Jó 29
1 E Jó continuou a falar seu discurso, dizendo:
Muling nagsalita si Job at sinabi,
2 Ah quem me dera que fosse como nos meses passados! Como nos dias em que Deus me guardava!
“O, na ako ay parang noong mga nakalipas na mga buwan nang pinapangalagaan ako ng Diyos,
3 Quando ele fazia brilhar sua lâmpada sobre minha cabeça, e eu com sua luz caminhava pelas trevas,
nang lumiwanag ang kaniyang ilawan sa aking ulo, at nang lumakad ako sa kadilimang ginagabayan ng kaniyang liwanag.
4 Como era nos dias de minha juventude, quando a amizade de Deus estava sobre minha tenda;
O, kung katulad lang sana ako noong nasa kahinugan pa ng aking mga araw nang ang pagkakaibigan ng Diyos ay nasa aking tolda,
5 Quando o Todo-Poderoso ainda estava comigo, meus filhos ao redor de mim;
nang kapiling ko pa ang Makapangyarihan, at ang aking mga anak ay nakapaligid sa akin,
6 Quando eu lavava meus passos com manteiga, e da rocha me corriam ribeiros de azeite!
nang ang aking landas ay umaapaw sa gatas, at ibinubuhos sa akin ng bato ang mga batis ng langis!
7 Quando eu saía para a porta da cidade, [e] na praça preparava minha cadeira,
Nang lumabas ako patungo sa tarangkahan ng lungsod, nang naupo ako sa aking lugar sa plasa,
8 Os rapazes me viam, e abriam caminho; e os idosos se levantavam, e ficavam em pé;
natanaw ako ng mga kabataang lalaki at pinanatili ang kanilang distansya mula sa akin bilang tanda ng paggalang, at ang mga matatanda ay tumindig at tumayo para sa akin.
9 Os príncipes se detinham de falar, e punham a mão sobre a sua boca;
Dati ay itinitigil ng mga prinsipe ang kanilang usapan kapag dumadating ako; tinatakpan nila ng kanilang kamay ang kanilang mga bibig.
10 A voz dos líderes se calava, e suas línguas se apegavam a céu da boca;
Tumahimik ang mga boses ng mga maharlilka, at kumapit ang kanilang dila sa bubong ng kanilang mga bibig.
11 O ouvido que me ouvia me considerava bem-aventurado, e o olho que me via dava bom testemunho de mim.
Dahil matapos akong marinig ng kanilang mga tainga, pagpapalain nila ako; matapos akong makita ng kanilang mga mata, nagpapatotoo sila at sumasang-ayon sa akin
12 Porque eu livrava ao pobre que clamava, e ao órfão que não tinha quem o ajudasse.
dahil dati ay sinasagip ko ang taong mahirap na sumisigaw, pati na ang lahat ng mga walang ama, na walang sinumang tutulong sa kaniya.
13 A bênção do que estava a ponto de morrer vinha sobre mim; e eu fazia o coração da viúva ter grande alegria.
Ang pagpapala ng taong malapit nang masawi ay dumarating sa akin; dinulot kong kumanta ang puso ng biyuda dahil sa kagalakan.
14 Vestia-me de justiça, e ela me envolvia; e meu juízo era como um manto e um turbante.
Sinuot ko ang katuwiran, at dinamitan ako nito; ang katarungan ko ay tulad ng isang kasuotan at isang turban.
15 Eu era olhos para o cego, e pés para o manco.
Naging mga mata ako ng mga bulag; naging mga paa ako ng mga pilay.
16 Aos necessitados eu era pai; e a causa que eu não sabia, investigava com empenho.
Naging isang ama ako ng mga nangangailangan; sinusuri ko ang kaso kahit na ng isang hindi ko kilala.
17 E quebrava os queixos do perverso, e de seus dentes tirava a presa.
Binasag ko ang mga panga ng masama; hinalbot ko ang biktima mula sa pagitan ng kaniyang mga ngipin.
18 E eu dizia: Em meu ninho expirarei, e multiplicarei [meus] dias como areia.
Pagkatapos sinabi ko, “Mamamatay ako sa aking pugad; pararamihin ko ang aking mga araw tulad ng mga butil ng buhangin.
19 Minha raiz se estendia junto às águas, e o orvalho ficava de noite em meus ramos.
Umaabot ang aking mga ugat sa mga tubig, at nasa mga sanga ko ang hamog buong gabi.
20 Minha honra se renovava em mim, e meu arco se revigorava em minha mão.
Ang parangal sa akin ay laging sariwa, at ang pana ng aking kalakasan ay laging bago sa aking kamay;
21 Ouviam-me, e esperavam; e se calavam ao meu conselho.
Sa akin nakinig ang mga tao; hinintay nila ako; nanatili silang tahimik para marinig ang aking payo.
22 Depois de minha palavra nada replicavam, e minhas razões gotejavam sobre eles.
Matapos kong sabihin ang aking mga salita, hindi na sila muling nagsalita; ang aking pananalita ay pumatak sa kanila tulad ng tubig.
23 Pois esperavam por mim como pela chuva, e abriam sua boca como para a chuva tardia.
Lagi nila akong hinihintay na parang paghintay nila sa ulan; ibinuka nila nang malaki ang kanilang bibig para inumin ang aking mga salita, gaya ng ginagawa nila para sa ulan sa panahon ng tag-araw.
24 Se eu me ria com eles, não acreditavam; e não desfaziam a luz de meu rosto.
Ngumiti ako sa kanila nang hindi nila ito inasahan; hindi nila tinanggihan ang liwanag ng aking mukha.
25 Eu escolhia o caminho para eles, e me sentava à cabeceira; e habitava como rei entre as tropas, como o consolador dos que choram.
Pinili ko ang kanilang landas at umupo bilang kanilang hepe; namuhay akong tulad ng isang hari sa kaniyang hukbo, tulad ng isang umaaliw sa mga taong nagdadalamhati sa isang libing.
