్తి|
28 E aconteceu que, quase oito dias depois dessas palavras, ele tomou consigo a Pedro, João, e a Jacó, e subiu ao monte para orar.
ఏతదాఖ్యానకథనాత్ పరం ప్రాయేణాష్టసు దినేషు గతేషు స పితరం యోహనం యాకూబఞ్చ గృహీత్వా ప్రార్థయితుం పర్వ్వతమేకం సమారురోహ|
29 E ele, enquanto estava orando, a aparência do seu rosto se transfigurou, e sua roupa [ficou] branca e brilhante.
అథ తస్య ప్రార్థనకాలే తస్య ముఖాకృతిరన్యరూపా జాతా, తదీయం వస్త్రముజ్జ్వలశుక్లం జాతం|
30 E eis que estavam falando com ele dois homens, que eram Moisés e Elias,
అపరఞ్చ మూసా ఏలియశ్చోభౌ తేజస్వినౌ దృష్టౌ
31 os quais apareceram com glória, e falavam de sua partida, que estava para se cumprir em Jerusalém.
తౌ తేన యిరూశాలమ్పురే యో మృత్యుః సాధిష్యతే తదీయాం కథాం తేన సార్ద్ధం కథయితుమ్ ఆరేభాతే|
32 Pedro e os que estavam com ele estavam cheios de sono; e quando despertaram, viram a glória dele, e aqueles dois homens que estavam com ele.
తదా పితరాదయః స్వస్య సఙ్గినో నిద్రయాకృష్టా ఆసన్ కిన్తు జాగరిత్వా తస్య తేజస్తేన సార్ద్ధమ్ ఉత్తిష్ఠన్తౌ జనౌ చ దదృశుః|
33 E aconteceu que, quando eles estavam saíndo da presença dele, Pedro disse a Jesus: “Mestre, é bom estarmos nós aqui. Façamos três tendas, uma para ti, uma para Moisés, e uma para Elias”, não sabendo o que dizia.
అథ తయోరుభయో ర్గమనకాలే పితరో యీశుం బభాషే, హే గురోఽస్మాకం స్థానేఽస్మిన్ స్థితిః శుభా, తత ఏకా త్వదర్థా, ఏకా మూసార్థా, ఏకా ఏలియార్థా, ఇతి తిస్రః కుట్యోస్మాభి ర్నిర్మ్మీయన్తాం, ఇమాం కథాం స న వివిచ్య కథయామాస|
34 E enquanto ele dizia isso, veio uma nuvem que os cobriu com a sua sombra; e, quando entraram na nuvem, temeram.
అపరఞ్చ తద్వాక్యవదనకాలే పయోద ఏక ఆగత్య తేషాముపరి ఛాయాం చకార, తతస్తన్మధ్యే తయోః ప్రవేశాత్ తే శశఙ్కిరే|
35 E veio uma voz da nuvem, que dizia: “Este é o meu Filho amado; a ele ouvi”.
తదా తస్మాత్ పయోదాద్ ఇయమాకాశీయా వాణీ నిర్జగామ, మమాయం ప్రియః పుత్ర ఏతస్య కథాయాం మనో నిధత్త|
36 E, depois de terminada aquela voz, Jesus se encontrava só; e eles se calaram, e por aqueles dias não contaram a ninguém nada do que tinham visto.
ఇతి శబ్దే జాతే తే యీశుమేకాకినం దదృశుః కిన్తు తే తదానీం తస్య దర్శనస్య వాచమేకామపి నోక్త్వా మనఃసు స్థాపయామాసుః|
37 E aconteceu no dia seguinte que, descendo eles do monte, uma grande multidão lhe saiu ao encontro.
పరేఽహని తేషు తస్మాచ్ఛైలాద్ అవరూఢేషు తం సాక్షాత్ కర్త్తుం బహవో లోకా ఆజగ్ముః|
38 E eis que um homem da multidão clamou: “Mestre, rogo-te que vejas a meu filho, que é o único que tenho,
తేషాం మధ్యాద్ ఏకో జన ఉచ్చైరువాచ, హే గురో అహం వినయం కరోమి మమ పుత్రం ప్రతి కృపాదృష్టిం కరోతు, మమ స ఏవైకః పుత్రః|
39 e eis que um espírito o toma, e de repente grita, e o convulsiona até espumar, e somente sai dele quando o maltrata severamente.
