Lamentações de Jeremias 3
1 Eu sou o homem que viu a aflição pela vara de seu furor.
(Аләф) Мән униң ғәзәп тайиғини йәп җәбир-зулум көргән адәмдурмән.
2 Guiou-me e levou-me a trevas, e não à luz.
Мени У һайдивәтти, Нурға әмәс, бәлки қараңғулуққа маңдурди;
3 Com certeza se virou contra mim, revirou sua mão o dia todo.
Бәрһәқ, У күн бойи қолини маңа қайта-қайта һуҗум қилдурди;
4 Fez envelhecer minha carne e minha pele, quebrou meus ossos.
(Бәт) Әтлиримни вә терилиримни қақшал қиливәтти, Сүйәклиримни сундурувәтти.
5 Edificou contra mim, e cercou [-me] de fel e de trabalho.
У маңа муһасирә қурди, Өт сүйи вә җапа билән мени қапсивалди.
6 Fez-me habitar em lugares escuros, como os que já morrera há muito tempo.
У мени өлгили узун болғанлардәк қап қараңғу җайларда турушқа мәҗбур қилди.
7 Cercou-me por todos lados, e não posso sair; tornou pesados os meus grilhões.
(Гимәл) У мени чиқалмайдиған қилип читлап қоршивалди; Зәнҗиримни еғир қилди.
8 Até quando clamo e dou vozes, fechou [os ouvidos] à minha oração.
Мән вақирап нида қилсамму, У дуайимни һеч иштимиди.
9 Cercou meus caminhos com pedras lavradas, retorceu as minhas veredas.
У йоллиримни җипсилашқан таш там билән тосувалди, Чиғир йоллиримни әгир-тоқай қиливәтти.
10 Foi para mim como um urso que espia, como um leão escondido.
(Даләт) У маңа пайлап ятқан ейиқтәк, Пистирмида ятқан ширдәктур.
11 Desviou meus caminhos, e fez-me em pedaços; deixou-me desolado.
Мени йоллиримдин бурап тетма-титма қилди; Мени түгәштүрди.
12 Armou seu arco, e me pôs como alvo para a flecha.
У оқясини керип, Мени оқиниң қариси қилди.
13 Fez entrar em meus rins as flechas de sua aljava.
(Хе) Оқденидики оқларни бөрәклиримгә санҗитқузди.
14 Servi de escárnio a todo o meu povo, de canção ridícula deles o dia todo.
Мән өз хәлқимгә рәсва объекти, Күн бойи уларниң мәсқирә нахшисиниң нишани болдум.
15 Fartou-me de amarguras, embebedou-me de absinto.
У маңа зәрдабни тойғичә жутқузуп, Кәкрә сүйини тойғичә ичкүзди.
16 Quebrou os meus dentes com cascalho, cobriu-me de cinzas.
(Вав) У чишлиримни шеғил ташлар билән чеқивәтти, Мени күлләрдә түгүлдүрди;
17 E afastou minha alma da paz, fez-me esquecer da boa vida.
Җеним тинич-хатирҗәмликтин жирақлаштурулди; Арамбәхшниң немә екәнлигини унтуп кәттим.
18 Então eu disse: Pereceram minha força e minha esperança no SENHOR.
Мән: «Дәрманим қалмиди, Пәрвәрдигардин үмүтүм қалмиди» — дедим.
19 Lembra-te da minha aflição e do meu sofrimento, do absinto e do fel.
(Заин) Мениң хар қилинғанлиримни, сәргәдан болғанлиримни, Әмән вә өт сүйини [йәп-ичкинимни] есиңгә кәлтүргәйсән!
20 Minha alma se lembra e se abate em mim.
Җеним буларни һәрдайим әсләватиду, Йәргә кирип кәткидәк болмақта.
21 Disto me recordarei na minha mente, por isso terei esperança:
Лекин шуни көңлүмгә кәлтүрүп әсләймәнки, Шуниң билән үмүт қайтидин яниду, —
22 É pelas bondades do SENHOR que não somos consumidos, porque suas misericórdias não têm fim.
(Хәт) Мана, Пәрвәрдигарниң өзгәрмәс меһриванлиқлири! Шуңа биз түгәшмидуқ; Чүнки Униң рәһимдиллиқлириниң айиғи йоқтур;
23 Elas são novas a cada manhã; grande é a tua fidelidade.
Улар һәр сәһәрдә йеңилиниду; Сениң һәқиқәт-садиқлиғиң толиму молдур!
