Jó 36
1 Prosseguiu Eliú ainda, dizendo:
Још говори Елијуј и рече:
2 Espera-me um pouco, e eu te mostrarei que ainda há palavras a favor de Deus.
Потрпи ме мало, и показаћу ти, јер још има шта бих говорио за Бога.
3 Desde longe trarei meu conhecimento, e a meu Criador atribuirei a justiça.
Почећу издалека беседу своју, и показаћу да је Творац мој праведан.
4 Porque verdadeiramente minhas palavras não serão falsas; contigo está um que tem completo conhecimento.
Доиста, неће бити лажне речи моје, код тебе је који право мисли.
5 Eis que Deus é grande, porém despreza ninguém; grande ele é em poder de entendimento.
Гле, Бог је силан, али никога не одбацује, силан је снагом срчаном.
6 Ele não permite o perverso viver, e faz justiça aos aflitos.
Не да живети безбожнику, а невољницима чини правду.
7 Ele não tira seus olhos do justo; ao contrário, ele os faz sentar com os reis no trono, e [assim] são exaltados.
Не одвраћа од праведника очију својих, него још с царевима на престо посађује их на век, те се узвишују.
8 E se estiverem presos em grilhões, e detidos com cordas de aflição,
Ако ли су оковани у пута и свезани ужима невољничким,
9 Então ele lhes faz saber as obras que fizeram, e suas transgressões, das quais se orgulharam.
Тада им напомиње дела њихова и безакоња њихова како су силна.
10 E revela a seus ouvidos, para que sejam disciplinados; e lhes diz, para que se convertam da maldade.
И отвара Му ухо да би се поправили, и говори им да се врате од безакоња.
11 Se ouvirem, e [o] servirem, acabarão seus dias em prosperidade, e seus anos em prazeres.
Ако послушају и стану им служити, довршују дане своје у добру и године своје у радости.
12 Porém se não ouvirem, perecerão pela espada, e morrerão sem conhecimento.
Ако ли не послушају, гину од мача и умиру с безумља.
13 E os hipócritas de coração acumulam a ira [divina]; e quando ele os amarrar, mesmo assim não clamam.
А који су лицемерног срца, навлаче гнев и не вичу кад их повеже;
14 A alma deles morrerá em sua juventude, e sua vida entre os pervertidos.
Умире у младости душа њихова и живот њихов међу курвама.
15 Ele livra o aflito de sua aflição, e na opressão ele revela a seus ouvidos.
Избавља невољника из невоље његове и отвара му ухо у муци.
16 Assim também ele pode te desviar da boca da angústia [para] um lugar amplo, onde não haveria aperto; para o conforto de tua mesa, cheia dos melhores alimentos.
Тако би и тебе извео из тескобе на пространо место, где ништа не досађује, и мирни сто твој био би пун претилине.
17 Mas tu estás cheio do julgamento do perverso; o julgamento e a justiça te tomam.
Али си заслужио суд безбожнички; и суд и правда снађе те.
18 Por causa da furor, [guarda-te] para que não sejas seduzido pela riqueza, nem que um grande suborno te faça desviar.
Доиста, гнев је на теби; гледај да те не одбаци у карању, те те велики откуп неће избавити.
19 Pode, por acaso, a tua riqueza te sustentar para que não tenhas aflição, mesmo com todos os esforços de [teu] poder?
Хоће ли гледати на твоје богатство? Неће ни на злато ни на какву силу блага твог.
20 Não anseies pela noite, em que os povos são tomados de seu lugar.
Не уздиши за ноћу у коју народи одлазе на своје место.
21 Guarda-te, e não te voltes para a maldade; pois por isto que tens sido testado com miséria.
Чувај се да не погледаш на таштину и волиш на њу него невољу.
22 Eis que Deus é exaltado em seu poder; que instrutor há como ele?
Гле, Бог је највиши својом силом, ко је учитељ као Он?
23 Quem lhe indica o seu caminho? Quem poderá lhe dizer: Cometeste maldade?
Ко Му је одредио пут Његов? Или ко ће Му рећи: Чиниш неправо?
24 Lembra-te de engrandeceres sua obra, a qual os seres humanos contemplam.
Опомињи се да величаш дела Његова, која гледају људи.
25 Todas as pessoas a veem; o ser humano a enxerga de longe.
Сви људи виде их, сваки их гледа из далека.
26 Eis que Deus é grande, e nós não o compreendemos; não se pode descobrir o número de seus anos.
Гле, Бог је велик, и не можемо Га познати, број година Његових не може се докучити.
27 Ele traz para cima as gotas das águas, que derramam a chuva de seu vapor;
Јер Он стеже капље водене, које лију дажд из облака Његових;
28 A qual as nuvens destilam, gotejando abundantemente sobre o ser humano.
Кад теку облаци, капљу на мноштво људско.
29 Poderá alguém entender a extensão das nuvens, [e] os estrondos de seu pavilhão?
И ко би разумео простор облацима и грмљаву у шатору његовом?
30 Eis que estende sobre ele sua luz, e cobre as profundezas do mar.
Како простире над њим светлост своју, и дубине морске покрива?
31 Pois por estas coisas ele julga aos povos, e dá alimento em abundância.
Тиме суди народима, даје хране изобила.
32 Ele cobre as mãos com o relâmpago, e dá ordens para que atinja o alvo.
Рукама заклања светлост, и наређује кога да срете,
33 O trovão anuncia sua presença; o gado também [prenuncia a tempestade] que se aproxima.
Јављајући према њему добру вољу своју, и према стоци и према роду земаљском.
