Jó 9
1 Mas Jó respondeu, dizendo:
Йов а луат кувынтул ши а зис:
2 Na verdade sei que é assim; mas como pode o ser humano ser justo diante de Deus?
„Штиу бине кэ есте аша. Ши кум ар путя омул сэ-шь скоатэ дрептате ынаинтя луй Думнезеу?
3 Ainda se quisesse disputar com ele, não conseguiria lhe responder uma coisa sequer em mil.
Дакэ ар вои сэ се черте ку Ел, дин о мие де лукрурь н-ар путя сэ рэспундэ ла унул сингур.
4 Ele é sábio de coração, e poderoso em forças. Quem se endureceu contra ele, e teve paz?
Але Луй сунт ынцелепчуня ши атотпутерничия: чине И с-ар путя ымпотриви фэрэ сэ фие педепсит?
5 Ele transporta as montanhas sem que o saibam; e as transtorna em seu furor.
Ел мутэ деодатэ мунций ши-й рэстоарнэ ын мыния Са.
6 Ele remove a terra de seu lugar, e faz suas colunas tremerem.
Згудуе пэмынтул дин темелия луй, де и се клатинэ стылпий.
7 Ele dá ordem ao sol, e ele não brilha; e sela as estrelas.
Порунчеште соарелуй, ши соареле ну май рэсаре; ши цине стелеле суб печетя Луй.
8 Ele é o que sozinho estende os céus, e anda sobre as alturas do mar.
Нумай Ел ынтинде черуриле ши умблэ пе ынэлцимиле мэрий.
9 Ele é o que fez a Usra, o Órion, as Plêiades, e as constelações do sul.
Ел а фэкут Урса-Маре, Лучяфэрул де сярэ ши Ралицеле ши стелеле дин цинутуриле де мязэзи.
10 Ele é o que faz coisas grandes e incompreensíveis, e inúmeras maravilhas.
Ел фаче лукрурь марь ши непэтрунсе, минунь фэрэ нумэр.
11 Eis que ele passa diante de mim, sem que eu não o veja; ele passará diante de mim, sem que eu saiba.
Ятэ, Ел трече пе лынгэ мине, ши ну-Л вэд, Се дуче, ши ну-Л зэреск.
12 Eis que, quando ele toma, quem pode lhe impedir? Quem poderá lhe dizer: O que estás fazendo?
Дакэ апукэ Ел, чине-Л ва опри? Чине-Й ва зиче: ‘Че фачь?’
13 Deus não reverterá sua ira, e debaixo dele se encurvam os assistentes de Raabe.
Думнезеу ну-Шь ынтоарче мыния; суб Ел се плякэ тоць сприжиниторий мындрией.
14 Como poderia eu lhe responder, e escolher minhas palavras contra ele?
Ши еу кум сэ-Й рэспунд? Че кувинте сэ алег?
15 A ele, ainda que eu fosse justo, não lhe responderia; a meu juiz pediria misericórdia.
Кяр дакэ аш авя дрептате, ну Й-аш рэспунде. Ну пот декыт сэ мэ рог жудекэторулуй.
16 Ainda que eu lhe chamasse, e ele respondesse, mesmo assim não creria que ele tivesse dado ouvidos à minha voz.
Ши кяр дакэ м-ар аскулта кынд Ыл кем, тот н-аш путя креде кэ мь-а аскултат гласул –
17 Pois ele tem me quebrantado com tempestade, e multiplicado minhas feridas sem causa.
Ел, каре мэ избеште ка ынтр-о фуртунэ, каре ымь ынмулцеште фэрэ причинэ рэниле,
18 Ele não me permite respirar; em vez disso, me farta de amarguras.
каре ну мэ ласэ сэ рэсуфлу, мэ сатурэ де амэрэчуне.
19 Quanto às forças, eis que ele é forte; e quanto ao juízo, [ele diria]: Quem me convocará?
Сэ алерг ла путере? Ел есте атотпутерник. Ла дрептате? Чине мэ ва апэра?
20 Ainda que eu seja justo, minha boca me condenaria; se eu fosse inocente, então ela me declararia perverso.
Орькытэ дрептате аш авя, гура мя мэ ва осынди ши орькыт де невиноват аш фи, Ел мэ ва арэта ка виноват.
21 Mesmo se eu for inocente, não estimo minha alma; desprezo minha vida.
Невиноват! Сунт, дар ну цин ла вяцэ, ымь диспрецуеск вяца.
22 É tudo a mesma coisa; por isso digo: ele consome ao inocente e ao perverso.
Че-мь пасэ ла урма урмей? Кэч ындрэзнеск с-о спун: Ел нимичеште пе чел невиноват ка ши пе чел виноват.
23 Quando o açoite mata de repente, ele ri do desespero dos inocentes.
Ши дакэ бичул ар причинуи мэкар ындатэ моартя…! Дар Ел рыде де ынчеркэриле челуй невиноват.
24 A terra está entregue nas mãos dos perversos. Ele cobre o rosto de seus juízes. Se não é ele, então quem é?
Пэмынтул есте дат пе мыниле челуй нелеӂюит; Ел акоперэ окий жудекэторилор – де ну Ел, апой чине алтул?
25 Meus dias foram mais rápidos que um homem que corre; fugiram, e não viram o bem.
Зилеле меле аляргэ май юць декыт ун алергэтор; фуг фэрэ сэ фи вэзут феричиря;
26 Passaram como barcos de papiro, como a águia que se lança à comida.
трек ка ши корэбииле челе юць, ка вултурул каре се репеде асупра прэзий.
27 Se disser: Esquecerei minha queixa, mudarei o aspecto do meu rosto, e sorrirei,
Дакэ зик: ‘Вряу сэ-мь уйт суферинцеле, сэ-мь лас ынтристаря ши сэ фиу войос’,
28 [Ainda] teria pavor de todas as minhas dores; [pois] sei que não me terás por inocente.
сунт ынгрозит де тоате дурериле меле. Штиу кэ ну мэ вей скоате невиноват.
29 Se eu já estou condenado, então para que eu sofreria em vão?
Ши дакэ вой фи жудекат виноват, пентру че сэ мэ май трудеск деӂяба?
30 Ainda que me lave com água de neve, e limpe minhas mãos com sabão,
Кяр дакэ м-аш спэла ку зэпадэ, кяр дакэ мь-аш курэци мыниле ку лешие,
31 Então me submergirias no fosso, e minhas próprias vestes me abominariam.
Ту тот м-ай куфунда ын мочирлэ, де с-ар скырби пынэ ши хайнеле де мине!
32 Pois ele não é homem como eu, para que eu lhe responda, e venhamos juntamente a juízo.
Кэч Ел ну есте ун ом ка мине, ка сэ-Й пот рэспунде ши сэ мерӂем ымпреунэ ла жудекатэ.
33 Não há entre nós árbitro que ponha sua mão sobre nós ambos,
Нич ну есте вреун мижлочитор ынтре ной, каре сэ-шь пунэ мына песте ной амындой.
34 Tire de sobre mim sua vara, e seu terror não me espante.
Сэ-Шь трагэ ынсэ варга де дясупра мя ши сэ ну мэ май тулбуре спайма Луй.
35 [Então] eu falaria, e não teria medo dele. Pois não está sendo assim comigo.
Атунч вой ворби ши ну мэ вой теме де Ел. Алтфел, ну сунт стэпын пе мине.
