Jó 11
1 Então Zofar, o naamita, respondeu, dizendo:
Цофар дин Наама а луат кувынтул ши а зис:
2 Por acaso a multidão de palavras não seria respondida? E o homem falador teria razão?
„Сэ рэмынэ ачастэ нэвалэ де кувинте фэрэ рэспунс ши сэ крядэ лимбутул кэ аре дрептате?
3 Por acaso tuas palavras tolas faria as pessoas se calarem? E zombarias tu, e ninguém te envergonharia?
Вор фаче ворбеле тале дешарте пе оамень сэ такэ? Ши-ць вей бате жок де алций, фэрэ сэ те факэ чинева де рушине?
4 Pois disseste: Minha doutrina é pura, e eu sou limpo diante de teus olhos.
Ту зичь: ‘Фелул меу де а ведя есте дрепт ши сунт курат ын окий Тэй.’
5 Mas na verdade, queria eu que Deus falasse, e abrisse seus lábios contra ti,
Ах, де ар вря Думнезеу сэ ворбяскэ, де Шь-ар дескиде бузеле сэ-ць рэспундэ
6 E te fizesse saber os segredos da sabedoria, porque o verdadeiro conhecimento tem dois lados; por isso sabe tu que Deus tem te castigado menos que [mereces] por tua perversidade.
ши де ць-ар дескопери тайнеле ынцелепчуний Луй, але ынцелепчуний Луй немэрӂините, ай ведя атунч кэ ну-ць рэсплэтеште тотушь дупэ фэрэделеӂя та!
7 Podes tu compreender os mistérios de Deus? Chegarás tu à perfeição do Todo-Poderoso?
Поць спуне ту кэ поць пэтрунде адынчимиле луй Думнезеу, кэ поць ажунӂе ла куноштинца десэвыршитэ а Челуй Атотпутерник?
8 [Sua sabedoria] é mais alta que os céus; que tu poderás fazer? E mais profunda que o Xeol; que tu poderás conhecer? (Sheol h7585)
Кыт черуриле-й де ыналтэ: че поць фаче? Май адынкэ декыт Локуинца морцилор: че поць шти? (Sheol h7585)
9 Sua medida é mais comprida que a terra, e mais larga que o mar.
Ынтиндеря ей есте май лунгэ декыт пэмынтул ши май латэ декыт маря.
10 Se ele passar, e prender, ou se ajuntar [para o julgamento], quem poderá o impedir?
Дакэ апукэ, дакэ ынкиде ши кямэ Ел ла жудекатэ, чине-Л поате опри?
11 Pois ele conhece as pessoas vãs, e vê a maldade; por acaso ele não a consideraria?
Кэч Ел куноаште пе фэкэторий де реле, веде ушор пе виноваць.
12 O homem tolo se tornará entendido quando do asno selvagem nascer um humano.
Омул, димпотривэ, аре минте де небун ши с-а нэскут ка мынзул унуй мэгар сэлбатик!
13 Se tu preparares o teu coração, e estenderes a ele tuas mãos;
Ту ындряптэ-ць инима спре Думнезеу, ынтинде-ць мыниле спре Ел.
14 Se alguma maldade houver em tua mão, lança-a de ti, e não deixes a injustiça habitar em tuas tendas;
Депэртязэ-те де фэрэделеӂе ши ну лэса недрептатя сэ локуяскэ ын кортул тэу.
15 Então levantarás teu rosto sem mácula; estarás firme, e não temerás;
Ши атунч, ыць вей ридика фрунтя фэрэ тямэ, вей фи таре ши фэрэ фрикэ;
16 E esquecerás teu sofrimento, [ou] lembrarás dele como de águas que já passaram;
ыць вей уйта суферинцеле ши-ць вей адуче аминте де еле ка де ниште апе каре с-ау скурс.
17 E [tua] vida será mais clara que o meio-dia; ainda que haja trevas, tu serás como o amanhecer.
Зилеле тале вор стрэлучи май таре декыт соареле ла амязэ, ынтунерикул тэу ва фи ка лумина диминеций.
18 E serás confiante, porque haverá esperança; olharás em redor, [e] repousarás seguro.
Вей фи плин де ынкредере ши нэдеждя ну-ць ва фи задарникэ. Те вей уйта ын журул тэу ши вей ведя кэ те поць одихни лиништит.
19 E te deitarás, e ninguém te causará medo; e muitos suplicarão a ti.
Те вей кулка ши нимень ну те ва тулбура, ши мулць вор умбла дупэ бунэвоинца та.
20 Porém os olhos dos maus se enfraquecerão, e o refúgio deles perecerá; a esperança deles será a morte.
Дар окий челор рэй се вор топи; ей н-ау лок де скэпаре: моартя, ятэ нэдеждя лор!”
