Jó 29
1 E Jó continuou a falar seu discurso, dizendo:
At muling ipinagbadya ni Job ang kaniyang talinghaga, at nagsabi,
2 Ah quem me dera que fosse como nos meses passados! Como nos dias em que Deus me guardava!
Oh ako nawa'y napasa mga buwan noong dakong una, gaya noong mga kaarawan ng binabantayan ako ng Dios;
3 Quando ele fazia brilhar sua lâmpada sobre minha cabeça, e eu com sua luz caminhava pelas trevas,
Nang ang kaniyang ilawan ay sumisilang sa aking ulo at sa pamamagitan ng kaniyang liwanag ay lumalakad ako sa kadiliman;
4 Como era nos dias de minha juventude, quando a amizade de Deus estava sobre minha tenda;
Gaya noong ako'y nasa kabutihan ng aking mga kaarawan, noong ang pagkasi ng Dios ay nasa aking tolda;
5 Quando o Todo-Poderoso ainda estava comigo, meus filhos ao redor de mim;
Noong ang Makapangyarihan sa lahat ay sumasaakin pa, at ang aking mga anak ay nangasa palibot ko;
6 Quando eu lavava meus passos com manteiga, e da rocha me corriam ribeiros de azeite!
Noong ang aking mga hakbang ay naliligo sa gatas, at ang bato ay nagbubuhos para sa akin ng mga ilog ng langis!
7 Quando eu saía para a porta da cidade, [e] na praça preparava minha cadeira,
Noong ako'y lumalabas sa pintuang-bayan hanggang sa bayan, noong aking inihahanda ang aking upuan sa lansangan,
8 Os rapazes me viam, e abriam caminho; e os idosos se levantavam, e ficavam em pé;
Nakikita ako ng mga binata, at nagsisipagkubli, at ang mga matanda ay nagsisitindig at nagsisitayo:
9 Os príncipes se detinham de falar, e punham a mão sobre a sua boca;
Ang mga pangulo ay nagpipigil ng pangungusap, at inilalagay ang kanilang kamay sa kanilang bibig;
10 A voz dos líderes se calava, e suas línguas se apegavam a céu da boca;
Ang tinig ng mga mahal na tao ay tumatahimik, at ang kanilang dila ay dumidikit sa ngalangala ng kanilang bibig.
11 O ouvido que me ouvia me considerava bem-aventurado, e o olho que me via dava bom testemunho de mim.
Sapagka't pagka naririnig ako ng pakinig, ay pinagpapala nga ako; at pagka nakikita ako ng mata, ay sumasaksi sa akin:
12 Porque eu livrava ao pobre que clamava, e ao órfão que não tinha quem o ajudasse.
Sapagka't aking iniligtas ang dukha na dumadaing, ang ulila rin naman na walang tumutulong sa kaniya.
13 A bênção do que estava a ponto de morrer vinha sobre mim; e eu fazia o coração da viúva ter grande alegria.
Ang basbas ng malapit nang mamamatay ay sumaakin: at aking pinaawit sa kagalakan ang puso ng babaing bao.
14 Vestia-me de justiça, e ela me envolvia; e meu juízo era como um manto e um turbante.
Ako'y nagbibihis ng katuwiran, at sinusuutan niya ako: ang aking kaganapan ay parang isang balabal at isang diadema.
15 Eu era olhos para o cego, e pés para o manco.
Ako'y naging mga mata sa bulag, at naging mga paa ako sa pilay.
16 Aos necessitados eu era pai; e a causa que eu não sabia, investigava com empenho.
Ako'y naging ama sa mapagkailangan; at ang usap niyaong hindi ko nakikilala ay aking sinisiyasat.
17 E quebrava os queixos do perverso, e de seus dentes tirava a presa.
At aking binali ang mga pangil ng liko, at inagaw ko ang huli sa kaniyang mga ngipin.
18 E eu dizia: Em meu ninho expirarei, e multiplicarei [meus] dias como areia.
Nang magkagayo'y sinabi ko, mamamatay ako sa aking pugad, at aking pararamihin ang aking mga kaarawan na gaya ng buhangin:
19 Minha raiz se estendia junto às águas, e o orvalho ficava de noite em meus ramos.
Ang aking ugat ay nakalat sa tubig, at ang hamog ay lumalapag buong gabi sa aking sanga:
20 Minha honra se renovava em mim, e meu arco se revigorava em minha mão.
Ang aking kaluwalhatian ay sariwa sa akin, at ang aking busog ay nababago sa aking kamay.
21 Ouviam-me, e esperavam; e se calavam ao meu conselho.
Sa akin ay nangakikinig ang mga tao, at nangaghihintay, at nagsisitahimik sa aking payo.
22 Depois de minha palavra nada replicavam, e minhas razões gotejavam sobre eles.
Pagkatapos ng aking mga salita ay hindi na sila nagsasalita pa uli; at ang aking pananalita ay tumutulo sa kanila.
23 Pois esperavam por mim como pela chuva, e abriam sua boca como para a chuva tardia.
At kanilang hinihintay ako, na gaya ng paghihintay sa ulan, at kanilang ibinubuka ang kanilang bibig na maluwang na gaya sa huling ulan.
24 Se eu me ria com eles, não acreditavam; e não desfaziam a luz de meu rosto.
Ako'y ngumingiti sa kanila pagka sila'y hindi nanganiniwala: at ang liwanag ng aking mukha ay hindi nila hinahamak.
25 Eu escolhia o caminho para eles, e me sentava à cabeceira; e habitava como rei entre as tropas, como o consolador dos que choram.
Ako'y namimili sa kanilang daan, at nauupong gaya ng puno, at tumatahang gaya ng hari sa hukbo, gaya ng nangaaliw sa nananangis.
