Jó 29
1 E Jó continuou a falar seu discurso, dizendo:
Аюп баянини давамлаштуруп мундақ деди: —
2 Ah quem me dera que fosse como nos meses passados! Como nos dias em que Deus me guardava!
«Аһ, әһвалим илгәрки айлардикидәк болсиди, Тәңри мәндин хәвәр алған күнләрдикидәк болсиди!
3 Quando ele fazia brilhar sua lâmpada sobre minha cabeça, e eu com sua luz caminhava pelas trevas,
У чағда Униң чириғи бешимға нур чачқан, Униң йоруқлуғи билән қараңғулуқтин өтүп кәткән болаттим!
4 Como era nos dias de minha juventude, quando a amizade de Deus estava sobre minha tenda;
Бу ишлар мән қиран вақтимда, Йәни Тәңри чедиримда маңа сирдаш [дост] болған вақитта болған еди!
5 Quando o Todo-Poderoso ainda estava comigo, meus filhos ao redor de mim;
Һәммигә Қадир мән билән биллә болған, Мениң яш балилирим әтрапимда болған;
6 Quando eu lavava meus passos com manteiga, e da rocha me corriam ribeiros de azeite!
Мениң басқан қәдәмлирим сериқ майға чөмүлгән; Йенимдики таш мән үчүн зәйтун май дәрияси болуп аққан;
7 Quando eu saía para a porta da cidade, [e] na praça preparava minha cadeira,
Шәһәр дәрвазисиға чиққан вақтимда, Кәң мәйданда орнум тәйярланғанда,
8 Os rapazes me viam, e abriam caminho; e os idosos se levantavam, e ficavam em pé;
Яшлар мени көрүпла әйминип өзлирини чәткә алатти, Қерилар болса орнидин туратти,
9 Os príncipes se detinham de falar, e punham a mão sobre a sua boca;
Шаһзадиләрму гәптин тохтап, Қоли билән ағзини етивалатти.
10 A voz dos líderes se calava, e suas línguas se apegavam a céu da boca;
Ақсүйәкләрму тиничлинип, Тилини таңлийиға чапливалатти.
11 O ouvido que me ouvia me considerava bem-aventurado, e o olho que me via dava bom testemunho de mim.
Қулақ сөзүмни аңлисила, маңа бәхит тиләйтти, Көз мени көрсила маңа яхши гувалиқ берәтти.
12 Porque eu livrava ao pobre que clamava, e ao órfão que não tinha quem o ajudasse.
Чүнки мән маңа һимайә бол дәп йелинған езилгүчиләрни, Панаһсиз қалған житим-йесирларниму қутқузуп тураттим.
13 A bênção do que estava a ponto de morrer vinha sobre mim; e eu fazia o coração da viúva ter grande alegria.
Һалак болай дегән киши маңа бәхит тиләйтти; Мән тул хотунниң көңлини шатландуруп нахша яңратқузаттим.
14 Vestia-me de justiça, e ela me envolvia; e meu juízo era como um manto e um turbante.
Мән һәққанийлиқни тон қилип кийивалдим, У мени өз гәвдиси қилди. Адаләтлигим маңа йепинча һәм сәллә болған.
15 Eu era olhos para o cego, e pés para o manco.
Мән корға көз болаттим, Токурға пут болаттим.
16 Aos necessitados eu era pai; e a causa que eu não sabia, investigava com empenho.
Йоқсулларға ата болаттим, Маңа натонуш кишиниң дәвасиниму тәкшүрүп чиқаттим.
17 E quebrava os queixos do perverso, e de seus dentes tirava a presa.
Мән адаләтсизниң һиңгайған чишлирини чеқип ташлайттим, Олҗисини чишлиридин елип кетәттим.
18 E eu dizia: Em meu ninho expirarei, e multiplicarei [meus] dias como areia.
Һәм: «Мениң күнлирим қумдәк көп болуп, Өз угамда раһәт ичидә өлимән» дәйттим;
19 Minha raiz se estendia junto às águas, e o orvalho ficava de noite em meus ramos.
Һәм: «Йилтизим суларғичә тартилип бариду, Шәбнәм пүтүн кечичә шехимға чаплишип ятиду;
20 Minha honra se renovava em mim, e meu arco se revigorava em minha mão.
Шөһритим һәрдайим мәндә йеңилинип туриду, Қолумдики оқяйим һәрдайим йеңи болуп туриду» дәйттим.
21 Ouviam-me, e esperavam; e se calavam ao meu conselho.
Адәмләр маңа қулақ салатти, күтүп туратти; Несиһәтлирини аңлай дәп сүкүт ичидә туратти.
22 Depois de minha palavra nada replicavam, e minhas razões gotejavam sobre eles.
Мән гәп қилғандин кейин улар қайта гәп қилмайтти, Сөзлирим уларниң үстигә шәбнәм болуп чүшәтти.
23 Pois esperavam por mim como pela chuva, e abriam sua boca como para a chuva tardia.
Улар ямғурларни күткәндәк мени күтәтти, Кишиләр [вақтида яққан] «кейинки ямғур»ни қарши алғандәк сөзлиримни ағзини ечип ичәтти!
24 Se eu me ria com eles, não acreditavam; e não desfaziam a luz de meu rosto.
Үмүтсизләнгинидә мән уларға қарап күлүмсирәйттим, Йүзүмдики нурни улар йәргә чүшурмәйтти.
25 Eu escolhia o caminho para eles, e me sentava à cabeceira; e habitava como rei entre as tropas, como o consolador dos que choram.
Мән уларға йолини таллап көрситип берәттим, Уларниң арисида каттиваш болуп олтираттим, Қошунлири арисида турған падишадәк яшайттим, Бирақ буниң билән матәм тутидиғанларға тәсәлли йәткүзгүчиму болаттим».
