Lamentações de Jeremias 5
1 Lembra-te, SENHOR, do que tem nos acontecido; presta atenção e olha nossa humilhação.
Gedenk toch, Jahweh, wat wij verduren, Zie toe, en aanschouw onze smaad:
2 Nossa herança passou a ser de estrangeiros, nossas casas de forasteiros.
Ons erfdeel is aan anderen vervallen, Onze huizen aan vreemden.
3 Órfãos somos sem pai, nossas mães são como viúvas.
Wezen zijn wij, vaderloos, Als weduwen zijn onze moeders;
4 Bebemos nossa água por dinheiro; nossa lenha temos que pagar.
Ons water drinken wij voor geld, Wij moeten ons eigen hout betalen.
5 Perseguição sofremos sobre nossos pescoços; estamos cansados, mas não temos descanso.
Voortgezweept, met het juk om de hals, Uitgeput, maar men gunt ons geen rust!
6 Nós nos rendemos aos egípcios e aos assírios para nos saciarmos de pão.
Naar Egypte steken wij de handen uit, Naar Assjoer om brood!
7 Nossos pais pecaram, e não existem mais; porém nós levamos seus castigos.
Onze vaderen hebben gezondigd: zij zijn niet meer, Wij dragen hun schuld:
8 Servos passaram a nos dominar; ninguém há que [nos] livre de suas mãos.
Slaven zijn onze heersers, En niemand, die ons uit hun handen verlost.
9 Com risco de vida trazemos nosso pão, por causa da espada do deserto.
Met gevaar voor ons leven halen wij brood, Voor het dreigende zwaard der woestijn;
10 Nossa pele se tornou negra como um forno, por causa do ardor da fome.
Onze huid is heet als een oven, Door de koorts van de honger.
11 Abusaram das mulheres em Sião, das virgens nas cidades de Judá.
De vrouwen worden in Sion onteerd, De maagden in de steden van Juda;
12 Os príncipes foram enforcados por sua mãos; não respeitaram as faces dos velhos.
Vorsten door hen opgehangen, Geen oudsten gespaard.
13 Levaram os rapazes para moer, e os moços caíram debaixo da lenha [que carregavam].
De jongens moeten de molensteen torsen, De knapen bezwijken onder het hout;
14 Os anciãos deixaram de [se sentarem] junto as portas, os rapazes de suas canções.
Geen grijsaards meer in de poorten, Geen jonge mannen meer met hun lier.
15 Acabou a alegria de nosso coração; nossa dança se tornou em luto.
Geen blijdschap meer voor ons hart, Onze reidans veranderd in rouw,
16 Caiu a coroa de nossa cabeça; ai agora de nós, porque pecamos.
Gevallen de kroon van ons hoofd: Wee onzer, wij hebben gezondigd!
17 Por isso nosso coração ficou fraco, por isso nossos olhos escureceram;
Hierom is ons hart verslagen, Staan onze ogen zo dof:
18 Por causa do monte de Sião, que está desolado; raposas andam nele.
Om de Sionsberg, die ligt verlaten, Waar enkel jakhalzen lopen.
19 Tu, SENHOR, permanecerás para sempre; [e] teu trono de geração após geração.
Maar Gij zetelt in eeuwigheid, Jahweh; Uw troon van geslacht tot geslacht!
20 Por que te esquecerias de nós para sempre e nos abandonarias por tanto tempo?
Waarom zoudt Gij ons dan altijd vergeten, Ten einde toe ons verlaten?
21 Converte-nos, SENHOR, a ti, e seremos convertidos; renova o nossos dias como antes;
Ach Jahweh, breng ons tot U terug: wij willen bekeren; Maak onze dagen weer als voorheen!
22 A não ser que tenhas nos rejeitado totalmente, e estejas enfurecido contra nós ao extremo.
Neen, Gij hebt ons niet voor immer verworpen, Gij blijft op ons niet zo hevig verbolgen!
