Jó 32
1 Então aqueles três homens cessaram de responder a Jó, porque ele era justo em seus olhos.
Тада престаше она три човека одговарати Јову, јер се чињаше да је праведан.
2 Porém se acendeu a ira de Eliú, filho de Baraquel, buzita, da família de Rão; contra Jó se acendeu sua ira, porque justificava mais a si mesmo que a Deus.
А Елијуј, син Варахилов од Вуза, рода Рамовог, разгневи се на Јова што се сам грађаше праведнији од Бога;
3 Também sua ira se acendeu contra seus três amigos, porque não achavam o que responder, ainda que tinham condenado a Jó.
И на три пријатеља његова разгневи се што не нађоше одговора и опет осуђиваху Јова.
4 E Eliú tinha esperado a Jó naquela discussão, porque tinham mais idade que ele.
Јер Елијуј чекаше докле они говораху с Јовом, јер беху старији од њега.
5 Porém quando Eliú viu que não havia resposta na boca daqueles três homens, sua ira se acendeu.
Па кад виде Елијуј да нема одговора у устима она три човека, распали се гнев његов.
6 Por isso Eliú, filho de Baraquel, buzita, respondeu, dizendo: Eu sou jovem e vós sois idosos; por isso fiquei receoso e tive medo de vos declarar minha opinião.
И проговори Елијуј син Варахилов од Вуза, и рече: Ја сам најмлађи, а ви сте старци, зато се бојах и не смех вам казати шта мислим.
7 Eu dizia: Os dias falem, e a multidão de anos ensine sabedoria.
Мишљах: нека говори старост, и многе године нека објаве мудрост.
8 Certamente há espírito no ser humano, e a inspiração do Todo-Poderoso os faz entendedores.
Али је дух у људима, и Дух Свемогућег уразумљује их.
9 Não são [somente] os grandes que são sábios, nem [somente] os velhos entendem o juízo.
Велики нису свагда мудри, и старци не знају свагда шта је право.
10 Por isso eu digo: escutai-me; também eu declararei minha opinião.
Зато велим: послушај ме да кажем и ја како мислим.
11 Eis que eu aguardei vossas palavras, [e] dei ouvidos a vossas considerações, enquanto vós buscáveis argumentos.
Ето, чекао сам да ви изговорите, слушао сам разлоге ваше докле извиђасте беседу.
12 Eu prestei atenção a vós, porém eis que ninguém há de vós que possa convencer a Jó, [nem] que responda a suas palavras.
Пазио сам, али гле, ни један од вас не сапре Јова, не одговори на његове речи.
13 Portanto não digais: Encontramos a sabedoria; que Deus o derrote, [e] não o homem.
Може бити да ћете рећи: Нађосмо мудрост, Бог ће га оборити, не човек.
14 Jó não dirigiu suas palavras a mim, nem eu lhe responderei com vossos dizeres.
Није на ме управио беседе, ни ја му нећу одговарати вашим речима.
15 Estão pasmos, não respondem mais; faltam-lhes palavras.
Смели су се, не одговарају више, нестало им је речи.
16 Esperei, pois, porém [agora] não falam; porque já pararam, [e] não respondem mais.
Чекао сам, али не говоре, стадоше, и више не одговарају.
17 Também eu responderei minha parte; também eu declararei minha opinião.
Одговорићу и ја за се, казаћу и ја како мислим.
18 Porque estou cheio de palavras, e o espírito em meu ventre me obriga.
Јер сам пун речи, тесно је духу у мени.
19 Eis que meu ventre é como o vinho que não tem abertura; e que está a ponto de arrebentar como odres novos.
Гле, трбух је мој као вино без одушке, и распукао би се као нов мех.
20 Falarei, para que eu me alivie; abrirei meus lábios, e responderei.
Говорићу да одахнем, отворићу усне своје, и одговорићу.
21 Não farei eu acepção de pessoas, nem usarei de títulos lisonjeiros para com o homem.
Нећу гледати ко је ко, и човеку ћу говорити без ласкања.
22 Pois não sei lisonjear; [caso contrário], meu Criador logo me removeria.
Јер не умем ласкати; одмах би ме узео Творац мој.
