1 Samuel 9
1 E havia um homem de Benjamim, homem valente, o qual se chamava Quis, filho de Abiel, filho de Zeror, filho de Becorate, filho de Afia, filho de um homem de Benjamim.
Ера ун ом дин Бениамин, нумит Кис, фиул луй Абиел, фиул луй Церор, фиул луй Бекорат, фиул луй Афиах, фиул унуй бениамит, ун ом таре ши войник.
2 E tinha ele um filho que se chamava Saul, rapaz e belo, que entre os filhos de Israel não havia outro mais belo que ele; do ombro acima sobrepujava a qualquer um do povo.
Ел авя ун фиу ку нумеле Саул, тынэр ши фрумос, май фрумос декыт орькаре дин копиий луй Исраел. Ши-й ынтречя пе тоць ын ынэлциме де ла умэр ын сус.
3 E haviam-se perdido as asnas de Quis, pai de Saul; pelo que disse Quis a Saul seu filho: Toma agora contigo algum dos criados, e levanta-te, e vai a buscar as asnas.
Мэгэрицеле луй Кис, татэл луй Саул, с-ау рэтэчит, ши Кис а зис фиулуй сэу Саул: „Я ку тине о слугэ, скоалэ-те ши ду-те де каутэ мэгэрицеле.”
4 E ele passou ao monte de Efraim, e dali à terra de Salisa, e não as acharam. Passaram logo pela terra de Saalim, e tampouco. Depois passaram pela terra de Benjamim, e não as encontraram.
Саул а трекут прин мунтеле луй Ефраим ши а стрэбэтут цара Шалиша фэрэ сэ ле гэсяскэ; ау трекут прин цара Шаалим, ши ну ерау аколо; ау стрэбэтут цара луй Бениамин, ши ну ле-ау гэсит.
5 E quando vieram à terra de Zufe, Saul disse a seu criado que tinha consigo: Vem, voltemo-nos; porque talvez meu pai, deixado o cuidado das asnas, estará aflito por nós.
Ажунсесерэ ын цара Цуф, кынд Саул а зис слуӂий каре ыл ынсоця: „Хайде сэ не ынтоарчем, ка ну кумва татэл меу, лэсынд мэгэрицеле, сэ фие ынгрижорат де ной.”
6 E ele lhe respondeu: Eis que agora há nesta cidade um homem de Deus, que é homem ilustre: todas as coisas que ele disser, sem dúvida virão a suceder. Vamos pois ali; talvez nos ensinará nosso caminho por onde havemos de ir.
Слуга й-а зис: „Ятэ кэ ын четатя ачаста есте ун ом ал луй Думнезеу, ун ом ку вазэ; тот че спуне ел ну се поате сэ ну се ынтымпле. Хайдем ла ел дар; поате кэ не ва арэта друмул пе каре требуе сэ апукэм.”
7 E Saul respondeu a seu criado: Vamos agora: mas que levaremos ao homem? Porque o pão de nossos alforjes se acabou, e não temos que presentear ao homem de Deus: que temos?
Саул а зис слуӂий сале: „Дар дакэ мерӂем аколо, че сэ адучем омулуй луй Думнезеу? Кэч ну май авем меринде ын сачь ши н-авем ничун дар де адус омулуй луй Думнезеу. Че авем?”
8 Então voltou o criado a responder a Saul, dizendo: Eis que se acha em minha mão a quarta parte de um siclo de prata: isto darei ao homem de Deus, porque nos declare nosso caminho.
Слуга а луат дин ноу кувынтул ши а зис луй Саул: „Уйте, еу ам ла мине ун сферт де сиклу де арӂинт; ыл вой да омулуй луй Думнезеу ши не ва арэта друмул.”
9 (Antigamente em Israel qualquer um que ia a consultar a Deus, dizia assim: Vinde e vamos até o vidente: porque o que agora se chama profeta, antigamente era chamado vidente).
