Jó 10
1 Minha alma está cansada de minha vida. Darei liberdade à minha queixa sobre mim; falarei com amargura de minha alma.
| از زندگی بیزارم. پس بگذارید زبان به شکایت گشوده، از تلخی جانم سخن بگویم. |
2 Direi a Deus: Não me condenes; faz-me saber por que brigas comigo.
| ای خدا مرا محکوم نکن؛ فقط به من بگو چه کرده‌ام که با من چنین می‌کنی؟ |
3 [Parece] -te bem que [me] oprimas, que rejeites o trabalho de tuas mãos, e favoreças o conselho dos perversos?
| آیا به نظر تو این درست است که به من ظلم روا داری و انسانی را که خود آفریده‌ای ذلیل سازی و شادی و خوشبختی را نصیب بدکاران بگردانی؟ |
4 Tens tu olhos de carne? Vês tu como o ser humano vê?
| آیا چشمان تو مانند چشمان انسان است؟ آیا فقط چیزهایی را می‌بینی که مردم می‌بینند؟ |
5 São teus dias como os dias do ser humano, ou teus anos como os anos do homem,
| آیا عمر تو به درازای عمر انسان است؟ آیا روزهای زندگی‌ات آنقدر کوتاه است |
6 Para que investigues minha perversidade, e pesquises meu pecado?
| که باید هر چه زودتر خطاهایم را بجویی، و گناهانم را جستجو کنی؟ |
7 Tu sabes que eu não sou mau; todavia ninguém há que [me] livre de tua mão.
| هرچند می‌دانی که تقصیرکار نیستم، و کسی نیست که بتواند مرا از دست تو نجات دهد؟ |
8 Tuas mãos me fizeram e me formaram por completo; porém agora tu me destróis.
| دستهای تو بود که مرا سرشت و اکنون همان دستهاست که مرا نابود می‌کند. |
9 Por favor, lembra-te que me preparaste como o barro; e me farás voltar ao pó da terra.
| به یاد آور که مرا از خاک به وجود آوردی؛ آیا به این زودی مرا به خاک برمی‌گردانی؟ |
10 Por acaso não me derramaste como o leite, e como o queijo me coalhaste?
| به پدرم قدرت بخشیدی تا مرا تولید نماید و گذاشتی در رحم مادرم رشد کنم. |
11 De pele e carne tu me vestiste; e de ossos e nervos tu me teceste.
| پوست و گوشت به من دادی و استخوانها و رگ و پی‌ام را به هم بافتی. |
12 Vida e misericórdia me concedeste, e teu cuidado guardou meu espírito.
| تو بودی که به من حیات بخشیدی و محبتت را نصیب من کردی. زندگی من در دستان تو محفوظ است. |
13 Porém estas coisas escondeste em teu coração; eu sei que isto esteve contigo:
| با وجود این، انگیزه واقعی تو این بوده که |
14 Se eu pecar, tu me observarás, e não absolverás minha culpa.
| مرا تحت نظر داشته باشی تا اگر مرتکب گناهی شدم از بخشیدنم امتناع ورزی. |
15 Se eu for perverso, ai de mim! Mesmo se eu for justo, não levantarei minha cabeça; estou farto de desonra, e de ver minha aflição.
| وای بر من اگر گناهی مرتکب شوم. اما حتی اگر بی‌گناه باشم نمی‌توانم سرم را بلند کنم چون پر از شرمساری و فلاکت هستم! |
16 Se [minha cabeça] se exaltar, tu me caças como um leão feroz, e voltas a fazer em coisas extraordinárias contra mim.
| حتی اگر سرم را بلند کنم تو مانند شیر مرا شکار می‌کنی و قدرت مهیب خود را علیه من به نمایش می‌گذاری. |
17 Renovas tuas testemunhas contra mim, e multiplicas tua ira sobre mim; combates vêm sucessivamente contra mim.
| پیوسته علیه من شاهد می‌آوری؛ هر لحظه بر خشم خود نسبت به من می‌افزایی و نیروهای تازه نفس برای مبارزه با من می‌فرستی. |
18 Por que me tiraste da madre? [Bom seria] se eu não tivesse respirado, e nenhum olho me visse!
| چرا گذاشتی به دنیا بیایم؟ ای کاش قبل از اینکه چشمی مرا می‌دید، جان می‌دادم. |
19 Teria sido como se nunca tivesse existido, e desde o ventre [materno] seria levado à sepultura.
| انگار هرگز وجود نداشته‌ام و از رحم مادر به گور می‌رفتم. |
20 Por acaso não são poucos os meus dias? Cessa [pois] e deixa-me, para que eu tenha um pouco de alívio,
| آیا نمی‌بینی که دیگر چیزی از عمرم باقی نمانده است؟ پس دیگر تنهایم بگذار. بگذار دمی استراحت کنم. |
21 Antes que eu me vá para não voltar, à terra da escuridão e da sombra de morte;
| به‌زودی می‌روم و دیگر باز نمی‌گردم. به سرزمینی می‌روم که سرد و تاریک است |
22 Terra escura ao extremo, tenebrosa, sombra de morte, sem ordem alguma, onde a luz é como a escuridão.
| به سرزمین ظلمت و پریشانی، به جایی که خود نور هم تاریکی است. |
