Rute 3

1 E disse-lhe Noemi, sua sogra: Minha filha, não hei de eu buscar descanço, para que fiques bem?

Екхвар лаки сокра Наоми пхэндас лакэ: — Ашта, мури щей, аракхав тукэ тхан, кай тэ траис андэ пачя.

2 Ora pois, não é Boaz, com cujas moças estiveste, de nossa parentela? eis que esta noite padejara a cevada na eira.

Дыкх аканак, о Боаз, каскэ бутярицэнца ту санас, амэнгэ нямо. Адес по мизмэри вов авла, кай ужарэн сэмно.

3 Lava-te pois, e unge-te, e veste os teus vestidos, e desce à eira: porém não te dês a conhecer ao homem, até que tenha acabado de comer e beber.

Атунчи тхов-ту, макх-ту сагангэ улыенца ай урав тирэ май шукар гада. Жя котэ, кай ужарэн сэмно, алом на сыкадюв лэскэ, жи пун вов хала ай пэла.

4 E há de ser que, quando ele se deitar, notarás o lugar em que se deitar; então entra, e descobrir-lhe-ás os pés, e te deitarás, e ele te fará saber o que deves fazer.

Кана вов пашлёла, лэ сама, кай пашлёл. Котар жя, ваздэ капа па лэскэ пунрэ ай пашлюв. Вов пхэнла тукэ, со тэ кэрэс.

5 E ela lhe disse: Tudo quanto me disseres, farei.

— Мэ кэро са, сар ту пхэнэс, — пхэндас пэ кадо э Рут.

6 Então foi para a eira, e fez conforme a tudo quanto sua sogra lhe tinha ordenado.

Вой гэлас по кадо тхан ай кэрдас са, со пхэндас лаки сокра.

7 Havendo pois Boaz comido e bebido, e estando já o seu coração alegre, veio deitar-se ao pé de uma meda; então veio ela de mansinho, e lhe descobriu os pés, e se deitou.

Кана о Боаз ащядилас тэ хал ай тэ пэл ай лэско ило ковлилас, вов гэлас ай пашлилас пэ дурутны риг, кай сас кидыны сулума. Рут пашылас локхорэс, ваздас э капа па лэскэ пунрэ ай пашлилас.

8 E sucedeu que, pela meia noite, o homem estremeceu, e se voltou: e eis que uma mulher jazia a seus pés.

Пэ допаш рат вов издраяс, пиписардас паша пэстэ ай аракхлас э жювля, сави пашлёлас паш лэскэ пунрэ.

9 E disse ele: Quem és tu? E ela disse: Sou Ruth, tua serva; estende pois tua aba sobre a tua serva, porque tu és o remidor.

— Кон сан? — пущлас вов. — Мэ сым тири бутярица Рут, муро рай, – пхэндас вой. – Лэ ма андо тиро кхэр, чяк сан екх анда амарэ май пашутнэ нямо, кон фирий амэн.

10 E disse ele: bendita sejas tu do Senhor, minha filha; melhor fizeste esta tua última beneficência do que a primeira, pois após de nenhuns mancebos foste, quer pobres quer ricos.

— Алдый тут о Рай Яхва, мури щей, — пхэндас вов. — Кадо лащё баё сы май баро, сар ту кэрдан англа кадо: ту чи лан тэ нашэс пала тэрнэ мурш, — чи пала барвалэ, чи пала чёрэ.

11 Agora pois, minha filha, não temas; tudo quanto disseste te farei, pois toda a cidade do meu povo sabe que és mulher virtuosa.

Ай аканак, мури щей, на дара. Мэ кэрав тукэ са, со ту мангэс. Са муро форо жянэл, со ту сан пативалы жювли.

12 Porém agora é muito verdade que eu sou remidor: mas ainda outro remidor há mais chegado do que eu.

Мэ сым тиро пашутно нямо, алом сы нямо инкэ май пашэ мандар.

13 Fica-te aqui esta noite, e será que, pela manhã, se ele te redimir, bem está, ele te redima; porém, se te não quizer redimir, vive o Senhor, que eu te redimirei: deita-te aqui até amanhã.

Ащ пэ рат катэ, ай ёкор, тэ камла вов тэ авэл тиро фиритори, атунчи мишто — мэк тэ авэл. Ай тэ на камла, кадо кэро мэ; кадо сы чячипэ, сар сы чячипэ, кэ о Рай Яхва сы траимэ. Сов катэ жи ко ёкор.

14 Ficou-se pois deitada a seus pés até pela manhã, e levantou-se antes que pudesse um conhecer a outro, porquanto disse: Não se saiba que alguma mulher veio à eira

Ай вой пашлёлас паша лэскэ пунрэ жи ко ёкор, алом ущилас, кана инкэ чи десайлас, кана инкэ наштык сас тэ пинжярэл екх мануш лэ каврэс. Боаз пхэндас пэскэ: «Мэк коник тэ на жянэл, кэ кады жювли сас катэ».

15 Disse mais: Dá cá o roupão que tens sobre ti, e tem mão nele. E ela teve mão nele; e ele mediu seis medidas de cevada, e lhas pôs em cima; então entrou na cidade,

Вов пхэндас лакэ: — Дэ мангэ тиро пхикэнго дыкло, саво сы пэ тутэ, ай инкэр лэс. Кана вой кэрдас кадо, вов щютас андо дыкло ячмень, шов меры, ай жутысардас лакэ тэ щёл пхарипэ пэ пхикэ. Пала кадо вов гэлас палпалэ андо форо.

16 E veio à sua sogra, a qual disse: Quem és tu, minha filha? E ela lhe contou tudo quanto aquele homem lhe fizera.

Кана э Рут авилас кай пэски сокра, Наоми пущлас: — Сар, мури щей? Ай вой панаскодысардас лакэ па са, со кэрдас лакэ о Боаз,

17 Disse mais: Estas seis medidas de cevada me deu, porque me disse: Não vás vazia a tua sogra.

ай щютас пашэ: — Вов дас мангэ кодал шов меры сэмно ворбаса: «На болдэ-ту кай тири сокра щюще вастэнца».

18 Então disse ela: Está quieta, minha filha, até que saibas como irá o caso, porque aquele homem não descançará até que conclua hoje este negócio

Наоми пхэндас: — Рыбдысар эк-цэра, мури щей, жи пун жянэса, со авла май дур. Чяк кадо мануш чи чендэшыя-пэ, жи пун адес чи дэл гата кадо баё.