Jó 30
1 Porém agora riem de mim os mais jovens do que eu, cujos pais eu havia desdenhado até de os pôr com os cães de meu rebanho.
Ши акум!… Ам ажунс де рысул челор май тинерь декыт мине, пе ай кэрор пэринць ну-й сокотям вредничь сэ-й пун принтре кыний турмей меле.
2 De que também me serviria força de suas mãos, nos quais o vigor já pereceu?
Дар ла че мь-ар фи фолосит путеря мынилор лор, кынд ей ну ерау ын старе сэ ажунгэ ла бэтрынеце?
3 Por causa da pobreza e da fome andavam sós; roem na terra seca, no lugar desolado e deserto em trevas.
Сфрижиць де сэрэчие ши фоаме, фуг ын локурь ускате, де мултэ време пэрэсите ши пустий.
4 Que colhiam malvas entre os arbustos, e seu alimento eram as raízes dos zimbros.
Смулг ербуриле сэлбатиче де лынгэ копэчей ши н-ау ка пыне декыт рэдэчина де буксэу.
5 Do meio [das pessoas] eram expulsos, e gritavam contra eles, como a um ladrão.
Сунт изгониць дин мижлокул оаменилор, стригэ лумя дупэ ей ка дупэ ниште хоць.
6 Habitavam nos barrancos dos ribeiros secos, nos buracos da terra, e nas rochas.
Локуеск ын вэй ынгрозитоаре, ын пештериле пэмынтулуй ши ын стынчь.
7 Bramavam entre os arbustos, e se ajuntavam debaixo das urtigas.
Урлэ принтре туфишурь ши се адунэ суб мэрэчинь.
8 Eram filhos de tolos, filhos sem nome, e expulsos de [sua] terra.
Фиинце мыршаве ши диспрецуите, сунт изгониць дин царэ.
9 Porém agora sirvo-lhes de chacota, e sou para eles um provérbio de escárnio.
Ши акум, астфел де оамень мэ пун ын кынтечеле лор, ам ажунс де батжокура лор.
10 Eles me abominam [e] se afastam de mim; porém não hesitam em cuspir no meu rosto.
Мэ урэск, мэ околеск, мэ скуйпэ ын фацэ.
11 Pois [Deus] desatou minha corda, e me oprimiu; por isso tiraram [de si] todo constrangimento perante meu rosto.
Ну се май сфиеск ши мэ ынжосеск, ну май ау ничун фрыу ынаинтя мя.
12 À direita os jovens se levantam; empurram meus pés, e preparam contra mim seus caminhos de destruição.
Тикэлоший ачештя се скоалэ ла дряпта мя ши ымь ымпинг пичоареле ши ышь кроеск кэрэрь ымпотрива мя, ка сэ мэ пярдэ.
13 Destroem meu caminho, e promovem minha miséria, sem necessitarem que alguém os ajude.
Ымь нимическ кэраря ши лукрязэ ка сэ мэ прэпэдяскэ, ей, кэрора нимень ну ле-ар вени ын ажутор.
14 Eles vêm [contra mim] como que por uma brecha larga, [e] revolvem-se entre a desolação.
Ка принтр-о ларгэ спэртурэ стрэбат спре мине, се нэпустеск суб покнетул дэрымэтурилор.
15 Pavores se voltam contra mim; perseguem minha honra como o vento, e como nuvem passou minha prosperidade.
Мэ апукэ гроаза. Слава ымь есте спулбератэ ка де вынт, ка ун нор а трекут феричиря мя.
16 Por isso agora minha alma se derrama em mim; dias de aflição têm me tomado.
Ши акум, ми се топеште суфлетул ын мине ши м-ау апукат зилеле суферинцей.
17 De noite meus ossos se furam em mim, e meus pulsos não descansam.
Ноаптя мэ пэтрунде ши-мь смулӂе оаселе, дуреря каре мэ роаде ну ынчетязэ.
18 Por grande força [de Deus] minha roupa está estragada; ele me prendeu como a gola de minha roupa.
Де тэрия суферинцей, хайна ышь перде фаца, ми се липеште де труп ка о кэмашэ.
19 Lançou-me na lama, e fiquei semelhante ao pó e à cinza.
Думнезеу м-а арункат ын норой ши ам ажунс ка цэрына ши ченуша.
20 Clamo a ti, porém tu não me respondes; eu fico de pé, porém tu ficas [apenas] olhando para mim.
Стриг кэтре Тине ши ну-мь рэспунзь; стау ын пичоаре ши ну мэ везь.
21 Tu te tornaste cruel para comigo; com a força de tua mão tu me atacas.
Ешть фэрэ милэ ымпотрива мя, лупць ымпотрива мя ку тэрия мыний Тале.
22 Levantas-me sobre o vento, [e] me fazes cavalgar [sobre ele]; e dissolves o meu ser.
Мэ ридичь, ымь дай друмул пе вынт ши мэ нимичешть ку суфларя фуртуний.
23 Porque eu sei que me levarás à morte; e à casa determinada a todos os viventes.
Кэч штиу кэ мэ дучь ла моарте, ын локул унде се ынтылнеск тоць чей вий.
24 Porém não se estende a mão para quem está em ruínas, quando clamam em sua opressão?
Дар чел че се прэбушеште ну-шь ынтинде мыниле? Чел ын ненорочире ну чере ажутор?
25 Por acaso eu não chorei pelo que estava em dificuldade, [e] minha alma não se angustiou pelo necessitado?
Ну плынӂям еу пе чел амэрыт? Н-авя инима мя милэ де чел липсит?
26 Quando eu esperava o bem, então veio o mal; quando eu esperava a luz, veio a escuridão.
Мэ аштептам ла феричире, ши, кынд коло, ненорочиря а венит песте мине; трэӂям нэдежде де луминэ, ши, кынд коло, а венит ынтунерикул.
27 Minhas entranhas fervem, e não se aquietam; dias de aflição me confrontam.
Ымь ферб мэрунтаеле фэрэ ынчетаре, м-ау апукат зилеле де дурере.
28 Ando escurecido, mas não pelo sol; levanto-me na congregação, e clamo por socorro.
Умблу ыннегрит, дар ну де соаре. Мэ скол ын плинэ адунаре ши стриг дупэ ажутор.
29 Tornei-me irmão dos chacais, e companheiro dos avestruzes.
Ам ажунс фрате ку шакалий, товарэш ку струций.
30 Minha pele se escureceu sobre mim, e meus ossos se inflamam de febre.
Пеля ми се ыннегреште ши каде, яр оаселе ымь ард ши се усукэ.
31 Por isso minha harpa passou a ser para lamentação, e minha flauta para vozes dos que choram.
Харпа мя с-а префэкут ын инструмент де жале ши кавалул меу скоате сунете плынгэтоаре.