Одиниоарэ, ын Исраел, кынд се дучя чинева сэ ынтребе пе Думнезеу, зичя: „Хайдем сэ мерӂем ла вэзэтор!” Кэч ачела каре се нумеште азь пророк се нумя одиниоарэ вэзэтор.
10 Disse então Saul a seu criado: Bem dizes; eia, pois, vamos. E foram à cidade de onde estava o homem de Deus.
Саул а зис слуӂий: „Ай дрептате; хайдем сэ мерӂем!” Ши с-ау дус ын четатя унде ера омул луй Думнезеу.
11 E quando subiam pela encosta da cidade, acharam umas moças que saíam por água, às quais disseram: Está neste lugar o vidente?
Пе кынд се суяу ей спре четате, ау ынтылнит ниште фете каре ешисерэ сэ скоатэ апэ ши ле-ау зис: „Аич есте вэзэторул?”
12 E elas respondendo-lhes, disseram: Sim; ei-lo aqui diante de ti: apressa-te, pois, porque hoje veio à cidade porque o povo tem hoje sacrifício no alto.
Еле ле-ау рэспунс: „Да, ятэ-л ынаинтя та; дар ду-те репеде, астэзь а венит ын четате, пентру кэ попорул адуче жертфэ пе ынэлциме.
13 E quando entrardes na cidade, vós o encontrareis logo, antes que suba ao alto a comer; pois o povo não comerá até que ele tenha vindo, porquanto ele deve abençoar o sacrifício, e depois comerão os convidados. Subi, pois agora, porque agora o achareis.
Кынд вець интра ын четате, ыл вець гэси ынаинте ка сэ се суе ла локул ыналт сэ мэнынче, кэч попорул ну мэнынкэ пынэ ну вине ел, фииндкэ ел требуе сэ бинекувынтезе жертфа; дупэ ачея, мэнынкэ ши чей пофтиць. Суици-вэ дар, кэч акум ыл вець гэси.”
14 Eles então subiram à cidade; e quando em meio da cidade estiveram, eis que Samuel que diante deles saía para subir ao alto.
Ши с-ау суит ын четате. Токмай кынд интрау пе поарта четэций, ау фост ынтылниць де Самуел, каре ешя сэ се суе пе ынэлциме.
15 E um dia antes que Saul viesse, o SENHOR havia revelado ao ouvido de Samuel, dizendo:
Дар, ку о зи май ынаинте де вениря луй Саул, Домнул ынштиинцасе пе Самуел ши-й зисесе:
16 Amanhã a esta mesma hora eu enviarei a ti um homem da terra de Benjamim, ao qual ungirás por príncipe sobre meu povo Israel, e salvará meu povo da mão dos filisteus: pois eu olhei a meu povo, porque seu clamor há chegado até mim.
„Мыне, ла часул ачеста, ыць вой тримите ун ом дин цара луй Бениамин ши сэ-л унӂь дрепт кэпетение а попорулуй Меу Исраел. Ел ва скэпа попорул Меу дин мына филистенилор, кэч ам кэутат ку ындураре спре попорул Меу, пентру кэ стригэтул луй а ажунс пынэ ла Мине.”
17 E logo que Samuel viu a Saul, o SENHOR lhe disse: Eis que este é o homem do qual te falei; este dominará a meu povo.
Кынд а зэрит Самуел пе Саул, Домнул й-а зис: „Ятэ омул деспре каре ць-ам ворбит; ел ва домни песте попорул Меу.”
18 E chegando Saul a Samuel em meio da porta, disse-lhe: Rogo-te que me ensines onde está a casa do vidente.
Саул с-а апропият де Самуел ла мижлокул порций ши а зис: „Аратэ-мь, те рог, унде есте каса вэзэторулуй.”
19 E Samuel respondeu a Saul, e disse: Eu sou o vidente: sobe diante de mim ao alto, e comei hoje comigo, e pela manhã te despacharei, e te revelarei tudo o que está em teu coração.