భూతేన ధృతః సన్ సం ప్రసభం చీచ్ఛబ్దం కరోతి తన్ముఖాత్ ఫేణా నిర్గచ్ఛన్తి చ, భూత ఇత్థం విదార్య్య క్లిష్ట్వా ప్రాయశస్తం న త్యజతి|
40 E roguei aos teus discípulos que o exupulsassem, mas não conseguiram”.
తస్మాత్ తం భూతం త్యాజయితుం తవ శిష్యసమీపే న్యవేదయం కిన్తు తే న శేకుః|
41 E Jesus respondeu: “Ó geração incrédula e perversa! Até quando estarei ainda convosco, e vos suportarei? Traze aqui teu filho”.
తదా యీశురవాదీత్, రే ఆవిశ్వాసిన్ విపథగామిన్ వంశ కతికాలాన్ యుష్మాభిః సహ స్థాస్యామ్యహం యుష్మాకమ్ ఆచరణాని చ సహిష్యే? తవ పుత్రమిహానయ|
42 E quando ainda vinha chegando, o demônio o derrubou, e o convulsionou. Porém Jesus repreendeu o espírito imundo, curou ao menino, e o devolveu ao seu pai.
తతస్తస్మిన్నాగతమాత్రే భూతస్తం భూమౌ పాతయిత్వా విదదార; తదా యీశుస్తమమేధ్యం భూతం తర్జయిత్వా బాలకం స్వస్థం కృత్వా తస్య పితరి సమర్పయామాస|
43 E todos ficaram perplexos com a grandeza de Deus. E enquanto todos se maravilhavam de tudo o que Jesus fazia, disse aos seus discípulos:
ఈశ్వరస్య మహాశక్తిమ్ ఇమాం విలోక్య సర్వ్వే చమచ్చక్రుః; ఇత్థం యీశోః సర్వ్వాభిః క్రియాభిః సర్వ్వైర్లోకైరాశ్చర్య్యే మన్యమానే సతి స శిష్యాన్ బభాషే,
44 “Ponde vós em vossos ouvidos estas palavras: que o Filho do homem será entregue nas mãos dos homens”.
కథేయం యుష్మాకం కర్ణేషు ప్రవిశతు, మనుష్యపుత్రో మనుష్యాణాం కరేషు సమర్పయిష్యతే|
45 Mas eles não entendiam essa palavra, e era-lhes encoberta, para que não a compreendessem; e temiam perguntar-lhe sobre essa palavra.
కిన్తు తే తాం కథాం న బుబుధిరే, స్పష్టత్వాభావాత్ తస్యా అభిప్రాయస్తేషాం బోధగమ్యో న బభూవ; తస్యా ఆశయః క ఇత్యపి తే భయాత్ ప్రష్టుం న శేకుః|
46 E levantou-se entre eles uma discussão sobre qual deles seria o maior.
తదనన్తరం తేషాం మధ్యే కః శ్రేష్ఠః కథామేతాం గృహీత్వా తే మిథో వివాదం చక్రుః|
47 Mas Jesus, conhecendo o pensamento de seus corações, pegou uma criança, e a pôs junto a si.
తతో యీశుస్తేషాం మనోభిప్రాయం విదిత్వా బాలకమేకం గృహీత్వా స్వస్య నికటే స్థాపయిత్వా తాన్ జగాద,
48 Então disse-lhes: “Quem receber esta criança em meu nome, a mim me recebe; e quem receber a mim, recebe o que me enviou; porque aquele que entre todos vós for o menor, esse será grande”.
యో జనో మమ నామ్నాస్య బాలాస్యాతిథ్యం విదధాతి స మమాతిథ్యం విదధాతి, యశ్చ మమాతిథ్యం విదధాతి స మమ ప్రేరకస్యాతిథ్యం విదధాతి, యుష్మాకం మధ్యేయః స్వం సర్వ్వస్మాత్ క్షుద్రం జానీతే స ఏవ శ్రేష్ఠో భవిష్యతి|
49 João respondeu: “Mestre, vimos um que em teu nome expulsava os demônios, e nós o proibimos, porque não segue conosco”.
అపరఞ్చ యోహన్ వ్యాజహార హే ప్రభే తవ నామ్నా భూతాన్ త్యాజయన్తం మానుషమ్ ఏకం దృష్టవన్తో వయం, కిన్త్వస్మాకమ్ అపశ్చాద్ గామిత్వాత్ తం న్యషేధామ్| తదానీం యీశురువాచ,
50 E Jesus lhe disse: “Não o proibais, porque quem não é contra nós, é por nós”.
తం మా నిషేధత, యతో యో జనోస్మాకం న విపక్షః స ఏవాస్మాకం సపక్షో భవతి|
51 E aconteceu que, quando completaram-se os dias em que ele viria a ser recebido no alto, ele se determinou a ir para Jerusalém.