24 O SENHOR é minha porção, diz a minha alma; portanto nele esperarei.
Өз-өзүмгә: «Пәрвәрдигар мениң несивәмдур; Шуңа мән Униңға үмүт бағлаймән» — дәймән.
25 Bom é o SENHOR para os que nele esperam, para a alma que o busca.
(Тәт) Пәрвәрдигар Өзини күткәнләргә, Өзини издигән җан егисигә меһривандур;
26 É bom esperar e tranquilo aguardar a salvação do SENHOR.
Пәрвәрдигарниң ниҗатини күтүш, Уни сүкүт ичидә күтүш яхшидур.
27 É bom ao homem levar o jugo em sua juventude.
Адәмниң яш вақтида боюнтуруқни көтириши яхшидур.
28 Sente-se só, e fique quieto; pois ele o pôs sobre si.
(Йод) У йеганә болуп сүкүт қилип олтарсун; Чүнки Рәб буни униңға жүклиди.
29 Ponha sua boca no pó; talvez haja esperança.
Йүзини топа-тупраққа тәккүзсун, — Еһтимал, үмүт болуп қалар?
30 Dê a face ao que o ferir; farte-se de insultos.
Мәңзини урғучиға тутуп бәрсун; Тил-аһанәтләрни тойғичә ишитсун!
31 Pois o Senhor não rejeitará para sempre:
(Каф) Чүнки Рәб әбәдил-әбәд инсандин ваз кәчмәйду;
32 Mesmo que cause aflição, ele também se compadecerá segundo a grandeza de suas misericórdias.
Азар бәргән болсиму, Өзгәрмәс меһриванлиқлириниң моллуғи билән ичини ағритиду;
33 Pois não é sua vontade afligir nem entristecer os filhos dos homens.
Чүнки У инсан балилирини хар қилишни яки азаплашни халиған әмәстур.
34 Esmagar debaixo de seus pés a todos os prisioneiros da terra,
(Ламәд) Йәр йүзидики барлиқ әсирләрни аяқ астида янҗишқа,
35 Perverter o direito do homem diante da presença do Altíssimo,
Һәммидин Алий Болғучиниң алдида адәмни өз һәққидин мәһрум қилишқа,
36 Prejudicar ao homem em sua causa: o Senhor não aprova ) [tais coisas].
Инсанға өз дәвасида увал қилишқа, — Рәб буларниң һәммисигә гувачи әмәсму?
37 Quem é que pode fazer suceder [algo] que diz, se o Senhor não tiver mandado?
(Мәм) Рәб уни буйрумиған болса, Ким дегинини әмәлгә ашуралисун?
38 Por acaso da boca do Altíssimo não sai tanto a maldição como a bênção?
Күлпәтләр болсун, бәхит-саадәт болсун, һәммиси Һәммидин Алий Болғучиниң ағзидин кәлгән әмәсму?
39 Por que o homem vivente se queixa da punição de seus próprios pecados?
Әнди тирик бир инсан немә дәп ағриниду, Адәм балиси гуналириниң җазасидин немә дәп вайсайду?
40 Examinemos nossos caminhos, investiguemos, e nos voltemos ao SENHOR.
(Нун) Йоллиримизни тәкшүрүп синап биләйли, Пәрвәрдигарниң йениға йәнә қайтайли;
41 Levantemos nossos corações e as mãos a Deus nos céus,
Қоллиримизни көңлимиз билән биллә әрштики Тәңригә көтирәйли!
42 [Dizendo: ] Nós transgredimos e fomos rebeldes; tu não perdoaste.
Биз итаәтсизлик қилип сәндин йүз өридуқ; Сән кәчүрүм қилмидиң.
43 Cobriste-te de ira, e nos perseguiste; mataste sem teres compaixão.
(Самәқ) Сән өзүңни ғәзәп билән қаплап, бизни қоғлидиң; Сән өлтүрдүң, һеч рәһим қилмидиң.
44 Cobriste-te de nuvens, para que [nossa] oração não passasse.
Сән Өзүңни булут билән қаплиғансәнки, Дуа-тилавәт униңдин һеч өтәлмәс.
45 Tu nos tornaste como escória e rejeito no meio dos povos.
Сән бизни хәлиқләр арисида дашқал вә ниҗасәт қилдиң.
