Jó 30

1 Porém agora riem de mim os mais jovens do que eu, cujos pais eu havia desdenhado até de os pôr com os cães de meu rebanho.

Ngayon ang mga mas nakababata sa akin ay walang maidulot kundi pangungnutya sa akin - ang mga kabataang lalaking ito na ang mga ama ay gusto kong tanggihang magtrabaho katabi ng mga aso sa aking kawan.

2 De que também me serviria força de suas mãos, nos quais o vigor já pereceu?

Tunay nga, ang lakas ng mga kamay ng kanilang mga ama - paano nito ako matutulungan - mga lalaki na kung saan ang lakas ng kanilang kaganapan sa gulang ay naglaho na?

3 Por causa da pobreza e da fome andavam sós; roem na terra seca, no lugar desolado e deserto em trevas.

Sila ay mga payat dahil sa kahirapan at kagutuman, ngumangatngat sila sa tuyong lupa sa kadiliman ng ilang at kapanglawan.

4 Que colhiam malvas entre os arbustos, e seu alimento eram as raízes dos zimbros.

Namitas sila ng halaman ng soltwot at mga dahon ng palumpong; ang mga ugat ng puno ng tambo ang kanilang pagkain.

5 Do meio [das pessoas] eram expulsos, e gritavam contra eles, como a um ladrão.

Pinalayas sila mula sa mga tao na sumigaw sa kanila na parang isang tao na sinisigawan ang isang magnanakaw.

6 Habitavam nos barrancos dos ribeiros secos, nos buracos da terra, e nas rochas.

Kaya kinailangan nilang manirahan sa ilog lambak, sa mga lungga ng lupa at ng mga bato.

7 Bramavam entre os arbustos, e se ajuntavam debaixo das urtigas.

Sa mga palumpong, umungal sila tulad ng mga asno; sa ilalim ng mga palumpong nagtitipon-tipon sila.

8 Eram filhos de tolos, filhos sem nome, e expulsos de [sua] terra.

Sila ay mga inapo ng mga hangal; tunay nga, na walang kwentang mga tao; pinalayas sila sa lupain sa pamamagitan ng mga pamalo.

9 Porém agora sirvo-lhes de chacota, e sou para eles um provérbio de escárnio.

Pero ngayon, para sa kanilang mga anak, naging paksa ako ng isang kanta ng pangungutya; tunay nga, naging isang katatawanan ako sa kanila.

10 Eles me abominam [e] se afastam de mim; porém não hesitam em cuspir no meu rosto.

Kinasusuklaman nila ako at hindi lumalapit sa akin; hindi sila nag-aatubiling dumura sa aking mukha.

11 Pois [Deus] desatou minha corda, e me oprimiu; por isso tiraram [de si] todo constrangimento perante meu rosto.

Dahil tinanggal ng Diyos ang lubid ng aking pana at pinahirapan ako, kaya sa harapan ko ay nawawala ang lahat ng pagpipigil sa sarili ng mga taong ito.

12 À direita os jovens se levantam; empurram meus pés, e preparam contra mim seus caminhos de destruição.

Sa aking kanang kamay naghimagsik ang magulong pulutong ng mga tao; itinaboy nila ako at itinambak laban sa akin ang kanilang punso ng paglusob.

13 Destroem meu caminho, e promovem minha miséria, sem necessitarem que alguém os ajude.

Sinisira nila ang aking landas; Itinutulak nila ang kapahamakan para sa akin, mga lalaki na walang sinumang makapipigil.

14 Eles vêm [contra mim] como que por uma brecha larga, [e] revolvem-se entre a desolação.

Sinasalakay nila ako tulad ng isang hukbo sa pamamagitan ng isang malaking butas sa pader ng lungsod; sa gitna ng pagkawasak gumulong sila sa akin.

15 Pavores se voltam contra mim; perseguem minha honra como o vento, e como nuvem passou minha prosperidade.

Nilukuban ako ng malaking takot; itinaboy ang aking karangalan na parang ng hangin; naglaho ang aking kasaganaan na parang isang ulap.

16 Por isso agora minha alma se derrama em mim; dias de aflição têm me tomado.

Ngayon ang buhay ko ay ibinubuhos mula sa akin. Hinawakan ako ng maraming araw ng pagdurusa.

17 De noite meus ossos se furam em mim, e meus pulsos não descansam.

Sa gabi sinasaksak ang aking mga buto sa loob ng aking katawan; ang mga sakit na nagpapahirap sa akin ay walang kapahingahan.

18 Por grande força [de Deus] minha roupa está estragada; ele me prendeu como a gola de minha roupa.

Hinablot ng malakas na pwersa ng Diyos ang aking kasuotan; binalutan ako nito tulad ng kwelyo ng aking tunika.

19 Lançou-me na lama, e fiquei semelhante ao pó e à cinza.

Inihagis niya ako sa putik; Naging tulad ako ng alabok at mga abo.

20 Clamo a ti, porém tu não me respondes; eu fico de pé, porém tu ficas [apenas] olhando para mim.

Umiiyak ako sa iyo, Diyos, pero hindi mo ako sinasagot; tumatayo ako pero tinitingnan mo lang ako.

21 Tu te tornaste cruel para comigo; com a força de tua mão tu me atacas.

Nagbago ka na at naging malupit sa akin; sa kapangyarihan ng iyong kamay ay pinapahirapan mo ako.

22 Levantas-me sobre o vento, [e] me fazes cavalgar [sobre ele]; e dissolves o meu ser.

Itinaas mo ako sa hangin at dinulot na tangayin ako nito; tinutunaw mo ako sa bagyo.

23 Porque eu sei que me levarás à morte; e à casa determinada a todos os viventes.

Dahil alam kong dadalhin mo ako sa kamatayan, sa bahay na nakatadhana para sa lahat ng mga buhay na bagay.

24 Porém não se estende a mão para quem está em ruínas, quando clamam em sua opressão?

Pero, wala bang umaabot ng kaniyang kamay para humingi ng tulong kapag siya ay bumabagsak? Wala bang nasa kaguluhan na nagmakaawa para sa tulong?

25 Por acaso eu não chorei pelo que estava em dificuldade, [e] minha alma não se angustiou pelo necessitado?

Hindi ba ako umiyak para sa kaniya na nasa kaguluhan? Hindi ba ako nagdalamhati para sa taong nangangailangan?

26 Quando eu esperava o bem, então veio o mal; quando eu esperava a luz, veio a escuridão.

Nang naghanap ako ng kabutihan, ang dumating ay kasamaan; nang ako ay naghintay para sa liwanag, sa halip ay dumating ang kadiliman.

27 Minhas entranhas fervem, e não se aquietam; dias de aflição me confrontam.

Naguguluhan ang aking puso at hindi nagpapahinga; mga araw ng dalamhati ang dumating sa akin.

28 Ando escurecido, mas não pelo sol; levanto-me na congregação, e clamo por socorro.

Patuloy na nangingitim ang aking balat hindi dahil sa araw; tumatayo ako sa kapulungan at humihingi ng tulong.

29 Tornei-me irmão dos chacais, e companheiro dos avestruzes.

Ako ay kapatid ng asong gubat, isang kasama ng mga ostrich.

30 Minha pele se escureceu sobre mim, e meus ossos se inflamam de febre.

Maitim ang aking balat at natutuklap; nasunog sa init ang aking mga buto.

31 Por isso minha harpa passou a ser para lamentação, e minha flauta para vozes dos que choram.

Kaya ang aking alpa ay nakatono para sa mga kanta ng pagluluksa, ang aking plauta para sa pagkanta ng mga nananaghoy.