Isaías 63

1 Quem é este, que vem de Edom, de Bozra, com vestes salpicadas de vermelho, este ornado em sua vestimenta, que marcha com grande força? Eu, o que falo em justiça, poderoso para salvar.

„Чине есте ачеста каре вине дин Едом, дин Боцра, ын хайне роший, ын хайне стрэлучитоаре, ши калкэ мындру, ын плинэтатя путерий Луй?” – „Еу сунт Чел каре ам фэгэдуит мынтуиря ши ам путере сэ избэвеск!” –

2 Por que tu estás de roupa vermelha, e tuas vestes como de alguém que pisa em uma prensa de uvas?

„Дар пентру че Ыць сунт хайнеле роший ши вешминтеле Тале ка вешминтеле челуй че калкэ ын тяск?” –

3 Eu sozinho pisei na prensa de uvas, e ninguém dos povos houve comigo; e os pisei em minha ira, e os esmaguei em meu furor; e o sangue deles salpicou sobre minhas roupas, e sujei toda a minha roupa.

„Еу сингур ам кэлкат ын тяск ши ничун ом динтре попоаре ну ера ку Мине; й-ам кэлкат астфел ын мыния Мя ши й-ам здробит ын урӂия Мя; аша кэ сынӂеле лор а цышнит пе вешминтеле Меле ши Мь-ам мынжит тоате хайнеле Меле ку ел.

4 Porque o dia da vingança estava em meu coração; e o ano de meus redimidos havia chegado.

Кэч ын инима Мя ера о зи де рэзбунаре ши венисе анул челор рэскумпэраць ай Мей.

5 E olhei, e não havia quem [me] ajudasse; e me espantei de que não houvesse quem [me] apoiasse; por isso meu braço me trouxe a salvação, e meu furor me apoiou.

Мэ уйтам ымпрежур, ши ну ера нимень сэ М-ажуте ши Мэ ынгрозям, дар ну ера чине сэ Мэ сприжине; атунч брацул Меу Мь-а фост ынтр-ажутор ши урӂия Мя М-а сприжинит!

6 E atropelei os povos em minha ira, e os embebedei em meu furor; e fiz descer o sangue deles até a terra.

Ам кэлкат астфел ын пичоаре попоаре ын мыния Мя, ле-ам ымбэтат ын урӂия Мя ши ле-ам вэрсат сынӂеле пе пэмынт.”

7 Farei menção das bondades do SENHOR, [e] dos louvores ao SENHOR, conforme tudo quanto o SENHOR fez para nós; e do grande bem à casa de Israel, que ele tem lhes concedido segundo suas misericórdias, e segundo a abundância de suas bondades;

Вой вести ындурэриле Домнулуй, фаптеле Луй минунате, дупэ тот че а фэкут Домнул пентру ной! Вой спуне маря Луй бунэтате фацэ де каса луй Исраел, кэч й-а фэкут дупэ ындурэриле ши богэция драгостей Луй.

8 Pois ele dizia: Certamente eles são meu povo, são filhos que não mentirão; assim ele se tornou o Salvador deles.

Ел а зис: „Негрешит, ей сунт попорул Меу, ниште копий каре ну вор фи некрединчошь!” Ши астфел Ел С-а фэкут Мынтуиторул лор.

9 Em toda a angústia deles, ele [também] se angustiou, e o anjo de sua presença os salvou; por seu amor e por sua piedade ele os redimiu; e os tomou, e os carregou [em] todos os dias antigos.

Ын тоате неказуриле лор, н-ау фост фэрэ ажутор ши Ынӂерул каре есте ынаинтя Фецей Луй й-а мынтуит; Ел Ынсушь й-а рэскумпэрат, ын драгостя ши ындураря Луй, ши некурмат й-а сприжинит ши й-а пуртат ын зилеле дин векиме.

10 Porém eles foram rebeldes, e entristeceram seu Espírito Santo; por isso ele se tornou inimigo deles, [e] ele mesmo lutou contra eles.

Дар ей ау фост неаскултэторь ши ау ынтристат пе Духул Луй чел сфынт, яр Ел ли С-а фэкут врэжмаш ши а луптат ымпотрива лор.

11 Contudo ele se lembrou dos dias antigos, de Moisés, [e] de seu povo. Onde está aquele que os fez subir do mar com os pastores de seu rebanho? Onde está aquele que punha no meio deles seu Espírito Santo?

Атунч попорул Сэу шь-а адус аминте де зилеле стрэвекь але луй Мойсе ши а зис: „Унде есте Ачела каре й-а скос дин маре, ку пэсторул турмей Сале? Унде есте Ачела каре пуня ын мижлокул лор Духул Луй чел сфынт;

12 [Onde está] aquele que fez seu glorioso braço andar à direita de Moisés, que dividiu as águas perante a presença deles, para fazer seu nome eterno;

каре повэцуя дряпта луй Мойсе, ку брацул Сэу чел слэвит, каре деспика апеле ынаинтя лор, ка сэ-Шь факэ ун Нуме вешник,

13 Que os guiou pelos abismos como cavalo no deserto, [de tal modo que] nunca tropeçaram?

каре ый кэлэузя прин валурь ка ун кал пе лок нетед, фэрэ ка ей сэ се потикняскэ?”

14 Tal como um animal que desce aos vales, o Espírito do SENHOR lhes deu descanso; assim guiaste a teu povo, para fazeres teu nome ser glorioso.

Ка фяра каре се кобоарэ ын вале, аша й-а дус Духул Домнулуй ла одихнэ. Аша ай повэцуит Ту пе попорул Тэу, ка сэ-Ць фачь ун Нуме плин де славэ!

15 Olha desde os céus, e vê desde tua santa e gloriosa habitação; onde está teu zelo e tuas forças? A comoção dos sentimentos de teu interior e de tuas misericórdias se retiveram para comigo.

Привеште дин чер ши везь, дин локуинца Та чя сфынтэ ши слэвитэ: Унде сунт рывна ши путеря Та? Фиорул инимий Тале ши ындурэриле Тале ну се май аратэ фацэ де мине!

16 Porém tu és nosso Pai, porque Abraão não sabe de nós, nem Israel nos conhece. Tu, SENHOR, és nosso Pai; desde os tempos antigos o teu nome é Nosso Redentor.

Тотушь Ту ешть Татэл ностру! Кэч Авраам ну не куноаште, ши Исраел ну штие чине сунтем, дар Ту, Доамне, ешть Татэл ностру, Ту дин вешничие Те нумешть Мынтуиторул ностру.

17 Por que, ó SENHOR, tu nos fazes andar fora de teus caminhos? Por que endureces nosso coração para que não tenhamos temor a ti? Volta, por favor a teus servos, às tribos de tua herança.

Пентру че, Доамне, не лашь сэ рэтэчим де ла кэиле Тале ши не ымпетрешть инима ка сэ ну не темем де Тине? Ынтоарче-Те, дин драгосте пентру робий Тэй, пентру семинцииле моштенирий Тале!

18 Por um pouco de tempo teu santo povo [a] possuiu; nossos adversários pisaram teu santuário.

Попорул Тэу чел сфынт н-а стэпынит цара декыт пуцинэ време; врэжмаший ноштри ау кэлкат ын пичоаре Локашул Тэу чел Сфынт.

19 Nós nos tornamos [como aqueles] de quem nunca dominaste, [semelhantes] aos que nunca foram chamados pelo teu nome.

Ам ажунс ка ун попор пе каре ничодатэ ну л-ай кырмуит Ту ши песте каре ничодатэ ну с-а кемат Нумеле Тэу…