Jó 30
1 Porém agora riem de mim os mais jovens do que eu, cujos pais eu havia desdenhado até de os pôr com os cães de meu rebanho.
Ныне же поругашамися малейшии: ныне учат мя от части, ихже отцев уничтожах, ихже не вменях достойными псов моих стад.
2 De que também me serviria força de suas mãos, nos quais o vigor já pereceu?
Крепость же рук их во что мне бысть? У них погибаше скончание.
3 Por causa da pobreza e da fome andavam sós; roem na terra seca, no lugar desolado e deserto em trevas.
В скудости и гладе безплоден: иже бежаху в безводное вчера сотеснение и бедность:
4 Que colhiam malvas entre os arbustos, e seu alimento eram as raízes dos zimbros.
иже обхождаху былие в дебрех, имже былие бяше брашно, безчестнии же и похуленнии, скудни всякаго блага, иже и корение древес жваху от глада великаго.
5 Do meio [das pessoas] eram expulsos, e gritavam contra eles, como a um ladrão.
Восташа на мя татие,
6 Habitavam nos barrancos dos ribeiros secos, nos buracos da terra, e nas rochas.
ихже домове беша пещеры каменны:
7 Bramavam entre os arbustos, e se ajuntavam debaixo das urtigas.
от среды доброгласных возопиют, иже под хврастием дивиим живяху:
8 Eram filhos de tolos, filhos sem nome, e expulsos de [sua] terra.
безумных сынове и безчестных, имя и слава угашена на земли.
9 Porém agora sirvo-lhes de chacota, e sou para eles um provérbio de escárnio.
Ныне же гусли есмь аз им, и мене в притчу имут:
10 Eles me abominam [e] se afastam de mim; porém não hesitam em cuspir no meu rosto.
возгнушалися же мною отступивше далече, ни лица моего пощадеша от плюновения.
11 Pois [Deus] desatou minha corda, e me oprimiu; por isso tiraram [de si] todo constrangimento perante meu rosto.
Отверз бо тул Свой уязви мя, и узду устам моим наложи.
12 À direita os jovens se levantam; empurram meus pés, e preparam contra mim seus caminhos de destruição.
На десную отрасли восташа, нозе свои простроша и путесотвориша на мя стези пагубы своея.
13 Destroem meu caminho, e promovem minha miséria, sem necessitarem que alguém os ajude.
Сотрошася стези моя, совлекоша бо ми одежду.
14 Eles vêm [contra mim] como que por uma brecha larga, [e] revolvem-se entre a desolação.
Стрелами своими устрели мя: сотвори ми, якоже восхоте: в болезнех скисохся, обращаются же ми скорби.
15 Pavores se voltam contra mim; perseguem minha honra como o vento, e como nuvem passou minha prosperidade.
Отиде ми надежда якоже ветр, и якоже облак спасение мое.
16 Por isso agora minha alma se derrama em mim; dias de aflição têm me tomado.
И ныне на мя излиется душа моя: и одержат мя дние печалей:
17 De noite meus ossos se furam em mim, e meus pulsos não descansam.
нощию же кости моя смятошася, жилы же моя разслабеша.
18 Por grande força [de Deus] minha roupa está estragada; ele me prendeu como a gola de minha roupa.
Многою крепостию ятся за ризу мою: якоже ожерелие ризы моея объя мя.
19 Lançou-me na lama, e fiquei semelhante ao pó e à cinza.
Вменяеши же мя равна брению, в земли и пепеле часть моя.
20 Clamo a ti, porém tu não me respondes; eu fico de pé, porém tu ficas [apenas] olhando para mim.
Возопих же к Тебе, и не услышал мя еси: сташа же и смотриша на мя.
21 Tu te tornaste cruel para comigo; com a força de tua mão tu me atacas.
Наидоша же на мя без милости, рукою крепкою уязвил мя еси:
22 Levantas-me sobre o vento, [e] me fazes cavalgar [sobre ele]; e dissolves o meu ser.
вчинил же мя еси в болезнех и отвергл еси мя от спасения.
23 Porque eu sei que me levarás à morte; e à casa determinada a todos os viventes.
Вем бо, яко смерть мя сотрет: дом бо всякому смертну земля.
24 Porém não se estende a mão para quem está em ruínas, quando clamam em sua opressão?
Аще бы возможно было, сам бых себе убил, или молил бых иного, дабы ми то сотворил.
25 Por acaso eu não chorei pelo que estava em dificuldade, [e] minha alma não se angustiou pelo necessitado?
Аз же о всяцем немощнем восплакахся, воздохнух же видев мужа в бедах.
26 Quando eu esperava o bem, então veio o mal; quando eu esperava a luz, veio a escuridão.
Аз же ждах благих, и се, сретоша мя паче дние зол.
27 Minhas entranhas fervem, e não se aquietam; dias de aflição me confrontam.
Чрево мое воскипе и не умолчит: предвариша мя дние нищеты.
28 Ando escurecido, mas não pelo sol; levanto-me na congregação, e clamo por socorro.
Стеня ходих без обуздания, стоях же в соборе вопия.
29 Tornei-me irmão dos chacais, e companheiro dos avestruzes.
Брат бых сиринам, друг же птичий.
30 Minha pele se escureceu sobre mim, e meus ossos se inflamam de febre.
Кожа же моя помрачися вельми, и кости моя сгореша от зноя.
31 Por isso minha harpa passou a ser para lamentação, e minha flauta para vozes dos que choram.
Обратишася же в плачь гусли моя, песнь же моя в рыдание мне.