Самуел а рэспунс луй Саул: „Еу сунт вэзэторул. Суе-те ынаинтя мя пе ынэлциме, ши вець мынка астэзь ку мине. Мыне те вой лэса сэ плечь ши-ць вой спуне тот че се петрече ын инима та.
20 E das asnas que se te perderam hoje há três dias, deixa de se preocupar com elas, porque se acharam. Mas a quem é todo o desejo de Israel, se não a ti e a toda a casa de teu pai?
Ну те нелиништи де мэгэрицеле пе каре ле-ай пердут акум трей зиле, кэч с-ау гэсит. Ши пентру чине есте пэстрат тот че есте май де прец ын Исраел? Оаре ну пентру тине ши пентру тоатэ каса татэлуй тэу?”
21 E Saul respondeu, e disse: Não sou eu filho de Benjamim, das menores tribos de Israel? e minha família não é a mais pequena de todas as famílias da tribo de Benjamim? por que pois me disseste coisa semelhante?
Саул а рэспунс: „Оаре ну сунт еу бениамит, дин уна дин челе май мичь семинций але луй Исраел? Ши фамилия мя ну есте чя май микэ динтре тоате фамилииле дин семинция луй Бениамин? Пентру че дар ымь ворбешть астфел?”
22 E tomando Samuel a Saul e a seu criado, meteu-os na sala, e deu-lhes lugar à cabeceira dos convidados, que eram como uns trinta homens.
Самуел а луат пе Саул ши пе слуга луй, й-а вырыт ын одая де мынкаре, ле-а дат локул чел динтый ынтре чей пофтиць, каре ерау апроапе трейзечь де иншь.
23 E disse Samuel ao cozinheiro: Traze aqui a porção que te dei, a qual te disse que guardasses à parte.
Самуел а зис букэтарулуй: „Аду порция пе каре ць-ам дат-о кынд ць-ам зис: ‘Пуне-о деопарте.’”
24 Então levantou o cozinheiro uma coxa, com o que estava sobre ela, e a pôs diante de Saul. E Samuel disse: Eis que o que estava reservado: põe-o diante de ti, e come; porque foi intencionalmente guardado para ti, quando disse: Eu convidei ao povo. E Saul comeu aquele dia com Samuel.
Букэтарул а дат спата ши че ера пе еа ши а пус-о ынаинтя луй Саул. Ши Самуел а зис: „Ятэ че а фост пэстрат, пуне-о ынаинте ши мэнынкэ, фииндкэ пентру тине с-а пэстрат кынд ам пофтит попорул.” Астфел, Саул а мынкат ку Самуел ын зиуа ачея.
25 E quando houveram descido do alto à cidade, ele falou com Saul no terraço.
С-ау коборыт апой де пе ынэлциме ын четате, ши Самуел а стат де ворбэ ку Саул пе акоперишул касей.
26 E ao outro dia madrugaram: e quando ao raiar da alva, Samuel chamou a Saul, que estava no terraço; e disse: Levanta-te, para que te despache. Levantou-se logo Saul, e saíram fora ambos, ele e Samuel.
Апой с-ау скулат дис-де-диминяцэ, ши, ын ревэрсатул зорилор, Самуел а кемат пе Саул де пе акопериш ши а зис: „Скоалэ-те, ши те вой ынсоци.” Саул с-а скулат ши ау ешит амындой, ел ши Самуел.
27 E descendo eles ao fim da cidade, disse Samuel a Saul: Dize ao jovem que vá diante, (e adiantou-se o jovem); mas espera tu um pouco para que te declare palavra de Deus.
Кынд с-ау коборыт ла марӂиня четэций, Самуел а зис луй Саул: „Спуне слуӂий тале сэ трякэ ынаинтя ноастрэ.” Ши слуга а трекут ынаинте. „Опреште-те акум”, а зис ярэшь Самуел, „ши-ць вой фаче куноскут кувынтул луй Думнезеу.”