అనన్తరం తస్యారోహణసమయ ఉపస్థితే స స్థిరచేతా యిరూశాలమం ప్రతి యాత్రాం కర్త్తుం నిశ్చిత్యాగ్రే దూతాన్ ప్రేషయామాస|
52 E mandou mensageiros adiante de si; e eles se foram, e entraram numa aldeia de samaritanos, para lhe fazerem os preparativos.
తస్మాత్ తే గత్వా తస్య ప్రయోజనీయద్రవ్యాణి సంగ్రహీతుం శోమిరోణీయానాం గ్రామం ప్రవివిశుః|
53 Mas não o receberam, porque seu rosto demonstrava que ele ia para Jerusalém.
కిన్తు స యిరూశాలమం నగరం యాతి తతో హేతో ర్లోకాస్తస్యాతిథ్యం న చక్రుః|
54 Quando seus discípulos, Tiago e João, viram [isso], disseram: “Senhor, queres que digamos que desça fogo do céu e os consuma, como Elias também fez?”
అతఏవ యాకూబ్యోహనౌ తస్య శిష్యౌ తద్ దృష్ట్వా జగదతుః, హే ప్రభో ఏలియో యథా చకార తథా వయమపి కిం గగణాద్ ఆగన్తుమ్ ఏతాన్ భస్మీకర్త్తుఞ్చ వహ్నిమాజ్ఞాపయామః? భవాన్ కిమిచ్ఛతి?
55 Porém ele se virou, repreendeu-os.
కిన్తు స ముఖం పరావర్త్య తాన్ తర్జయిత్వా గదితవాన్ యుష్మాకం మనోభావః కః, ఇతి యూయం న జానీథ|
56 E foram para outra aldeia.
మనుజసుతో మనుజానాం ప్రాణాన్ నాశయితుం నాగచ్ఛత్, కిన్తు రక్షితుమ్ ఆగచ్ఛత్| పశ్చాద్ ఇతరగ్రామం తే యయుః|
57 E aconteceu que, enquanto eles iam pelo caminho, alguém lhe disse: “Senhor, eu te seguirei para onde quer que fores”.
తదనన్తరం పథి గమనకాలే జన ఏకస్తం బభాషే, హే ప్రభో భవాన్ యత్ర యాతి భవతా సహాహమపి తత్ర యాస్యామి|
58 E Jesus lhe disse: “As raposas têm tocas, e as aves do céu, ninhos; mas o Filho do homem não tem onde deitar a cabeça”.
తదానీం యీశుస్తమువాచ, గోమాయూనాం గర్త్తా ఆసతే, విహాయసీయవిహగానాం నీడాని చ సన్తి, కిన్తు మానవతనయస్య శిరః స్థాపయితుం స్థానం నాస్తి|
59 E disse a outro: “Segue-me”. Porém ele disse: “Senhor, deixa-me que primeiro eu vá, e eu enterre meu pai”.
తతః పరం స ఇతరజనం జగాద, త్వం మమ పశ్చాద్ ఏహి; తతః స ఉవాచ, హే ప్రభో పూర్వ్వం పితరం శ్మశానే స్థాపయితుం మామాదిశతు|
60 Mas Jesus lhe disse: “Deixa os mortos enterrarem os seus próprios mortos; tu, porém, vai, e anuncia o reino de Deus”.
తదా యీశురువాచ, మృతా మృతాన్ శ్మశానే స్థాపయన్తు కిన్తు త్వం గత్వేశ్వరీయరాజ్యస్య కథాం ప్రచారయ|
61 E outro também disse: “Senhor, eu te seguirei; mas deixa-me primeiro despedir dos que estão em minha casa”.
తతోన్యః కథయామాస, హే ప్రభో మయాపి భవతః పశ్చాద్ గంస్యతే, కిన్తు పూర్వ్వం మమ నివేశనస్య పరిజనానామ్ అనుమతిం గ్రహీతుమ్ అహమాదిశ్యై భవతా|
62 E Jesus lhe disse: “Ninguém que colocar a sua mão no arado e olhar para trás é apto para o reino de Deus”.
తదానీం యీశుస్తం ప్రోక్తవాన్, యో జనో లాఙ్గలే కరమర్పయిత్వా పశ్చాత్ పశ్యతి స ఈశ్వరీయరాజ్యం నార్హతి|
