Atos 1
1 Eu fiz o primeiro livro, ó Teófilo, sobre todas as coisas que Jesus começou, tanto a fazer como a ensinar;
Теофиле, ын чя динтый карте а мя, ам ворбит деспре тот че а ынчепут Исус сэ факэ ши сэ ынвеце пе оамень,
2 Até o dia em que ele foi recebido acima, depois de pelo Espírito Santo ter dado mandamentos aos apóstolos que tinha escolhido;
де ла ынчепут пынэ ын зиуа ын каре С-а ынэлцат ла чер, дупэ че, прин Духул Сфынт, дэдусе порунчиле Сале апостолилор пе каре-й алесесе.
3 Aos quais também, depois de ter sofrido, apresentou-se vivo com muitas evidências; sendo visto por eles durante quarenta dias, e falando [-lhes] das coisas relativas ao reino de Deus.
Дупэ патима Луй, ли С-а ынфэцишат виу, прин мулте довезь, арэтынду-ли-Се десеорь тимп де патрузечь де зиле ши ворбинд ку ей деспре лукруриле привитоаре ла Ымпэрэция луй Думнезеу.
4 E, reunindo-os, mandou-lhes que não saíssem de Jerusalém, mas que esperassem a promessa do Pai que (disse ele) de mim ouvistes.
Пе кынд Се афла ку ей, ле-а порунчит сэ ну се депэртезе де Иерусалим, чи сэ аштепте аколо фэгэдуинца Татэлуй, „пе каре”, ле-а зис Ел, „аць аузит-о де ла Мине.
5 Porque João batizou com água, mas vós sereis batizados com o Espírito Santo, não muitos dias depois destes.
КэчИоан а ботезат ку апэ, дар вой, ну дупэ мулте зиле, вецьфи ботезаць ку Духул Сфынт.”
6 Então aqueles que tinham se reunido lhe perguntaram, dizendo: Senhor, tu restaurarás neste tempo o Reino a Israel?
Деч апостолий, пе кынд ерау стрыншь лаолалтэ, Л-ау ынтребат: „Доамне, ын время ачаста ай де гынд сэ ашезь дин ноу Ымпэрэция луй Исраел?”
7 E ele lhes disse: Não pertence a vós saber os tempos ou estações que o Pai pôs em sua própria autoridade.
Ел ле-а рэспунс: „Нуесте тряба воастрэ сэ штиць времуриле сау сороачеле; пе ачестя Татэл ле-а пэстрат суб стэпыниря Са.
8 Mas vós recebereis poder do Espírito Santo, que virá sobre vós; e vós sereis minhas testemunhas, tanto em Jerusalém como em toda a Judeia, e Samaria, e até ao último [lugar] da terra.
Чивой вець прими о путере, кынд Се ва коборыДухул Сфынт песте вой, ши-Мь вецьфи марторь ын Иерусалим, ын тоатэ Иудея, ын Самария ши пынэ ла марӂиниле пэмынтулуй.”
9 E tendo ele dito estas coisas, enquanto eles o viam, ele foi levantado acima, e uma nuvem o tirou dos olhos deles.
Дупэ че а спус ачесте лукрурь, пе кынд се уйтау ей ла Ел, С-а ынэлцат ла чер, ши ун нор Л-а аскунс дин окий лор.
10 E enquanto eles estavam com os olhos fixos ao céu, depois dele ter ido, eis que dois homens de roupas brancas se puseram junto a eles;
Ши кум стэтяу ей ку окий пирониць спре чер пе кынд Се суя Ел, ятэ кэ ли с-ау арэтат дой бэрбаць ымбрэкаць ын алб
11 Os quais também disseram: Homens galileus, por que estais olhando para o céu? Este Jesus, que foi tomado de vós acima ao céu, assim virá, da maneira como o vistes ir ao céu.
ши ау зис: „Бэрбаць галилеень, де че стаць ши вэ уйтаць спре чер? Ачест Исус каре С-а ынэлцат ла чер дин мижлокул востру ва вени ын ачелашь фел кум Л-аць вэзут мергынд ла чер.”
12 Então eles voltaram a Jerusalém do monte que se chama das Oliveiras, o qual está perto de Jerusalém [à distância] de um caminho de sábado.
Атунч, ей с-ау ынторс ын Иерусалим дин мунтеле нумит ал Мэслинилор, каре есте лынгэ Иерусалим, департе кыт ун друм ын зиуа Сабатулуй.
13 E ao entrarem, subiram ao cômodo superior, onde ficaram Pedro, Tiago, João, André, Filipe, Tomé, Bartolomeu, Mateus, Tiago [filho] de Alfeu, Simão Zelote e Judas [irmão] de Tiago.
