Eclesiastes 10
1 [Assim como] as moscas mortas fazem cheirar mal do óleo do perfumador, [assim também] um pouco de tolice se sobrepõe à sabedoria e honra.
Jako muchy zdechłe zasmradzają i psują olejek aptekarski: tak człowieka z mądrości i z sławy zacnago trochę głupstwa oszpeca.
2 O coração do sábio [está] à sua direita; mas o coração do tolo [está] à sua esquerda.
Serce mądrego jest po prawej stronie jego; ale serce głupiego po lewej stronie jego.
3 E até quando o tolo vai pelo caminho, falta-lhe [bom-senso em seu] coração, e diz a todos que é ele é tolo.
I na ten czas, gdy głupi drogą idzie, serce jego niedostatek cierpi; bo pokazuje wszystkim, że głupim jest.
4 Se o espírito de um chefe se levantar contra ti, não deixes teu lugar, porque a calma aquieta grandes ofensas.
Jeźliby duch panującego powstał przeciwko tobie, nie opuszczaj miejsca twego; albowiem pokora wstręt czyni grzechom wielkim.
5 Há um mal que vi abaixo do sol, um [tipo de] erro que é proveniente dos que têm autoridade:
Jest złe, którem widział pod słońcem, to jest, błąd, który pochodzi od zwierzchności:
6 Põem o tolo em cargos elevados, mas os ricos sentam em lugares baixos.
Że głupi wywyższani bywają w godności wielkiej, a bogaci w mądrość nisko siadają;
7 Vi servos a cavalo, e príncipes que andavam [a pé] como [se fossem] servos sobre a terra.
Widziałem sługi na koniach, a książąt chodzących piechotą jako sługi.
8 Quem cavar uma cova, nela cairá; e quem romper um muro, uma cobra o morderá.
kto kopie dół, sam weń wpada; a kto rozrzuca płot, wąż go ukąsi.
9 Quem extrai pedras, por elas será ferido; e quem parte lenha, correrá perigo por ela.
Kto przenosi kamienie, urazi się niemi; a kto łupie drwa, niebezpieczen jest od nich.
10 Se o ferro está embotado, e não afiar o corte, então deve se pôr mais forças; mas a sabedoria é proveitosa para se ter sucesso.
Jeźliże się stępi żelazo, a nie naostrzyłby ostrza jego, tedy mocy przyłożyć musi; ale to daleko lepiej mądrość sprawić może.
11 Se a cobra morder sem estar encantada, então proveito nenhum tem a fala do encantador.
Jeźli ukąsi wąż przed zaklęciem, nic nie pomogą słowa zaklinacza.
12 As palavras da boca do sábio são agradáveis; porém os lábios do tolo o devoram.
Słowa ust mądrego są wdzięczne; ale wargi głupiego pożerają go.
13 O princípio das palavras de sua boca é tolice; e o fim de sua boca [é] uma loucura ruim.
Początek słów ust jego głupstwo, a koniec powieści jego wielkie błazeństwo.
14 O tolo multiplica as palavras, [porém] ninguém sabe o que virá no futuro; e quem lhe fará saber o que será depois dele?
Bo głupi wiele mówi, choć nie wie ten człowiek, co ma być. Albowiem któż mu oznajmi, co po nim nastanie?
15 O trabalho dos tolos lhes traz cansaço, porque não sabem ir à cidade.
Głupi pracują aż do ustania, a przecie nie mogą dojść do miasta.
16 Ai de ti, ó terra cujo rei é um menino, e cujos príncipes comem pela madrugada!
Biada tobie, ziemio! której król jest dziecięciem, i której książęta rano biesiadują.
17 Bem-aventurada é tu, ó terra, cujo rei é filho de nobres, e cujos príncipes comem no tempo [devido], para se fortalecerem, e não para se embebedarem!
Błogosławionaś ty, ziemio! której król jest synem zacnych, a której książęta czasu słusznego jadają dla posilenia, a nie dla opilstwa.
18 Pela muita preguiça o teto se deteriora; e pala frouxidão das mãos a casa tem goteiras.
Dla lenistwa się dach pochyla, a dla osłabiałych rąk przecieka dom.
19 Para rir se fazem banquetes, e o vinho alegra aos vivos; mas o dinheiro responde por tudo.
Dla uweselenia gotują uczty, i wino rozwesela żywot; ale pieniądze do wszystkiego dopomagają.
20 Nem mesmo em pensamento amaldiçoes ao rei, nem também no interior de teu quarto amaldiçoes ao rico, porque as aves dos céus levam o que foi falado, e os que tem asas contam o que foi dito.
Ani w myśli twojej królowi nie złorzecz, ani w skrytym pokoju twoim nie przeklinaj bogatego; albowiem i ptak niebieski doniósłby ten głos; a to, co ma skrzydła, objawiłoby powieść twoję.
