< Apocalipse 5 >

1 E vi na dextra do que estava assentado sobre o trono um livro escrito por dentro e por fora, selado com sete selos.
Titia moi dikhise singhason te bohi kene thaka Isor laga dyna hathte kitab ase, juntu te age aru pichete bhi likhi kene thakise, aru sat-ta chihna pora mari kene thakise.
2 E vi um anjo forte, apregoando com grande voz: Quem é digno de abrir o livro e de desatar os seus selos?
Aru moi dikhise ekjon mohan sorgodoth dangor awaj pora koi thakise, “Kun etu kitab laga chihna to bhangi bole nimite yogya ase?”
3 E ninguém no céu, nem na terra, nem debaixo da terra, podia abrir o livro, nem olhar para ele.
Kintu kunbi sorgo aru prithibi aru prithibi laga nichete etu kitab khuli kene puribole para nai.
4 E eu chorava muito, porque ninguém fôra achado digno de abrir o livro, nem de o ler, nem de olhar para ele.
Titia moi bisi mon dukh kori kene kandise kelemane etu khuli kene puri bo nimite kun manu bhi thaka nai.
5 E disse-me um dos anciãos: Não chores: eis aqui, o Leão da tribo de Judá, a raiz de David, que venceu, para abrir o livro e desatar os seus sete selos.
Kintu ekjon bura manu moike koise, “Tumi nakandibi. Sabi! Judah jat laga Bagh, David laga Jor, Tai he etu sob to jiti loise. Tai he etu kitab to khuli bole pare aru ta te lagai kene thaka sat-ta chihna Tai he khuli bole pare.”
6 E olhei, e eis que no meio dos anciãos estava um Cordeiro, como havendo sido morto, e tinha sete cornos, e sete olhos, que são os sete espíritos de Deus enviados a toda a terra.
Titia moi ekta Mer laga bacha ke dikhise, jun singhason laga majot khara hoi kene thakise aru charta janwar khan majot khara thakise aru bura manu khan majote khara thakise, Taike morai diya nisena dikhise. Tai laga sat-ta seing aru sat-ta suku thakise, juntu Isor laga sat-ta atma khan thakise, kunkhan ke prithibi laga sob jagate pathai dise.
7 E veio, e tomou o livro da dextra do que estava assentado no trono.
Tai jai kene singhason te bohi thaka ekjon laga dyna hath pora etu kitab loise.
8 E, havendo tomado o livro, os quatro animais e os vinte e quatro anciãos prostraram-se diante do Cordeiro, tendo todos eles harpas e salvas de ouro cheias de incenso, que são as orações dos santos.
Jitia Tai etu kitab loise, charta jinda thaka janwar aru choubees bura manu Mer laga bacha usorte athukari jaise. Taikhan logote nijor laga veena aru suna laga bati te joli kene mitha sugandh thaka pora bhorta hoi kene thaka dikhise, eitu khan to pobitro manu khan laga prathana khan thakise.
9 E cantavam um novo cântico, dizendo: Digno és de tomar o livro, e de abrir os seus selos; porque foste morto, e com o teu sangue para Deus nos compraste, de toda a tribo, e língua, e povo, e nação;
Taikhan notun gana korise, “Apuni etu kitab to lobole nimite yogya ase, Aru ta te chihna mari kene thaka khuli bole nimite takot ase. Kelemane apuni ke morai disele aru apuni laga khun pora Isor manu khan ke kini loise. Aru sob jati, bhasa, manu aru desh pora.
10 E para o nosso Deus nos fizeste reis e sacerdotes; e reinaremos sobre a terra.
Apuni taikhan ke ekta rajyo aru Apuni ke shewa kori bole nimite purohit bonai dise, Aru taikhan duniya te raj koribo.”
11 E olhei, e ouvi a voz de muitos anjos ao redor do trono, e dos animais, e dos anciãos; e era o número deles milhões de milhões, e milhares de milhares,
Titia moi saise aru bisi sorgodoth laga awaj hunise taikhan etu singhason usorte thakise aru jinda thaka janwar aru bura manu khan, sob mili kene dos hajar aru hajar-hajar thakise.
12 Que com grande voz diziam: Digno é o Cordeiro, que foi morto, de receber o poder, e riquezas, e sabedoria, e força, e honra, e glória, e ações de graças.
Taikhan dangor awaj pora koise, “Etu Mer laga Bacha yogya ase kun manu pora morai dise takot aru sob dhun pabole nimite aru gyaan, takot, adar aru sonman pabole nimite.”
13 E ouvi a toda a criatura que está no céu, e na terra, e debaixo da terra, e que está no mar, e a todas as coisas que neles há, dizendo: Ao que está assentado sobre o trono, e ao Cordeiro, sejam dadas ações de graças, e honra, e glória, e poder para todo o sempre (aiōn g165)
Titia moi hunise sob bonai diya saman jun to sorgo aru prithibi te thakise, aru prithibi laga bhitor te thakise, aru samundar te aru kiman saman ta te thakise, taikhan koi thakise, “Tai ekjon kun singhason te bohi ase aru etu Mer bacha ke adar aru prosansa aru raj kori bole takot, hodai aru hodai nimite thakibi.” (aiōn g165)
14 E os quatro animais diziam: amém. E os vinte e quatro anciãos prostraram-se, e adoraram ao que vive para todo o sempre.
Aru charta jinda thaka janwar para koise, “Amen!” Aru titia cholawta khan athukari kene Taike aradhana korise.

< Apocalipse 5 >