< Hebreus 3 >
1 Portanto, santos irmãos, participantes do chamado celestial, considerai o Apóstolo e Sumo Sacerdote da nossa declaração de fé, Jesus.
οθεν αδελφοι αγιοι κλησεως επουρανιου μετοχοι κατανοησατε τον αποστολον και αρχιερεα της ομολογιας ημων ιησουν
2 Ele é fiel àquele que o constituiu, assim como Moisés também foi em toda a casa de Deus.
πιστον οντα τω ποιησαντι αυτον ως και μωυσης εν [ολω] τω οικω αυτου
3 Pois ele é estimado como digno de maior glória do que Moisés, assim como mais honra do que a casa tem quem a construiu.
πλειονος γαρ ουτος δοξης παρα μωυσην ηξιωται καθ οσον πλειονα τιμην εχει του οικου ο κατασκευασας αυτον
4 Porque toda casa é construída por alguém; mas aquele que construiu todas as coisas é Deus.
πας γαρ οικος κατασκευαζεται υπο τινος ο δε παντα κατασκευασας θεος
5 De fato, Moisés foi fiel como servo em toda a casa de Deus, para testemunho das coisas que haviam de ser ditas;
και μωυσης μεν πιστος εν ολω τω οικω αυτου ως θεραπων εις μαρτυριον των λαληθησομενων
6 mas Cristo [é fiel] como Filho sobre a sua casa. E nós somos sua casa, se até o fim mantivermos firmes a confiança e o orgulho da [nossa] esperança.
χριστος δε ως υιος επι τον οικον αυτου ου οικος εσμεν ημεις {VAR1: εαν } {VAR2: (εανπερ) } την παρρησιαν και το καυχημα της ελπιδος {VAR1: [μεχρι τελους βεβαιαν] } κατασχωμεν
7 Portanto, como diz o Espírito Santo: Hoje, se ouvirdes a sua voz,
διο καθως λεγει το πνευμα το αγιον σημερον εαν της φωνης αυτου ακουσητε
8 não endureçais os vossos corações, como na provocação, no dia da tentação no deserto;
μη σκληρυνητε τας καρδιας υμων ως εν τω παραπικρασμω κατα την ημεραν του πειρασμου εν τη ερημω
9 onde os vossos pais tentaram, provando, e viram as minhas obras por quarenta anos.
ου επειρασαν οι πατερες υμων εν δοκιμασια και ειδον τα εργα μου τεσσερακοντα ετη
10 Por isso me indignei contra essa geração, e disse: “Eles sempre se desviam nos corações, e não conheceram os meus caminhos”;
διο προσωχθισα τη γενεα ταυτη και ειπον αει πλανωνται τη καρδια αυτοι δε ουκ εγνωσαν τας οδους μου
11 Então jurei na minha ira: “Eles não entrarão no meu repouso”.
ως ωμοσα εν τη οργη μου ει εισελευσονται εις την καταπαυσιν μου
12 Cuidado, irmãos, para que nunca haja em algum de vós coração mau e infiel, que se afaste do Deus vivo.
βλεπετε αδελφοι μηποτε εσται εν τινι υμων καρδια πονηρα απιστιας εν τω αποστηναι απο θεου ζωντος
13 Em vez disso, encorajai-vos uns aos outros a cada dia, durante o tempo chamado “hoje”; a fim de que nenhum de vós se endureça pelo engano do pecado.
αλλα παρακαλειτε εαυτους καθ εκαστην ημεραν αχρις ου το σημερον καλειται ινα μη σκληρυνθη τις εξ υμων απατη της αμαρτιας
14 Pois nós temos nos tornado participantes de Cristo, se, de fato, mantivermos firme a confiança do princípio até o fim;
μετοχοι γαρ του χριστου γεγοναμεν εανπερ την αρχην της υποστασεως μεχρι τελους βεβαιαν κατασχωμεν
15 como é dito: Hoje, se ouvirdes a sua voz, não endureçais os vossos corações, como na provocação.
εν τω λεγεσθαι σημερον εαν της φωνης αυτου ακουσητε μη σκληρυνητε τας καρδιας υμων ως εν τω παραπικρασμω
16 Pois quais foram os que, mesmo ouvindo, provocaram-no [à ira]? Não foram todos aqueles que saíram do Egito por meio de Moisés?
τινες γαρ ακουσαντες παρεπικραναν αλλ ου παντες οι εξελθοντες εξ αιγυπτου δια μωυσεως
17 E contra quais ele se indignou por quarenta anos? Não foi contra os que pecaram, cujos corpos caíram no deserto?
τισιν δε προσωχθισεν τεσσερακοντα ετη ουχι τοις αμαρτησασιν ων τα κωλα επεσεν εν τη ερημω
18 E a quem ele jurou que não entrariam no seu repouso, senão aos que foram desobedientes?
τισιν δε ωμοσεν μη εισελευσεσθαι εις την καταπαυσιν αυτου ει μη τοις απειθησασιν
19 Assim vemos que não puderam entrar por causa da incredulidade.
και βλεπομεν οτι ουκ ηδυνηθησαν εισελθειν δι απιστιαν