< Apocalipse 5 >
1 E vi na dextra do que estava assentado sobre o trono um livro escrito por dentro e por fora, selado com sete selos.
He alga bolla uttidayssa oshacha kushen qaa7a garisanine bolla baggara xaafeti uttida laapun matafan gordettida issi xaaxeti uttida maxaafa beyadis.
2 E vi um anjo forte, apregoando com grande voz: Quem é digno de abrir o livro e de desatar os seus selos?
Issi mino kiitancha dayssi gita qaalara “Hayssa matamista birshidi ha Xoossa maxaafa doyanas bessiza uray onee?” gi hasa7ishin beyadis.
3 E ninguém no céu, nem na terra, nem debaixo da terra, podia abrir o livro, nem olhar para ele.
Gido attini salonika gidin woykko biitta bolla woykko biittafe garisa bagganka he Xoossa maxaafa doydi iza gido gelanas xeellanas danda7ida uray oonikka bettibeyna.
4 E eu chorava muito, porque ninguém fôra achado digno de abrir o livro, nem de o ler, nem de olhar para ele.
Taka he Xoossa maxaafa birishidi iza giddo xeellanas bessizadey bettontta aggida gishshi daro yekadis.
5 E disse-me um dos anciãos: Não chores: eis aqui, o Leão da tribo de Judá, a raiz de David, que venceu, para abrir o livro e desatar os seus sete selos.
Hessa wode chimatape issadey taas “Ne yeekopa! heko Ayhudata bagga gidida Dawite zarkefe dendida gaamoy izi kase xoonides. Izi he Xoossa maxaafazane laapun matameza doyanas danda7es” gides.
6 E olhei, e eis que no meio dos anciãos estava um Cordeiro, como havendo sido morto, e tinha sete cornos, e sete olhos, que são os sete espíritos de Deus enviados a toda a terra.
Hessafe guye alga bollane oyddu do7ata gidon he cimata gidonka shukettida dorisa milatizayssi eqqidayssa beyadis. He dorisazas laapun kaceyne laapun ayfey dess. He ayfetika kumetha alame kiitettida Xoossa ayana laapunatakko.
7 E veio, e tomou o livro da dextra do que estava assentado no trono.
He dorisay yiidine alga bolla uttidayssa, oshacha kushen diza Xoossa maxaafa ekides.
8 E, havendo tomado o livro, os quatro animais e os vinte e quatro anciãos prostraram-se diante do Cordeiro, tendo todos eles harpas e salvas de ouro cheias de incenso, que são as orações dos santos.
He Xoossa maxaafaza ekkida mala oyddu do7atine nam7u tammane oyddu cimati he dorisa sinthan ba liiphon gufannida. Isttika issadey ba kushen diitha mala miishi oykidida. Hessaththoka geeshata woossa gidida izan exaney kumida worqa xaaro ba kushen oykki dettes.
9 E cantavam um novo cântico, dizendo: Digno és de tomar o livro, e de abrir os seus selos; porque foste morto, e com o teu sangue para Deus nos compraste, de toda a tribo, e língua, e povo, e nação;
Ooratha yeth hizgi yexxida “Neni asa duma duma kochafe, duma duma qaalan hasa7izaytape, duma duma qommofene duma duma derepe Xoossas wozanas ne shukettida gishshi he Xoossa maxaafaza ekkanasine matamistaka doyanas bessizade gidadasa.
10 E para o nosso Deus nos fizeste reis e sacerdotes; e reinaremos sobre a terra.
Ne istta nu Godaa Xoossaas qessistane kawota histadasa. Isttika biitta bolla kawotana.
11 E olhei, e ouvi a voz de muitos anjos ao redor do trono, e dos animais, e dos anciãos; e era o número deles milhões de milhões, e milhares de milhares,
Tani gede zaara xeellishin he alganza, do7atane cimata yuuyi adhdhida daro kiitanchata qaala giireth siyadis. Isttas darotethay daro shiyanine daro miliyonen qoodettes.
12 Que com grande voz diziam: Digno é o Cordeiro, que foi morto, de receber o poder, e riquezas, e sabedoria, e força, e honra, e glória, e ações de graças.
Istti daro gita qaalan “Ha shukettida dorisay wolqa, dureteth, erateth, minoteth, gitateth, bonchone galata ekkanas besses” gida.
13 E ouvi a toda a criatura que está no céu, e na terra, e debaixo da terra, e que está no mar, e a todas as coisas que neles há, dizendo: Ao que está assentado sobre o trono, e ao Cordeiro, sejam dadas ações de graças, e honra, e glória, e poder para todo o sempre (aiōn )
Salonka biitta bollaka, biittafe garisanka, abba giddon diza medhetetha wurison “Alga bolla uttidayssasine dorisas galatayne dhoqateth, bonchoyne wolqay medhinape medhina gakkanaas izas gido!” gishin ta siyadis. (aiōn )
14 E os quatro animais diziam: amém. E os vinte e quatro anciãos prostraram-se, e adoraram ao que vive para todo o sempre.
Oyddu do7atika “Aamin7i” gida. Cimatika ba liipphon gufannidi izas goynida.