Eclesiastes 6
1 Há um mal que vi abaixo do sol, e é muito frequente entre os homens:
Има зло које видех под сунцем и често је међу људима:
2 Um homem a quem Deus deu riquezas, bens, e honra; e nada lhe falta de tudo quanto a sua alma deseja; porém Deus não lhe dá poder para dessas coisas comer; em vez disso, um estranho as come; isso é futilidade e um mal causador de sofrimento.
Некоме Бог да богатство и благо и славу, те душа његова има све шта год жели, али му не да Бог да то ужива, него ужива други. То је таштина и љуто зло.
3 Se o homem gerar cem [filhos], e viver muitos anos, e os dias de seus anos forem muitos, porém se sua alma não se saciar daquilo que é bom, nem tiver sepultamento, digo que ter sido abortado [teria sido] melhor para ele.
Да би ко родио сто синова и живео много година и дани би се века његовог веома намножили, а душа се његова не би наситила доброг, те ни погреба не би имао, кажем да је боље недоношче од њега.
4 Pois veio em futilidade, e se vai em trevas; e nas trevas seu nome é encoberto.
Јер узалуд дође и у таму отиде и име му је тамом покривено;
5 [Alguém] que nunca tivesse visto o sol, nem [o] conhecido, teria mais descanso do que ele.
Ни сунца не виде, нити шта позна, а почива боље него онај.
6 E ainda que vivesse mil anos duas vezes, e não experimentasse o que é bom, por acaso não vão todos para o mesmo lugar?
И да би живео две хиљаде година, а добра не би уживао, не одлазе ли сви на једно место?
7 Todo o trabalho do homem é para sua boca; porém sua alma nunca se satisfaz.
Сав је труд човечји за уста његова, али се не може наситити душа његова.
8 Pois que vantagem tem o sábio sobre o tolo? E que [mais] tem o pobre que sabe como se comportar diante dos vivos?
Јер шта има мудри више него безумни? Шта ли сиромах, који се уме владати међу живима?
9 Melhor é a vista dos olhos do que o vaguear da cobiça; também isto é fútil [como] perseguir o vento.
Боље је видети очима него ли желети; и то је таштина и мука духу.
10 Seja o que for, seu nome já foi chamado; e [já] se sabe o que o homem é; e que não pode disputar contra aquele que é mais poderoso do que ele.
Шта је ко, давно је тим назван; и зна се да је човек и да се не може судити с јачим од себе.
11 Pois quanto mais palavras há, maior é a futilidade; e que proveito há [nelas] para o homem?
Кад, дакле, има много ствари које умножавају таштину, каква је корист човеку?
12 Pois quem sabe o que é bom nesta vida para o homem, durante os dias de sua vida de futilidade, os quais ele gasta como sombra? Pois quem contará ao homem o que haverá depois dele abaixo do sol?
Јер ко зна шта је добро човеку у животу, за мало дана таштог живота његовог, који му пролазе као сен? Или ко ће казати човеку шта ће бити после њега под сунцем?
