< 19 >

1 Porém Jó respondeu dizendo:
آنگاه ایوب پاسخ داد:
2 Até quando atormentareis minha alma, e me quebrantareis com palavras?
تا به کی می‌خواهید عذابم بدهید و با سخنانتان مرا خرد کنید؟
3 Já dez vezes me humilhastes; não tendes vergonha em me maltratar.
پی‌درپی به من اهانت می‌کنید و از این رفتارتان شرم نمی‌کنید.
4 Mesmo se eu tiver errado, meu erro cabe apenas a mim.
اگر من خطا کرده‌ام، خطای من چه صدمه‌ای به شما زده است؟
5 Visto que vos exaltais contra mim, e contra mim usais minha desgraça,
شما خود را بهتر از من می‌پندارید و این مصیبت مرا نتیجهٔ گناه من می‌دانید،
6 Sabei, pois, que foi Deus que me transtornou, e [com] sua rede me cercou.
در حالی که این خداست که مرا به چنین روزی انداخته و در دام خود گرفتار کرده است.
7 Eis que eu clamo: Violência! Porém não sou respondido; grito, porém não há justiça.
فریاد برمی‌آورم و کمک می‌خواهم، اما هیچ‌کس صدایم را نمی‌شنود و کسی به فریادم نمی‌رسد.
8 Ele entrincheirou meu caminho, de modo que não consigo passar; e pôs trevas sobre minhas veredas.
خدا راهم را سد کرده و روشنایی مرا به تاریکی مبدل نموده است.
9 Ele me despojou de minha honra, e tirou a coroa de minha cabeça.
او عزت و فخر را از من گرفته
10 Ele me derrubou por todos os lados, e pereço; e arrancou minha esperança como a uma árvore.
و از هر طرف مرا خرد کرده است. او مرا از پا درآورده و درخت امیدم را از ریشه برکنده است.
11 E fez inflamar contra mim sua ira, e me considerou para consigo como a [um de] seus inimigos.
خشم او علیه من شعله‌ور است و او مرا دشمن خود به حساب می‌آورد.
12 Juntas vieram suas tropas; prepararam contra mim seu caminho, e se acamparam ao redor de minha tenda.
لشکریانش به پیش می‌تازد و بر ضد من سنگر می‌سازند، و گرداگردِ خیمه‌ام اردو می‌زنند.
13 Ele afastou meus irmãos para longe de mim; e os que me conheciam agora me estranham.
برادرانم را از من دور کرده است، و آشنایانم بر ضد من برخاسته‌اند.
14 Meus parentes [me] deixaram, e meus conhecidos se esqueceram de mim.
بستگانم از من روگردانیده و همهٔ دوستانم مرا ترک گفته‌اند.
15 Os moradores de minha casa e minhas servas me tiveram por estranho; estrangeiro me tornei em seus olhos.
اهل خانه و حتی خدمتکارانم با من مانند یک غریبه رفتار می‌کنند و من برای آنها بیگانه شده‌ام.
16 Chamei a meu servo, e ele não respondeu; de minha própria boca eu lhe suplicava.
خدمتکارم را صدا می‌کنم، حتی به او التماس می‌نمایم، ولی او جوابم را نمی‌دهد.
17 Meu hálito é estranho à minha mulher, e sou repugnante aos filhos de minha mãe.
نَفَسم برای زنم مشمئزکننده است، و برادرانم طاقت تحمل مرا ندارند.
18 Até os meninos me desprezam; quando eu me levanto, falam contra mim.
بچه‌های کوچک هم مرا خوار می‌شمارند و وقتی مرا می‌بینند مسخره‌ام می‌کنند.
19 Todos os meus amigos próximos me abominam; e [até] aqueles que eu amava se viraram contra mim.
حتی نزدیکترین دوستانم از من منزجرند و آنانی که دوستشان می‌داشتم از من روگردان شده‌اند.
20 Meus ossos se grudaram à minha pele e à minha carne; e escapei [só] com a pele de meus dentes.
از من پوست و استخوانی بیش نمانده است، به زحمت از چنگ مرگ گریخته‌ام.
21 Compadecei-vos de mim, meus amigos, compadecei-vos de mim; pois a mão de Deus me tocou.
آه ای دوستان، به من رحم کنید، زیرا دست خدا بر من سنگین شده است.
22 Por que vós me perseguis como Deus, e não vos fartais de minhas carne?
چرا شما هم مثل خدا مرا عذاب می‌دهید؟ آیا از خوردن گوشت بدنم سیر نشده‌اید؟
23 Ah se minhas palavras fossem escritas! Ah se fossem escritas em um livro!
ای کاش می‌توانستم درد دلم را با قلمی آهنین برای همیشه در دل سنگ بنویسم.
24 Que com ponta de ferro e com chumbo fossem esculpidas em pedra para sempre!
25 Pois eu sei que meu Redentor vive, e ao fim se levantará sobre a terra;
اما من می‌دانم که رهاننده‌ام زنده است و سرانجام بر زمین خواهد ایستاد؛
26 E mesmo depois de consumida minha pele, então em minha carne verei a Deus;
و می‌دانم حتی بعد از اینکه بدن من هم بپوسد، خدا را خواهم دید!
27 Ao qual eu verei para mim, e meus olhos [o] verão, e não outro. [Isto é o que] minhas entranhas anseiam dentro de mim.
من خود با این چشمانم او را خواهم دید! چه امید پرشکوهی!
28 Se disserdes: Como o perseguiremos? Pois a raiz do problema se acha em mim,
چطور جرات می‌کنید به آزار من ادامه دهید و بگویید: «مقصر خودش است»؟
29 Temei vós mesmos a espada; pois furor [há nos] castigos pela espada; para que [assim] saibais que [haverá] julgamento.
از شمشیر مجازات خدا بترسید و بدانید که او شما را داوری خواهد کرد.

< 19 >