Gênesis 40
1 E aconteceu depois destas coisas, que o copeiro do rei do Egito e o padeiro transgrediram contra seu senhor o rei do Egito.
Дупэ кытэва време, с-а ынтымплат кэ пахарникул ши питарул ымпэратулуй Еӂиптулуй ау супэрат пе стэпынул лор, ымпэратул Еӂиптулуй.
2 E irou-se Faraó contra seus dois eunucos, contra o principal dos copeiros, e contra o principal dos padeiros:
Фараон с-а мыният пе чей дой дрегэторь ай сэй: пе май-мареле пахарничилор ши пе май-мареле питарилор.
3 E os pôs em prisão na casa do capitão dos da guarda, na casa do cárcere onde José estava preso.
Ши й-а пус суб пазэ ын каса кэпетенией стрэжерилор, ын темницэ, ын локул унде фусесе ынкис Иосиф.
4 E o capitão dos da guarda deu responsabilidade deles a José, e ele lhes servia: e estiveram dias na prisão.
Кэпетения стрэжерилор й-а пус суб суправегеря луй Иосиф, каре фэчя де службэ лынгэ ей, ши ау стат май мултэ време ын темницэ.
5 E ambos, o copeiro e o padeiro do rei do Egito, que estavam detidos na prisão, viram um sonho, cada um seu sonho em uma mesma noite, cada um conforme a declaração de seu sonho.
Пахарникул ши питарул ымпэратулуй Еӂиптулуй, каре ерау ынкишь ын темницэ, ау висат ынтр-о ноапте амындой кыте ун вис, ши ануме фиекаре кыте ун вис каре путя сэ капете о тэлмэчире деосебитэ.
6 E veio a eles José pela manhã, e olhou-os, e eis que estavam tristes.
Иосиф, кынд а венит диминяца ла ей, с-а уйтат ла ей ши й-а вэзут тришть.
7 E ele perguntou àqueles oficiais de Faraó, que estavam com ele na prisão da casa de seu senhor, dizendo: Por que parecem hoje mal vossos semblantes?
Атунч а ынтребат пе дрегэторий луй Фараон, каре ерау ку ел ын темница стэпынулуй сэу, ши ле-а зис: „Пентру че авець о фацэ аша де посоморытэ азь?”
8 E eles lhe disseram: Tivemos um sonho, e não há quem o declare. Então lhes disse José: Não são de Deus as interpretações? Contai-o a mim agora.
Ей й-ау рэспунс: „Ам висат ун вис ши ну есте нимень каре сэ-л тэлмэчяскэ.” Иосиф ле-а зис: „Тэлмэчириле сунт але луй Думнезеу. Историсици-мь дар висул востру.”
9 Então o chefe dos copeiros contou seu sonho a José, e disse-lhe: Eu sonhava que via uma vide diante de mim,
Май-мареле пахарничилор шь-а историсит луй Иосиф висул ши й-а зис: „Ын висул меу, се фэчя кэ ынаинтя мя ера о вицэ.
10 E na vide três sarmentos; e ela como que brotava, e surgia sua flor, vindo a amadurecer seus cachos de uvas:
Вица ачаста авя трей млэдице. Кынд а ынчепут сэ дя лэстарь, и с-а дескис флоаря, ши чоркинеле ау фэкут стругурь копць.
11 E que o copo de Faraó estava em minha mão, e tomava eu as uvas, e as espremia no copo de Faraó, e dava eu o copo em mão de Faraó.
Пахарул луй Фараон ера ын мына мя. Еу ам луат стругурий, й-ам сторс ын пахарул луй Фараон ши ам пус пахарул ын мына луй Фараон.”
12 E disse-lhe José: Esta é sua declaração: Os três sarmentos são três dias:
Иосиф й-а зис: „Ятэ тэлмэчиря висулуй. Челе трей млэдице сунт трей зиле.
13 Ao fim de três dias Faraó te fará levantar a cabeça, e te restituirá a teu posto: e darás o copo a Faraó em sua mão, como costumavas quando eras seu copeiro.
Песте трей зиле, Фараон те ва скоате дин темницэ, те ва пуне ярэшь ын служба та ши вей пуне ярэшь пахарул ын мына луй Фараон, кум обишнуяй май ынаинте, кынд ерай пахарникул луй.
14 Lembra-te, pois, de mim para contigo quando tiveres esse bem, e rogo-te que uses comigo de misericórdia, e faças menção de mim a Faraó, e me tires desta prisão:
Дар аду-ць аминте ши де мине кынд вей фи феричит ши аратэ, рогу-те, бунэтате фацэ де мине; пуне о ворбэ бунэ пентру мине ла Фараон ши скоате-мэ дин каса ачаста.
15 Porque furtado fui da terra dos hebreus; e tampouco fiz aqui para que me houvessem de pôr no cárcere.
Кэч ам фост луат ку сила дин цара евреилор ши кяр аич н-ам фэкут нимик ка сэ фиу арункат ын темницэ.”
16 E vendo o chefe dos padeiros que havia interpretado para o bem, disse a José: Também eu sonhava que via três cestos brancos sobre minha cabeça;
Май-мареле питарилор, вэзынд кэ Иосиф дэдусе о тэлмэчире ымбукурэтоаре, а зис: „Ятэ, ши ын висул меу се фэчя кэ порт трей кошурь ку пыне албэ пе капул меу.
17 E no cesto mais alto havia de todos os alimentos de Faraó, obra de padeiro; e que as aves as comiam do cesto de sobre minha cabeça.
Ын кошул де дясупра де тот ерау тот фелул де букате пентру Фараон – прэжитурь коапте ын куптор – ши пэсэриле мынкау дин кошул каре ера дясупра де тот, пе капул меу.”
18 Então respondeu José, e disse: Esta é sua declaração: Os três cestos três dias são;
Иосиф а рэспунс ши а зис: „Ятэ-й тэлмэчиря. Челе трей кошурь сунт трей зиле.
19 Ao fim de três dias tirará Faraó tua cabeça de sobre ti, e te fará enforcar na forca, e as aves comerão tua carne de sobre ti.
Песте трей зиле, Фараон ыць ва луа капул, те ва спынзура де ун лемн, ши карня ць-о вор мынка пэсэриле.”
20 E foi o terceiro dia o dia do aniversário de Faraó, e fez banquete a todos os seus servos: e levantou a cabeça do chefe dos copeiros, e a cabeça do chefe dos padeiros, entre seus servos.
А трея зи, ера зиуа наштерий луй Фараон. Ел а дат ун оспэц тутурор служиторилор сэй ши а скос афарэ дин темницэ пе май-мареле пахарничилор ши пе май-мареле питарилор, ын фаца служиторилор сэй:
21 E fez voltar a seu ofício ao chefe dos copeiros; e deu ele o copo em mão de Faraó.
пе май-мареле пахарничилор л-а пус ярэшь ын служба луй де пахарник, ка сэ пунэ пахарул ын мына луй Фараон,
22 Mas fez enforcar ao principal dos padeiros, como lhe havia declarado José.
яр пе май-мареле питарилор л-а спынзурат, дупэ тэлмэчиря пе каре ле-о дэдусе Иосиф.
23 E o chefe dos copeiros não se lembrou de José, ao invés disso lhe esqueceu.
Май-мареле пахарничилор ну с-а май гындит ынсэ ла Иосиф. Л-а уйтат.
