Jó 7
1 Por acaso o ser humano não tem um trabalho duro sobre a terra, e não são seus dias como os dias de um assalariado?
İnsanın yer üzündəki həyatı ağır xidmət deyilmi? Keçirdiyi günlərin muzdur ömründən fərqi nədir?
2 Como o servo suspira pela sombra, e como o assalariado espera por seu pagamento,
Kölgəyə həsrət qalan kölə kimidir, Muzdunu gözləyən fəhlə kimidir,
3 Assim também me deram por herança meses inúteis, e me prepararam noites de sofrimento.
Bəli, irs olaraq mənə boş aylar verildi, Qismətimə sıxıntılı gecələr düşdü.
4 Quando eu me deito, pergunto: Quando me levantarei? Mas a noite se prolonga, e me canso de me virar [na cama] até o amanhecer.
Yatanda düşünürəm: “Görəsən nə vaxt qalxacağam?” Gecə isə hey uzanır, Mən gün doğana qədər yerimdə qurcalanıram.
5 Minha carne está coberta de vermes e de crostas de pó; meu pele está rachada e horrível.
Bədənimə qurd düşüb, qabıqlanır, Çatlayan dərimdən irin axır.
6 Meus dias são mais rápidos que a lançadeira do tecelão, e perecem sem esperança.
Günlərim toxucunun məkikindən də sürətli gedir, Ümidsiz sona çatır.
7 Lembra-te que minha vida é um sopro; meus olhos não voltarão a ver o bem.
Ey Allah, yada sal, həyatım bir nəfəsdir, Gözüm yenidən yaxşılıq görməyəcək.
8 Os olhos dos que me veem não me verão mais; teus olhos estarão sobre mim, porém deixarei de existir.
Bu anda mənə baxan gözlər məni təzədən görməyəcək, Sənin gözlərin üzərimdə olacaq, amma mən olmayacağam.
Bulud dağılıb getdiyi kimi Ölülər diyarına enən bir daha çıxmaz. (Sheol h7585)
10 Nunca mais voltará à sua casa, nem seu lugar o conhecerá.
Bir daha evinə qayıtmaz, Olduğu yer artıq onu tanımaz.
11 Por isso eu não calarei minha boca; falarei na angústia do meu espírito, e me queixarei na amargura de minha alma.
Ona görə sakitləşməyəcəyəm, Ruhumun sıxıntısını dilə gətirəcəyəm, Canımın ağrısından şikayət edəcəyəm.
12 Por acaso sou eu o mar, ou um monstro marinho, para que me ponhas guarda?
Dənizəmmi, dəniz əjdahasıyammı? Niyə üzərimdə nəzarətçi qoyursan?
13 Quando eu digo: Minha cama me consolará; meu leito aliviará minhas queixa,
Düşündüm ki, bəlkə yatağım məni rahatlar, Döşəyim şikayətimi azaldar.
14 Então tu me espantas com sonhos, e me assombras com visões.
Məni yuxularla qorxudursan, Röyalarla canıma vəlvələ salırsan.
15 Por isso minha alma preferia a asfixia [e] a morte, mais que meus ossos.
Canım boğulub-ölməyi yaşamaqdan üstün tutur, Quru cəsəddə qalmaqdansa ölüm mənə xoşdur.
16 Odeio [a minha vida]; não viverei para sempre; deixa-me, pois que meus dias são inúteis.
Həyatımdan bezmişəm, Uzun ömür istəmirəm. Məndən əlini çək, Ömrümün mənası getdi.
17 O que é o ser humano, para que tanto o estimes, e ponhas sobre ele teu coração,
İnsan nədir ki, onu bu qədər böyüdürsən, Qayğısını çəkirsən.
18 E o visites a cada manhã, e a cada momento o proves?
Ona hər səhər baş çəkirsən, Hər an onu sınayırsan.
19 Até quando não me deixarás, nem me liberarás até que eu engula minha saliva?
Nə vaxtadək nəzərini üzərimdən çəkməyəcəksən? Mənə udqunmağa imkan verməyəcəksən?
20 Se pequei, o eu que te fiz, ó Guarda dos homens? Por que me fizeste de alvo de dardos, para que eu seja pesado para mim mesmo?
Ey insan nəzarətçisi, nədir günahım? Mən Sənə nə etmişəm? Məni niyə Özünə hədəf etdin? İndi öz yükümü çəkə bilmirəm.
21 E por que não perdoas minha transgressão, e tiras minha maldade? Porque agora dormirei no pó, e me buscarás de manhã, porém não mais existirei.
Niyə üsyankarlığımı əfv etmirsən, Təqsirimi bağışlamırsan? Bir azdan torpaq altda yatacağam, Axtarsan da, məni tapmayacaqsan».