46 Todos os nossos inimigos abriram sua boca contra nós.
(Пе) Барлиқ дүшмәнлиримиз бизгә қарап ағзини йоған ечип [мазақ қилди];
47 Medo e cova vieram sobre nós, devastação e destruição.
Үстимизгә чүшти алақзадилик вә ора-қапқан, Вәйранчилиқ һәм һалакәт.
48 Rios de águas correm de meus olhos, por causa da destruição da filha de meu povo.
Хәлқимниң қизи набут болғини үчүн, Көзүмдин яшлар өстәң болуп ақмақта.
49 Meus olhos destilam, e não cessam; não haverá descanso,
(Айин) Көзүм яшларни үзүлмәй төкүватиду, Улар һеч тохталмайду,
50 Até que o SENHOR preste atenção, e veja desde os céus.
Таки Пәрвәрдигар асманлардин төвәнгә нәзәр селип [һалимизға] қариғичә.
51 Meus olhos afligem minha alma, por causa de todas as filhas de minha cidade.
Мениң көзүм Роһумға азап йәткүзмәктә, Шәһиримниң барлиқ қизлириниң Һали түпәйлидин.
52 Sem motivo meus inimigos me caçam como a um passarinho.
(Тсадә) Маңа сәвәпсиз дүшмән болғанлар, Мени қуштәк һәдәп овлап кәлди.
53 Tentaram tirar minha vida na masmorra, e lançaram pedras sobre mim.
Улар орида җенимни үзмәкчи болуп, Үстүмгә ташни чөриди.
54 As águas inundaram sobre minha cabeça; eu disse: É o meu fim.
Сулар бешимдин тешип ақти; Мән: «Үзүп ташландим!» — дедим.
55 Invoquei o teu nome, SENHOR, desde a cova profunda.
(Коф) Һаңниң түвлиридин намиңни чақирип нида қилдим, и Пәрвәрдигар;
56 Ouviste minha voz: não escondas o teu ouvido ao meu suspiro, ao meu clamor.
Сән авазимни аңлидиң; Қутулдурушқа нидайимға қулиқиңни юпурувалмиғин!
57 Tu te achegaste no dia em que te invoquei; disseste: Não temas.
Саңа нида қилған күнидә маңа йеқин кәлдиң, «Қорқма» — дедиң.
58 Defendeste, Senhor, as causas de minha alma; redimiste minha vida.
(Рәш) И рәб, җенимниң дәвасини өзүң соридиң; Сән маңа һәмҗәмәт болуп һаятимни қутқуздуң.
59 Viste, SENHOR, a maldade que me fizeram; julga minha causa.
И Пәрвәрдигар, маңа болған уваллиқни көрдүңсән; Мән үчүн һөкүм чиқарғайсән;
60 Viste toda a vingança deles, todos os seus pensamentos contra mim.
Сән уларниң маңа қилған барлиқ өчмәнликлирини, Барлиқ қәстлирини көрдуңсән.
61 Ouvido os seus insultos, ó SENHOR, todos os seus pensamentos contra mim;
(Шийн) И Пәрвәрдигар, уларниң аһанәтлирини, Мени барлиқ қәстлигәнлирини аңлидиңсән,
62 As coisas ditas pelos que se levantam contra mim, e seu planos contra mim o dia todo.
Маңа қарши турғанларниң шивирлашлирини, Уларниң күн бойи кәйнимдин кусур-кусур қилишқанлирини аңлидиңсән.
63 Olha para tudo quanto eles fazem; com canções zombam de mim.
Олтарғанлирида, турғанлирида уларға қариғайсән! Мән уларниң [мәсқирә] нахшиси болдум.
64 Retribui-lhes, SENHOR, conforme a obra de suas mãos.
(Тав) Уларниң қоллири қилғанлири бойичә, и Пәрвәрдигар, бешиға җаза яндурғайсән;
65 Dá-lhes angústia de coração, tua maldição a eles.
Уларниң көңүллирини каҗ қилғайсән! Бу сениң уларға чүшидиған ләнитиң болиду!
66 Persegue-os com ira, e destrua-os de debaixo dos céus do SENHOR.
Ғәзәп билән уларни қоғлиғайсән, Уларни Пәрвәрдигарниң асманлири астидин йоқатқайсән!
