Jó 16
1 Porém Jó respondeu, dizendo:
А Јов одговори и рече:
2 Ouvi muitas coisas como estas; todos vós sois consoladores miseráveis.
Слушао сам много таквих ствари; сви сте досадни тешиоци.
3 Por acaso terão fim as palavras de vento? Ou o que é que te provoca a responderes?
Хоће ли бити крај празним речима? Или шта те тера да тако одговараш?
4 Também eu poderia falar como vós, se vossa alma estivesse no lugar da minha alma; eu poderia amontoar palavras contra vós, e contra vós sacudir minha cabeça.
И ја бих могао говорити као ви, да сте на мом месту, гомилати на вас речи и махати главом на вас,
5 Porém eu vos confortaria com minha boca, e a consolação de meus lábios serviria para aliviar.
Могао бих вас храбрити устима својим, и мицање усана мојих олакшало би бол ваш.
6 Ainda que eu fale, minha dor não cessa; e se eu me calar, em que me alivio?
Ако говорим, неће одахнути бол мој; ако ли престанем, хоће ли отићи од мене?
7 Na verdade agora ele me tornou exausto; tu assolaste toda a minha companhia.
А сада ме је уморио; опустошио си сав збор мој.
8 Testemunha [disto é] que já me enrugaste; e minha magreza já se levanta contra mim para em meu rosto dar testemunho [contra mim].
Навукао си на ме мрштине за сведочанство; и моја мрша подиже се на ме, и сведочи ми у очи.
9 Sua ira me despedaça, e ele me odeia; range seus dentes contra mim; meu adversário aguça seus olhos contra mim.
Гнев Његов растрже ме, ненавиди ме, шкргуће зубима на ме, поставши ми непријатељ сева очима својим на ме.
10 Abrem sua boca contra mim; com desprezo esbofeteiam meu rosto, e todos se ajuntam contra mim.
Разваљују на ме уста своја, срамотно ме бију по образима, скупљају се на ме.
11 Deus me entregou ao perverso, e me fez cair nas mãos dos malignos.
Предао ме је Бог неправеднику, и у руке безбожницима бацио ме.
12 Tranquilo eu estava, porém ele me quebrantou; e pegou-me pelo pescoço, e me despedaçou; e fez de mim seu alvo de pontaria.
Бејах миран и затре ме, и ухвативши ме за врат смрска ме и метну ме себи за белегу.
13 Seus flecheiros me cercaram-me, partiu meus rins, e não [me] poupou; meu fel derramou em terra.
Опколише ме Његови стрелци, цепа ми бубреге немилице, просипа на земљу жуч моју.
14 Quebrantou-me de quebrantamento sobre quebrantamento; correu contra mim como um guerreiro.
Задаје ми ране на ране, и удара на ме као јунак.
15 Costurei saco sobre minha pele, e revolvi minha cabeça no pó.
Сашио сам кострет по кожи својој, и уваљао сам у прах славу своју.
16 Meu rosto está vermelho de choro, e minhas pálpebras estão escurecidas ao extremo;
Лице је моје подбуло од плача, на веђама је мојим смртни сен;
17 Apesar de não haver injustiça em minhas mãos, e de minha oração ser pura.
Премда нема неправде у рукама мојим, и молитва је моја чиста.
18 Ó terra! Não cubras o meu sangue, e não haja lugar para meu clamor!
Земљо, не криј крв што сам пролио, и нека нема места викању мом.
19 Eis que mesmo agora minha testemunha está nos céus, e meu defensor nas alturas.
И сада ето је на небу сведок мој, сведок је мој на висини.
20 Meus amigos zombam de mim, [mas] meus olhos estão derramando para Deus.
Пријатељи се моји подругују мном; око моје рони сузе Богу.
21 Ah, se [fosse possível] defender a causa com Deus em favor do homem, como o filho do homem em favor de seu amigo!
О да би се човек могао правдати с Богом, као син човечији с пријатељем својим!
22 Pois poucos anos restam, e seguirei o caminho [por onde] não voltarei.
Јер године избројане навршују се, и полазим путем одакле се нећу вратити.
