Jó 30

1 Porém agora riem de mim os mais jovens do que eu, cujos pais eu havia desdenhado até de os pôr com os cães de meu rebanho.

۱ «و اما الان کسانی که از من خردسالترندبر من استهزا می‌کنند، که کراهت می‌داشتم از اینکه پدران ایشان را با سگان گله خود بگذارم.

2 De que também me serviria força de suas mãos, nos quais o vigor já pereceu?

۲ قوت دستهای ایشان نیز برای من چه فایده داشت؟ کسانی که توانایی ایشان ضایع شده بود،

3 Por causa da pobreza e da fome andavam sós; roem na terra seca, no lugar desolado e deserto em trevas.

۳ از احتیاج و قحطی بی‌تاب شده، زمین خشک را در ظلمت خرابی و ویرانی می‌خاییدند.

4 Que colhiam malvas entre os arbustos, e seu alimento eram as raízes dos zimbros.

۴ خبازی را در میان بوته‌ها می‌چیدند، و ریشه شورگیاه نان ایشان بود.

5 Do meio [das pessoas] eram expulsos, e gritavam contra eles, como a um ladrão.

۵ از میان (مردمان ) رانده می‌شدند. از عقب ایشان مثل دزدان، هیاهومی کردند.

6 Habitavam nos barrancos dos ribeiros secos, nos buracos da terra, e nas rochas.

۶ در گریوه های وادیها ساکن می‌شدند. در حفره های زمین و در صخره‌ها.

7 Bramavam entre os arbustos, e se ajuntavam debaixo das urtigas.

۷ در میان بوته‌ها عرعر می‌کردند، زیر خارها با هم جمع می‌شدند.

8 Eram filhos de tolos, filhos sem nome, e expulsos de [sua] terra.

۸ ابنای احمقان و ابنای مردم بی‌نام، بیرون از زمین رانده می‌گردیدند.

9 Porém agora sirvo-lhes de chacota, e sou para eles um provérbio de escárnio.

۹ و اما الان سرود ایشان شده‌ام و از برای ایشان ضرب‌المثل گردیده‌ام.

10 Eles me abominam [e] se afastam de mim; porém não hesitam em cuspir no meu rosto.

۱۰ مرا مکروه داشته، از من دورمی شوند، و از آب دهان بر رویم انداختن، بازنمی ایستند.

11 Pois [Deus] desatou minha corda, e me oprimiu; por isso tiraram [de si] todo constrangimento perante meu rosto.

۱۱ چونکه زه را بر من باز کرده، مرامبتلا ساخت. پس لگام را پیش رویم رها کردند.

12 À direita os jovens se levantam; empurram meus pés, e preparam contra mim seus caminhos de destruição.

۱۲ از طرف راست من انبوه عوام الناس برخاسته، پاهایم را از پیش در می‌برند، و راههای هلاکت خویش را بر من مهیا می‌سازند.

13 Destroem meu caminho, e promovem minha miséria, sem necessitarem que alguém os ajude.

۱۳ راه مرا خراب کرده، به اذیتم اقدام می‌نمایند، و خود معاونی ندارند.

14 Eles vêm [contra mim] como que por uma brecha larga, [e] revolvem-se entre a desolação.

۱۴ گویا از ثلمه های وسیع می‌آیند، و ازمیان خرابه‌ها بر من هجوم می‌آورند.

15 Pavores se voltam contra mim; perseguem minha honra como o vento, e como nuvem passou minha prosperidade.

۱۵ ترسها برمن برگشته، آبروی مرا مثل باد تعاقب می‌کنند، و فیروزی من مثل ابر می‌گذرد.

16 Por isso agora minha alma se derrama em mim; dias de aflição têm me tomado.

۱۶ و الان جانم بر من ریخته شده است، و روزهای مصیبت، مرا گرفتارنموده است.

17 De noite meus ossos se furam em mim, e meus pulsos não descansam.

۱۷ شبانگاه استخوانهایم در اندرون من سفته می‌شود، و پیهایم آرام ندارد.

18 Por grande força [de Deus] minha roupa está estragada; ele me prendeu como a gola de minha roupa.

۱۸ ازشدت سختی لباسم متغیر شده است، و مرا مثل گریبان پیراهنم تنگ می‌گیرد.

19 Lançou-me na lama, e fiquei semelhante ao pó e à cinza.

۱۹ مرا در گل انداخته است، که مثل خاک و خاکستر گردیده‌ام.

20 Clamo a ti, porém tu não me respondes; eu fico de pé, porém tu ficas [apenas] olhando para mim.

۲۰ «نزد تو تضرع می‌نمایم و مرا مستجاب نمی کنی، و برمی خیزم و بر من نظر نمی اندازی.

21 Tu te tornaste cruel para comigo; com a força de tua mão tu me atacas.

۲۱ خویشتن را متبدل ساخته، بر من بیرحم شده‌ای، با قوت دست خود به من جفا می‌نمایی.

22 Levantas-me sobre o vento, [e] me fazes cavalgar [sobre ele]; e dissolves o meu ser.

۲۲ مرا به باد برداشته، برآن سوار گردانیدی، و مرادر تندباد پراکنده ساختی.

23 Porque eu sei que me levarás à morte; e à casa determinada a todos os viventes.

۲۳ زیرا می‌دانم که مرابه موت باز خواهی گردانید، و به خانه‌ای که برای همه زندگان معین است.

24 Porém não se estende a mão para quem está em ruínas, quando clamam em sua opressão?

۲۴ یقین بر توده ویران دست خود را دراز نخواهد کرد، و چون کسی دربلا گرفتار شود، آیا به این سبب استغاثه نمی کند؟

25 Por acaso eu não chorei pelo que estava em dificuldade, [e] minha alma não se angustiou pelo necessitado?

۲۵ آیا برای هر مستمندی گریه نمی کردم، و دلم به جهت مسکین رنجیده نمی شد.

26 Quando eu esperava o bem, então veio o mal; quando eu esperava a luz, veio a escuridão.

۲۶ لکن چون امید نیکویی داشتم بدی آمد، و چون انتظار نورکشیدم ظلمت رسید.

27 Minhas entranhas fervem, e não se aquietam; dias de aflição me confrontam.

۲۷ احشایم می‌جوشد وآرام نمی گیرد، و روزهای مصیبت مرا درگرفته است.

28 Ando escurecido, mas não pelo sol; levanto-me na congregação, e clamo por socorro.

۲۸ ماتم‌کنان بی‌آفتاب گردش می‌کنم و درجماعت برخاسته، تضرع می‌نمایم.

29 Tornei-me irmão dos chacais, e companheiro dos avestruzes.

۲۹ برادرشغالان شده‌ام، و رفیق شترمرغ گردیده‌ام.

30 Minha pele se escureceu sobre mim, e meus ossos se inflamam de febre.

۳۰ پوست من سیاه گشته، از من می‌ریزد، واستخوانهایم از حرارت سوخته گردیده است.

31 Por isso minha harpa passou a ser para lamentação, e minha flauta para vozes dos que choram.

۳۱ بربط من به نوحه گری مبدل شده و نای من به آواز گریه کنندگان.