Eclesiastes 1
1 Palavras do Pregador, filho de Davi, rei em Jerusalém.
Речи проповедника, сина Давидовог цара у Јерусалиму.
2 Futilidade das futilidades! - diz o Pregador - futilidade das futilidades! Tudo é fútil!
Таштина над таштинама, вели проповедник, таштина над таштинама, све је таштина.
3 Que proveito tem o homem de todo o seu trabalho que ele trabalha abaixo do sol?
Каква је корист човеку од свега труда његовог, којим се труди под сунцем?
4 Geração vai, e geração vem; porém a terra permanece para sempre.
Нараштај један одлази и други долази, а земља стоји увек.
5 O sol nasce, e o sol se põe; e se apressa ao seu lugar onde nasceu.
Сунце излази и залази, и опет хити на место своје одакле излази.
6 O vento vai ao sul, e rodeia para o norte; continuamente o vento vai rodeando e voltando aos lugares onde circulou.
Ветар иде на југ и обрће се, и у обртању свом враћа се.
7 Todos os rios vão para o mar, e contudo o mar não se enche; ao lugar onde os ribeiros correm, para ali eles voltam a correr.
Све реке теку у море, и море се не препуња; одакле теку реке, онамо се враћају да опет теку.
8 Todas [estas] coisas são [tão] cansativas, que ninguém consegue descrever; os olhos não ficam satisfeitos de ver, nem os ouvidos se enchem de ouvir.
Све је мучно, да човек не може исказати; око се не може нагледати, нити се ухо може наслушати.
9 O que foi, isso será; e o que se fez, isso será feito; de modo que nada há de novo abaixo do sol.
Шта је било то ће бити, шта се чинило то ће се чинити, и нема ништа ново под сунцем.
10 Existe algo que se possa dizer: Vê isto, que é novo? Isso já existia nos tempos passados, que foram antes de nós.
Има ли шта за шта би ко рекао: Види, то је ново? Већ је било за векова који су били пре нас.
11 Não há lembrança das coisas que já aconteceram; e das coisas que vão acontecer, também delas não haverá lembrança entre aqueles que vierem depois.
Не помиње се шта је пре било; ни оно што ће после бити неће се помињати у оних који ће после настати.
12 Eu o Pregador, me tornei rei sobre Israel em Jerusalém.
Ја проповедник бејах цар над Израиљем у Јерусалиму.
13 E dei meu coração a investigar e pesquisar com sabedoria sobre tudo o que acontece abaixo do céu; esta cansativa ocupação Deus deu aos filhos dos homens, para que nela fossem forçados.
И управих срце своје да тражим и разберем мудрошћу све што бива под небом; тај мучни посао даде Бог синовима људским да се муче око њега.
14 Vi todas as obras que são feitas abaixo do sol, e eis que tudo é futilidade e aflição de espírito.
Видех све што бива под сунцем, и гле, све је таштина и мука духу.
15 O que é torto não pode ser endireitado; o que está em falta não pode ser contado.
Шта је криво не може се исправити, и недостаци не могу се избројати.
16 Eu falei ao meu coração, dizendo: Eis que eu me tornei grande, e aumentei em sabedoria, sobre todos os que tinham sido antes de mim em Jerusalém; e meu coração experimentou uma abundância de sabedoria e conhecimento.
Ја рекох у срцу свом говорећи: Ево, ја постах велик, и претекох мудрошћу све који бише пре мене у Јерусалиму, и срце моје виде много мудрости и знања.
17 E dei meu coração para entender sabedoria, e para entender loucuras e tolices; e percebi que também isto era aflição.
И управих срце своје да познам мудрост и да познам безумље и лудост; па дознах да је и то мука духу.
18 Porque na muita sabedoria há muito aborrecimento, e aquele que aumenta em conhecimento aumenta em angústia.
Јер где је много мудрости, много је бриге, и ко умножава знање умножава муку.
