Jó 9
1 Mas Jó respondeu, dizendo:
А Јов одговори и рече:
2 Na verdade sei que é assim; mas como pode o ser humano ser justo diante de Deus?
Заиста, знам да је тако; јер како би могао човек бити прав пред Богом?
3 Ainda se quisesse disputar com ele, não conseguiria lhe responder uma coisa sequer em mil.
Ако би се хтео прети с Њим, не би Му могао одговорити од хиљаде на једну.
4 Ele é sábio de coração, e poderoso em forças. Quem se endureceu contra ele, e teve paz?
Мудар је срцем и јак снагом; ко се је опро Њему и био срећан?
5 Ele transporta as montanhas sem que o saibam; e as transtorna em seu furor.
Он премешта горе, да нико и не опази; превраћа их у гневу свом;
6 Ele remove a terra de seu lugar, e faz suas colunas tremerem.
Он креће земљу с места њеног да јој се ступови дрмају;
7 Ele dá ordem ao sol, e ele não brilha; e sela as estrelas.
Он кад запрети сунцу, не излази; Он запечаћава звезде;
8 Ele é o que sozinho estende os céus, e anda sobre as alturas do mar.
Он разапиње небо сам, и гази по валима морским;
9 Ele é o que fez a Usra, o Órion, as Plêiades, e as constelações do sul.
Он је начинио звезде кола и штапе и влашиће и друге југу у дну;
10 Ele é o que faz coisas grandes e incompreensíveis, e inúmeras maravilhas.
Он чини ствари велике и неиспитиве и дивне, којима нема броја.
11 Eis que ele passa diante de mim, sem que eu não o veja; ele passará diante de mim, sem que eu saiba.
Гле, иде мимо мене, а ја не видим; прође, а ја га не опазим.
12 Eis que, quando ele toma, quem pode lhe impedir? Quem poderá lhe dizer: O que estás fazendo?
Гле, кад ухвати, ко ће Га нагнати да врати? Ко ће Му казати: Шта радиш?
13 Deus não reverterá sua ira, e debaixo dele se encurvam os assistentes de Raabe.
Бог не устеже гнева свог, падају пода Њ охоли помоћници.
14 Como poderia eu lhe responder, e escolher minhas palavras contra ele?
А како би Му ја одговарао и бирао речи против Њега?
15 A ele, ainda que eu fosse justo, não lhe responderia; a meu juiz pediria misericórdia.
Да сам и прав, нећу Му се одговорити, ваља да се молим судији свом.
16 Ainda que eu lhe chamasse, e ele respondesse, mesmo assim não creria que ele tivesse dado ouvidos à minha voz.
Да Га зовем и да ми се одзове, још не могу веровати да је чуо глас мој.
17 Pois ele tem me quebrantado com tempestade, e multiplicado minhas feridas sem causa.
Јер ме је вихором сатро и задао ми много рана низашта.
18 Ele não me permite respirar; em vez disso, me farta de amarguras.
Не да ми да одахнем, него ме сити горчинама.
19 Quanto às forças, eis que ele é forte; e quanto ao juízo, [ele diria]: Quem me convocará?
Ако је на силу, гле, Он је најсилнији; ако на суд, ко ће ми сведочити?
20 Ainda que eu seja justo, minha boca me condenaria; se eu fosse inocente, então ela me declararia perverso.
Да се правдам, моја ће ме уста осудити; да сам добар, показаће да сам неваљао.
21 Mesmo se eu for inocente, não estimo minha alma; desprezo minha vida.
Ако сам добар, нећу знати за то; омрзао ми је живот мој.
22 É tudo a mesma coisa; por isso digo: ele consome ao inocente e ao perverso.
Свеједно је; зато рекох: и доброг и безбожног Он потире.
23 Quando o açoite mata de repente, ele ri do desespero dos inocentes.
Кад би још убио бич наједанпут! Али се смеје искушавању правих.
24 A terra está entregue nas mãos dos perversos. Ele cobre o rosto de seus juízes. Se não é ele, então quem é?
Земља се даје у руке безбожнику; лице судија њених заклања; ако не Он, да ко?
25 Meus dias foram mais rápidos que um homem que corre; fugiram, e não viram o bem.
Али дани моји бише бржи од гласника; побегоше, не видеше добра.
26 Passaram como barcos de papiro, como a águia que se lança à comida.
Прођоше као брзе лађе, као орао кад лети за храну.
27 Se disser: Esquecerei minha queixa, mudarei o aspecto do meu rosto, e sorrirei,
Ако кажем: Заборавићу тужњаву своју, оставићу гнев свој и окрепићу се;
28 [Ainda] teria pavor de todas as minhas dores; [pois] sei que não me terás por inocente.
Страх ме је од свих мука мојих, знам да ме нећеш оправдати.
29 Se eu já estou condenado, então para que eu sofreria em vão?
Бићу крив; зашто бих се мучио узалуд?
30 Ainda que me lave com água de neve, e limpe minhas mãos com sabão,
Да се измијем водом снежницом, и да очистим сапуном руке своје,
31 Então me submergirias no fosso, e minhas próprias vestes me abominariam.
Тада ћеш ме замочити у јаму да се гаде на ме моје хаљине.
32 Pois ele não é homem como eu, para que eu lhe responda, e venhamos juntamente a juízo.
Јер није човек као ја да Му одговарам, да идем с Њим на суд;
33 Não há entre nós árbitro que ponha sua mão sobre nós ambos,
Нити има међу нама кмета да би ставио руку своју међу нас двојицу.
34 Tire de sobre mim sua vara, e seu terror não me espante.
Нека одмакне од мене прут свој, и страх Његов нека ме не страши;
35 [Então] eu falaria, e não teria medo dele. Pois não está sendo assim comigo.
Тада ћу говорити, и нећу Га се бојати; јер овако не знам за себе.