Кынд ау ажунс акасэ, с-ау суит ын одая де сус, унде стэтяу де обичей. Ерау Петру, Иаков, Иоан, Андрей, Филип, Тома, Бартоломеу, Матей, Иаков, фиул луй Алфеу, Симон Зелотул ши Иуда, фиул луй Иаков.
14 Todos estes perseveravam concordando em orações, e petições, com as mulheres, com Maria a mãe de Jesus, e com os irmãos dele.
Тоць ачештя стэруяу ку ун куӂет ын ругэчуне ши ын черерь, ымпреунэ ку фемеиле ши ку Мария, мама луй Исус, ши ку фраций Луй.
15 E em [algum d] aqueles dias, havendo uma multidão reunida de cerca de cento e vinte pessoas, Pedro se levantou no meio dos discípulos e disse:
Ын зилеле ачеля, Петру с-а скулат ын мижлокул фрацилор – нумэрул челор адунаць лаолалтэ ера де апроапе о сутэ доуэзечь – ши а зис:
16 Homens irmãos, era necessário que se cumprisse a Escritura, que o Espírito Santo, por meio da boca de Davi, predisse quanto a Judas, que foi o guia daqueles que prenderam a Jesus.
„Фрацилор, требуя сэ се ымплиняскэ Скриптура спусэ де Духул Сфынт май ынаинте, прин гура луй Давид, деспре Иуда, каре а фост кэлэуза челор че ау принс пе Исус.
17 Porque ele foi contado conosco, e obteve uma porção neste ministério.
Ел ера дин нумэрул ностру ши ера пэрташ ал ачелеяшь службе.
18 Este pois, adquiriu um campo por meio do pagamento da maldade, e tendo caído de cabeça para baixo, partiu-se ao meio, e todos os seus órgãos internos caíram para fora.
Омул ачеста а добындит ун огор ку плата нелеӂюирий луй, а кэзут ку капул ын жос, а плеснит ын доуэ прин мижлок ши и с-ау вэрсат тоате мэрунтаеле.
19 E [isso] foi conhecido por todos os que habitam em Jerusalém, de maneira que aquele campo se chama em sua própria língua Aceldama, isto é, campo de sangue.
Лукрул ачеста а ажунс аша де куноскут де тоць локуиторий дин Иерусалим, ынкыт огорул ачела а фост нумит ын лимба лор: „Акелдама”, адикэ: „Огорул сынӂелуй”.
20 Porque está escrito no livro dos Salmos: Sua habitação se faça deserta, e não haja quem nela habite; e outro tome seu trabalho de supervisão.
Ын адевэр, ын картя Псалмилор есте скрис: ‘Локуинца луй сэ рэмынэ пустие ши нимень сэ ну локуяскэ ын еа!’ ши ‘Служба луй с-о я алтул!’
21 Portanto é necessário, que dos homens que nos acompanharam todo o tempo em que o Senhor Jesus entrava e saía conosco,
Требуе деч ка, динтре чей че не-ау ынсоцит ын тоатэ время ын каре а трэит Домнул Исус ынтре ной,
22 Começando desde o batismo de João, até o dia em que [diante] de nós ele foi recebido acima, se faça um destes testemunha conosco de sua ressurreição.
ку ынчепере де ла ботезул луй Иоан пынэ ын зиуа кынд С-а ынэлцат Ел де ла ной, сэ фие рындуит унул каре сэ не ынсоцяскэ дрепт мартор ал ынвиерий Луй.”
23 E apresentaram dois: a José, chamado Barsabás, que tinha por sobrenome [o] Justo; e a Matias.
Ей ау пус ынаинте пе дой: пе Иосиф, нумит Барсаба, зис ши Иуст, ши пе Матия.
24 E orando, disseram: Tu, Senhor, conhecedor dos corações de todos, mostra a qual destes dois tu tens escolhido.
Апой ау фэкут урмэтоаря ругэчуне: „Доамне, Ту, каре куношть инимиле тутурор оаменилор, аратэ-не пе каре дин ачешть дой л-ай алес,
25 Para que ele tome parte deste ministério e apostolado, do qual Judas se desviou para ir a seu próprio lugar.
ка сэ я лок ын служба ши апостолия ачаста, дин каре а кэзут Иуда, ка сэ мяргэ ла локул луй.”
26 E lançaram-lhes as sortes; e caiu a sorte sobre Matias. E ele [passou] a ser contado junto com os onze apóstolos.
Ау трас ла сорць, ши сорцул а кэзут пе Матия, каре а фост нумэрат ымпреунэ ку чей унспрезече апостоль.
