< 39 >

1 Sabes tu o tempo em que as cabras montesas dão filhotes? Ou observaste tu as cervas quando em trabalho de parto?
Sathar caa tapenhaih atue na panoek maw? To tih ai boeh loe tasuk caa tapenhaih atue na panoek maw?
2 Contaste os meses que elas cumprem, e sabes o tempo de seu parto?
Ca tapen karoek to khrah nazetto maw zokpomh, tito na panoek maw? To tih ai boeh loe nihcae tapenhaih atue na panoek maw?
3 Quando se encurvam, produzem seus filhos, [e] lançam de si suas dores.
Nihcae loe tabok o, caa tapen o; to naah caa tapenhaih kana to pahnet o.
4 Seus filhos se fortalecem, crescem como o trigo; saem, e nunca mais voltam a elas.
A caanawk loe ngantui o moe, taw ah qoeng o tahang; amno to caeh o taak, amlaem o let ai boeh.
5 Quem despediu livre ao asno montês? E quem ao asno selvagem soltou das ataduras?
Mi mah maw taw ih hrangnawk angmah koeh ah prasak? Mi mah maw taw hrang ih aqui to khramh pae thaih?
6 Ao qual eu dei a terra desabitada por casa, e a terra salgada por suas moradas.
Anih ohhaih ahmuen to praezaek ah ka sak moe, karoem long to anih ohhaih ahmuen ah ka paek.
7 Ele zomba do tumulto da cidade; não ouve os gritos do condutor.
Anih loe vangpui thung ih loknawk to pahnuithuih moe, kamongh kami hanghaih lok doeh tahngai ai.
8 A extensão dos montes é seu pasto; e busca tudo o que é verde.
Anih loe maenawk nuiah prat moe, kahing phrohnawk to pakrong.
9 Por acaso o boi selvagem quererá te servir, ou ficará junto de tua manjedoura?
Hmawsaeng taw ih maitaw loe na tok to sak moe, nang khaeah oh han koeh tih maw?
10 Ou amarrarás ao boi selvagem com sua corda para o arado? Ou lavrará ele aos campos atrás de ti?
Laikok toksak hanah qui hoiah na zae thai tih maw? To tih ai boeh loe laikok atok hanah na hnukah bang thai tih maw?
11 Confiarás nele, por ser grande sua força, e deixarás que ele faça teu trabalho?
Anih thacakhaih to na oep han maw? To tih ai boeh loe na sak ih tok to anih khaeah na aap thai tih maw?
12 Porás tua confiança nele, para que ele colha tua semente, e a junte em tua eira?
Anih mah im ah cang na phaw pae ueloe, tapup thungah na suem pae tih, tiah na tang maw?
13 As asas da avestruz batem alegremente, mas são suas asas e penas como as da cegonha?
Tawtaaw tavaa loe amoekhaih hoiah pakhraeh to boh, toe tahnongsawk tavaa hoi Ostrich tavaa loe anih ih amui hoiah patah thai ai,
14 Ela deixa seus ovos na terra, e os esquenta no chão,
anih loe long ah taduih moe, savuet long hoiah tadui to khaeksak,
15 E se esquece de que pés podem os pisar, e os animais do campo [podem] os esmagar.
anih loe khok hoiah angmah ih tadui to cawh moeng ueloe, taw ih moi mah tadui koisak moeng tih, tito panoek ai.
16 Age duramente para com seus filhos, como se não fossem seus, sem temer que seu trabalho tenha sido em vão.
Anih loe a caanawk to angmah ih caa ai baktiah khet, anih caasakhaih loe azom pui ni, tiah poek ai;
17 Porque Deus a privou de sabedoria, e não lhe repartiu entendimento.
Sithaw mah anih han palunghahaih to paek ai, panoekhaih roe paek ai.
18 Porém quando se levanta para correr, zomba do cavalo e do seu cavaleiro.
Toe pakhraeh atoengh tahang naah, anih mah hrang hoi a nuiah kangthueng kami to pahnuithuih.
19 És tu que dás força ao cavalo, ou que vestes seu pescoço com crina?
Hrang tha na caksak maw? Anih ih tahnong to na khuk pae maw?
20 Podes tu o espantar como a um gafanhoto? O sopro de suas narinas é terrível.
Pakhuh kangphet baktiah maw nang phetsak? Anih anghahaih takhi tuen loe zit thoh parai.
21 Ele escarva a terra, alegra-se de sua força, [e] sai ao encontro das armas;
Anih loe azawn ah cawnh tapaih, a thacakhaih to angoep moe, misatuh kaminawk to a hmaang.
22 Ele zomba do medo, e não se espanta; nem volta para trás por causa da espada.
Zithaih to pahnuithuih, zithaih tidoeh tawn ai; sumsen doeh cawn taak ai.
23 Contra ele rangem a aljava, o ferro brilhante da lança e do dardo;
Anih kahhaih palaa tuen to tacawt, tayae hoi misa angvaenghaih aphaw loe ampha hlip.
24 Sacudido-se com furor, ele escarva a terra; ele não fica parado ao som da trombeta.
Anih loe palungphui moe, thacakhaih palung hoiah long to a caak; mongkah lok a thaih naah, om duem thai ai.
25 Ao som das trombetas diz: Eia! E desde longe cheira a batalha, o grito dos capitães, e o barulho.
Mongkah lok thaih naah, Ha, ha, tiah a thuih; misatuh angraeng ih lok, misa pahruekhaih lok ahmui loe ahmuen kangthla hoiah panoek thaih.
26 Por acaso é por tua inteligência que o gavião voa, [e] estende suas asas para o sul?
Tahmu loe na patuk ih palunghahaih hoiah pakhraeh to boh moe, aloih bangah azawk tathuk maw?
27 Ou é por tua ordem que a água voa alto e põe seu ninho na altura?
Tahmu loe na paek ih lok pongah maw van bangah azawk tahang moe, hmuensang ah tabu to boh?
28 Nas penhas ela mora e habita; no cume das penhas, e em lugares seguros.
Anih loe lungsong nuiah oh, cathaeng loe anih ohhaih kacak ahmuen ah oh.
29 Desde ali espia a comida; seus olhos avistam de longe.
To ahmuen hoiah a khet moe, caak koi moi to ahmuen kangthla hoiah hnuk thaih.
30 Seus filhotes sugam sangue; e onde houver cadáveres, ali ela está.
A caanawk doeh athii to pazoh o toeng; anih loe kadueh qok ohhaih ahmuen ah oh, tiah a naa.

< 39 >