Jó 21
1 Porém Jó respondeu, dizendo:
A odpowiadając Ijob rzekł:
2 Ouvi atentamente minhas palavras, e seja isto vossas consolações.
Słuchajcież z pilnością słów moich, a będzie mi to od was pociechą.
3 Suportai-me, e eu falarei; e depois de eu ter falado, [então] zombai.
Znoście mię, a ja będę mówił; a gdy domówię, naśmiewajcie się.
4 Por acaso eu me queixo de algum ser humano? Porém ainda que [assim fosse], por que meu espírito não se angustiaria?
Izaż do człowieka obracam narzekanie moje? a ponieważ mam o co, jakoż się niema trapić duch mój?
5 Olhai-me, e espantai-vos; e ponde a mão sobre a boca.
Wejrzyjcież na mię, a zdumiewajcie się, a połóżcie rękę na usta wasze.
6 Pois quando eu me lembro [disto], me assombro, e minha carne é tomada de tremor.
Bo co sobie wspomnę, tedy się lękam, a strach zdejmuje ciało moje.
7 Por que razão os perversos vivem, envelhecem, e ainda crescem em poder?
Przeczże niepobożni żyją, starzeją się, i wzmagają się w bogactwa?
8 Seus filhos progridem com eles diante de seus rostos; e seus descendentes diante de seus olhos.
Nasienie ich trwałe jest przed obliczem ich z nimi, a rodzina ich przed oczyma ich.
9 Suas casas têm paz, sem temor, e a vara de Deus não está contra eles.
Domy ich bezpieczne od strachu, a niemasz rózgi Bożej nad nimi.
10 Seus touros procriam, e não falham; suas vacas geram filhotes, e não abortam.
Byk ich przypuszczon bywa, a nie traci nasienia; krowa ich rodzi, a nie pomiata.
11 Suas crianças saem como um rebanho, e seus filhos saem dançando.
Wypuszczają maluczkie dziatki swoje jako trzodę, a synowie ich wyskakują.
12 Levantam [a voz] ao [som] de tamboril e de harpa e se alegram ao som de flauta.
Wykrzykają przy bębnie i przy harfie, a weselą się przy głosie muzyki.
Trawią w dobrem dni swoje, a we mgnieniu oka do grobu zstępują. (Sheol h7585)
14 Assim dizem a Deus: Afasta-te de nós, porque não queremos conhecer teus caminhos.
Którzy mawiają Bogu: Odejdź od nas; bo dróg twoich znać nie chcemy.
15 Quem é o Todo-Poderoso, para que o sirvamos? E de que nos aproveitará que oremos a ele?
Któż jest Wszechmocny, abyśmy mu służyli? a cóż nam to pomoże, choćbyśmy mu się modlili?
16 Eis que sua prosperidade não se deve às mãos deles. Longe de mim esteja o conselho dos perversos!
Ale oto, dobra ich nie są w rękach ich; przetoż rada niepobożnych daleka jest odemnie.
17 Quantas vezes sucede que a lâmpada dos perversos se apaga, e sua perdição vem sobre eles, [e] Deus em sua ira [lhes] reparte dores?
Częstoż pochodnia niepobożnych gaśnie? a zginienie ich przychodzi na nich? Oddziela im Bóg boleści w gniewie swoim.
18 Eles serão como palha diante do vento, como o restos de palha que o turbilhão arrebata.
Stawają się jako plewa przed wiatrem, i jako perz, który wicher porywa.
19 [Vós dizeis]: Deus guarda sua violência para seus filhos. Que [Deus] pague ao próprio [perverso], para que o conheça.
Bo Bóg chowa synom jego pomstę jego; nadgradza mu, aby to poczuł.
20 Seus olhos vejam sua ruína, e beba da ira do Todo-Poderoso.
Oglądają oczy jego nieszczęście swoje, a z popędliwości Wszechmocnego pić będzie.
21 Pois que interesse teria ele em sua casa depois de si, quando o número for cortado o número de seus meses?
Co za staranie jego o domu jego po nim, gdyż liczba miesięcy jego umniejszona jest?
22 Poderia alguém ensinar conhecimento a Deus, que julga [até] os que estão no alto?
Izali Boga kto nauczy umiejętności, gdyż on wysokich sądzi?
23 Alguém morre na sua força plena, estando todo tranquilo e próspero,
Ten umiera w doskonałej sile swojej, gdy zewsząd bezpieczny i spokojny jest;
24 Seus baldes estando cheios de leite, e o tutano de seus ossos umedecido.
Gdy piersi jego pełne są mleka, a szpik kości jego odwilża się,
25 Porém outro morre com amargura de alma, nunca tendo experimentado a prosperidade.
Inny zaś umiera w gorzkości ducha, który nie jadał z uciechą.
26 Juntamente jazem no pó, e os vermes os cobrem.
Spólnie w prochu leżeć będą, a robaki ich okryją.
27 Eis que eu sei vossos pensamentos, e os mais intentos que planejais contra mim.
Oto ja znam myśli wasze i zamysły, które przeciwko mnie złośliwie zmyślacie.
28 Porque dizeis: Onde está a casa do príncipe?, e: Onde está tenda das moradas dos perversos?
Bo mówicie: Gdzież jest dom książęcy? gdzie namiot przybytków niepobożnych?
29 Por acaso não perguntastes aos que passam pelo caminho, e não conheceis seus sinais?
Izaliście nie pytali podróżnych? a znaków ich izali znać nie chcecie?
30 Que os maus são preservados no dia da destruição, [e] são livrados no dia das fúrias?
Że w dzień zatracenia zły zachowany bywa, w dzień, którego gniew przywiedziony bywa.
31 Quem lhe denunciará seu caminho em sua face? E quem lhe pagará pelo que ele fez?
Któż mu oznajmi w oczy drogę jego? a to, co czynił, kto mu odpłaci?
32 Finalmente ele é levado à sepultura, e no túmulo fazem vigilância.
Wszakże i on do grobów zaprowadzony będzie, a w kupie umarłych zawżdy zostanie.
33 Os torrões do vale lhe são doces; e todos o seguem; e adiante dele estão inúmeros.
Słodnieją mu bryły grobowe, i ciągnie za sobą wszystkich ludzi; a tych, którzy go poprzedzili, niemasz liczby.
34 Como, pois, me consolais em vão, já que vossas em vossas respostas [só] resta falsidade?
Jakoż mię tedy próżno cieszycie, gdyż w odpowiedziach waszych zostaje kłamstwo?
