Jó 39
1 Sabes tu o tempo em que as cabras montesas dão filhotes? Ou observaste tu as cervas quando em trabalho de parto?
Dağ keçilərinin nə vaxt doğduğunu bilirsənmi? Maralların balalamasının vaxtını sən gözləyirsənmi?
2 Contaste os meses que elas cumprem, e sabes o tempo de seu parto?
Onlar boğaz olanda ayını-gününü sən sayırsanmı? Nə vaxt doğacaqlarını bilirsənmi?
3 Quando se encurvam, produzem seus filhos, [e] lançam de si suas dores.
Diz çöküb balalarını doğar, Ağrılardan qurtarar.
4 Seus filhos se fortalecem, crescem como o trigo; saem, e nunca mais voltam a elas.
Balaları çöldə böyüyüb güc alar, Gedər, geri qayıtmaz.
5 Quem despediu livre ao asno montês? E quem ao asno selvagem soltou das ataduras?
Kim vəhşi eşşəyi azad buraxdı? Kim onun iplərini açdı?
6 Ao qual eu dei a terra desabitada por casa, e a terra salgada por suas moradas.
Ona çölləri məskən verdim, Şoran düzləri ona yurd etdim.
7 Ele zomba do tumulto da cidade; não ouve os gritos do condutor.
O, şəhərdəki izdihama gülər, Sahibinin hay-küyünü eşitməz.
8 A extensão dos montes é seu pasto; e busca tudo o que é verde.
Təpələri dolaşıb otlar, Yaşıllığı axtarar.
9 Por acaso o boi selvagem quererá te servir, ou ficará junto de tua manjedoura?
Çöl öküzü sənə xidmət etmək istəyərmi? Gecəni sənin axurunda keçirərmi?
10 Ou amarrarás ao boi selvagem com sua corda para o arado? Ou lavrará ele aos campos atrás de ti?
Kotan sürsün deyə onu boyunduruğa sala bilərsənmi? Ardınca dərələrdə şırım aça bilərmi?
11 Confiarás nele, por ser grande sua força, e deixarás que ele faça teu trabalho?
Onun hədsiz gücünə bel bağlaya bilərsənmi? Ona ağır iş gördürə bilərsənmi?
12 Porás tua confiança nele, para que ele colha tua semente, e a junte em tua eira?
Çöl öküzünə etibar edə bilərsən ki, Əkininin məhsulunu daşısın, Onu xırmanına yığsın?
13 As asas da avestruz batem alegremente, mas são suas asas e penas como as da cegonha?
Dəvəquşu qanadını sevinclə çırpar, Amma onun qanadı nə leyləyin qanadları ilə, Nə də ki pərləri ilə müqayisə olunur.
14 Ela deixa seus ovos na terra, e os esquenta no chão,
Yerdə yumurtalayır, Onları toz-torpaq üstündə qızdırır.
15 E se esquece de que pés podem os pisar, e os animais do campo [podem] os esmagar.
Yadından çıxarır ki, yumurtalar ayaq altında sınır, Çöl heyvanlarının ayağı altında qalır.
16 Age duramente para com seus filhos, como se não fossem seus, sem temer que seu trabalho tenha sido em vão.
Balaları ilə elə sərt rəftar edir ki, Elə bil özününkü deyil, Çəkdiyi zəhmətin boşa getməsindən narahat olmaz.
17 Porque Deus a privou de sabedoria, e não lhe repartiu entendimento.
Çünki Allah ona müdriklik verməyib, Ona dərrakə bəxş etməyib.
18 Porém quando se levanta para correr, zomba do cavalo e do seu cavaleiro.
Qaçmaq üçün yenə qanad açanda Ata və atlıya gülər.
19 És tu que dás força ao cavalo, ou que vestes seu pescoço com crina?
Ata güc verən sənsənmi? Boynuna yalı qoyan sənsənmi?
20 Podes tu o espantar como a um gafanhoto? O sopro de suas narinas é terrível.
Onu çəyirtkə kimi tullandıran sənsənmi? Onun təmtəraqlı kişnəməsi xof salır.
21 Ele escarva a terra, alegra-se de sua força, [e] sai ao encontro das armas;
Dərələrə ayağını bərk vurur, Öz qüvvəsi ilə sevinib-coşur, Silahlıların qabağına çıxır.
22 Ele zomba do medo, e não se espanta; nem volta para trás por causa da espada.
Qorxuya gülər, heç bir şeydən çəkinməz, Qılınc qarşısında ayağını geri çəkməz.
23 Contra ele rangem a aljava, o ferro brilhante da lança e do dardo;
Onun üstündə oxdan cingildəyir, Parlaq nizə və mizraq şimşək tək keçir.
24 Sacudido-se com furor, ele escarva a terra; ele não fica parado ao som da trombeta.
Coşanda qəzəblənib yeri-yurdu qapır, Şeypur çalınan kimi yerindən dik atılır.
25 Ao som das trombetas diz: Eia! E desde longe cheira a batalha, o grito dos capitães, e o barulho.
Şeypur çalınanda “hiaaa!” deyib kişnəyir, Döyüş qoxusunu, sərkərdələrin gurlayan səsini, Döyüşün nərəsini uzaqdan hiss edir.
26 Por acaso é por tua inteligência que o gavião voa, [e] estende suas asas para o sul?
Məgər qırğı sənin dərrakənləmi uçur, Cənuba tərəf qanad açır?
27 Ou é por tua ordem que a água voa alto e põe seu ninho na altura?
Məgər qartal sənin əmrinləmi göyə qalxır, Uca yerlərdə özünə yuva qurur?
28 Nas penhas ela mora e habita; no cume das penhas, e em lugares seguros.
Sıldırım qayalarda yaşayır, Şiş uclu qayalarda məskən salır.
29 Desde ali espia a comida; seus olhos avistam de longe.
Oradan şikarını axtarır, Gözləri onları uzaqdan görür.
30 Seus filhotes sugam sangue; e onde houver cadáveres, ali ela está.
Onun balaları qanla qidalanır, Harada leş olsa, o da oradadır».
