< Gênesis 12 >
1 O SENHOR disse a Abrão: “Sai da tua terra, e da tua parentela, e da casa de teu pai, para terra que eu te mostrarei.
Pathen in Abram chu ana houlimpi in “Nagam, na insung mite, na sopiho chule napa sopi ho dalhan keiman gamthah ka musah ding khu jon tan,” ati.
2 E farei de ti uma grande nação, e te abençoarei, e engrandecerei o teu nome, e tu serás uma bênção.
Keiman nang hi nam lentah kasoding nahiye; chule keiman nangma phatthei kaboh ding chule namin kaki than sah ding chule midangho phatthei chan na nahi ding ahi.
3 E abençoarei os que te abençoarem, e amaldiçoarei os que te amaldiçoarem; e em ti todas as famílias da terra serão benditas.”
Chule nangman phathei naboh ho chu phathei chang diu, chule nangman na sapset techu ka sapset ding; chule nangma jeh a leiset chunga phung nam kim phatthei chang ding ahiuve.
4 Assim se foi Abrão, como o SENHOR lhe dissera; e Ló foi com ele. Abrão tinha setenta e cinco anos de idade quando saiu de Harã.
Hichun Pathen in athu mop dung jui chun Abram chu akichon in, chule Lot in ama aki lhonpi in. Abram chu Haran dalha a akichon doh chun akum kum somsagi le kum nga ana lhing tan ahi.
5 E Abrão tomou a Sarai, sua mulher, e a Ló, filho de seu irmão, e todos os seus pertences que haviam ganhado, e as pessoas que eles haviam adquirido em Harã, e saíram para ir à terra de Canaã; e à terra de Canaã chegaram.
Aji ngaitah Sarai, asopi pa Lot, anei agou, agam jouse toh, agancha jouse, chule Haran a ana um laiya a insungmi ana kisemdoh chengse chu aki puiyin Canaan lam ajon tauve.
6 E passou Abrão por aquela terra até o lugar de Siquém, até o carvalho de Moré; e os cananeus estavam então na terra.
Abram in alamjot'na a Shechem chu ahopa in saotah ajot un, hiche achun ngah mun Moreh thingphung kom ah akinga uvin hiche mun chu Canaan mihon ana lodim un ahi.
7 E o SENHOR apareceu a Abrão, e lhe disse: À tua descendência darei esta terra. E ele edificou ali um altar ao SENHOR, que lhe havia aparecido.
Hichun Pathenin Abram chu akimupi'n “Keiman hiche gamhi na chilhahte kapeh ding ahiye,” hichun Abram injong ahenga hung kilah Pakaiya ding in hiche muna chun maicham khat asem in ahi.
8 E passou-se dali a um monte ao oriente de Betel, e estendeu sua tenda, tendo a Betel ao ocidente e Ai ao oriente: e edificou ali altar ao SENHOR e invocou o nome do SENHOR.
Phat chomkhat jou chun, Abram in noilam gam ahin jon in kingah na mun ding thinglhang lam'ah asem doh in hichu nilhum lama Bethel khopi, niso lam a Ai khopi, akah achun ponbuh akison in akinga in, hiche mun achun aman Pakaiya dingin maicham khat asem in chule Pakai min in atao tai.
9 E moveu Abrão dali, caminhando e indo até o Sul.
Hichun Abram chu noilam'a ahung chalbe ben Negev lam jonin ache paiye.
10 E houve fome na terra, e desceu Abrão ao Egito para peregrinar ali; porque era grande a fome na terra.
Hiche lai phat dontah chun Canaan gam sunga nasatah in kel alhan, Abram chu Egypt ma chelou thei ahi tapon, hikom achun Abram chu gampam mi vaitah in ana um'in ahi.
11 E aconteceu que quando estava para entrar no Egito, disse a Sarai sua mulher: Eis que, agora conheço que és mulher bela à vista;
Abram chu ahung suh deu vin Egypt gamgi ahung lhun phat chun, Abram in ajinu Sarai jah achun aseiyin, Sarai “Ven nangma hi numei melhoi tah nahin.”
12 E será que quando te houverem visto os egípcios, dirão: Sua mulher é: e matarão a mim, e a ti te preservarão a vida.
Egypt miten namu teng u-leh, amahon hitia asei diu, “Ama hi ajinu ahi, amapa hi that doh'u hitin hiche teng chule ajinu hi eiho ichan thei ding'u ahi ati ding'u ahi.”
13 Agora, pois, dize que és minha irmã, para que eu vá bem por tua causa, e viva minha alma por causa de ti.
Hijeh chun nang chu kei sopinu hi kahi tin kisei in lang hile chun kei dingin phapen intin chule nangma jal'a chu kei jong ei hinghoi ding'u ahi,” ati.
14 E aconteceu que, quando entrou Abrão no Egito, os egípcios viram a mulher que era bela em grande maneira.
Thudihtah khat chu ahile Abram chu Egypt ahung lhun chun mipiho chun Sarai chu amelhoi chu amudoh sohtauvin ahi.
15 Viram-na também os príncipes de Faraó, e a elogiaram; e foi levada a mulher a casa de Faraó:
Chule Pharaoh lengpa chapaten amudoh phat uvin Pharaoh koma amanu chu aphat sei lheh jeng tauve. Hichun Sarai chu Pharaoh insunga apuilut tauvin ahi.
16 E fez bem a Abrão por causa dela; e teve ovelhas, e vacas, e asnos, e servos, e criadas, e asnas e camelos.
Hichun Sarai jeh chun Pharaoh in Abram chu thil mantam tah apen, kelngoi hon ahin, bong chalte ahin, sangan chal ho ahiuvin; soh pasal hihen soh numei ho hileh, sangongsao ho ahin sangongsao api ho ahiuvin anei doh sah lotai.
17 Mas o SENHOR feriu a Faraó e à sua casa com grandes pragas, por causa de Sarai mulher de Abrão.
Hinlah Pathen in Pharaoh le ainsung mite chu Abram jinu Sarai jeh chu het phahlou thoh hah tah chun abolgim lheh jeng tan ahi.
18 Então Faraó chamou a Abrão e lhe disse: Que é isto que fizeste comigo? Por que não me declaraste que era tua mulher?
Hichun Pharaoh in Abram chu nasatah in ahousal in, “Ipi bol'a kingaito nahim,” atin, “I bol la naloinu na jinu ahi chu nei seipeh lou ham?”
19 Por que disseste: “É minha irmã”, pondo-me em risco de tomá-la para mim por mulher? Agora, pois, eis aqui tua mulher, toma-a e vai-te.
Ibola ka sopi nu ahi natia kaji dinga neiki pui sah ham? Hijeh chun ven tunjong hikom a na jinu aum e ki puiyin lang gangtah in chedoh tan,” ati.
20 Então Faraó deu ordem a seus homens acerca de Abrão; e lhe acompanharam, e à sua mulher com tudo o que tinha.
Hichun Pharaoh in asemang pachong ho thu apetan, “Abram ahin ajinu ahin chule anei agou abonchan hiche gam'a konin gathah doh un,” ati.