Salmos 9
1 Eu te louvarei, Senhor, com todo o meu coração; contarei todas as tuas maravilhas.
Przewodnikowi chóru, na Halmutlabben. Pieśń Dawida. Będę [cię] wysławiał, PANIE, całym mym sercem; będę opowiadał o wszystkich twoich cudach.
2 Em ti me alegrarei e saltarei de prazer; cantarei louvores ao teu nome, ó altíssimo.
Będę się cieszył i radował tobą, będę śpiewał twemu imieniu, o Najwyższy!
3 Porquanto os meus inimigos voltaram para traz, cairam e pereceram diante da tua face.
Gdy cofną się moi nieprzyjaciele, upadną i znikną sprzed twego oblicza.
4 Pois tu tens sustentado o meu direito e a minha causa; tu te assentaste no tribunal, julgando justamente.
Ty bowiem przeprowadziłeś mój sąd i moją sprawę, zasiadłeś na tronie jako sędzia sprawiedliwy.
5 Repreendeste as nações, destruíste os ímpios; apagaste o seu nome para sempre e eternamente.
Skarciłeś pogan, wytraciłeś niegodziwych, wymazałeś ich imię na wieki wieków.
6 Oh! inimigo! acabaram-se para sempre as assolações; e tu arrazaste as cidades, e a sua memória pereceu com elas.
O nieprzyjacielu, twoje spustoszenia skończyły się na zawsze, zburzyłeś miasta, ich pamięć przepadła razem z nimi.
7 Mas o Senhor está assentado perpetuamente; já preparou o seu tribunal para julgar.
Ale PAN trwa na wieki, ustawił swój tron, by sądzić.
8 Ele mesmo julgará o mundo com justiça; fará juízo aos povos com retidão.
On będzie sądził świat sprawiedliwie, osądzi narody według słuszności.
9 O Senhor será também um alto refúgio para o oprimido; um alto refúgio em tempos de angústia.
I będzie PAN ucieczką dla uciśnionego, schronieniem w czasie niedoli.
10 E em ti confiarão os que conhecem o teu nome; porque tu, Senhor, nunca desamparaste aos que te buscam.
I będą ufać tobie ci, którzy znają twoje imię, bo nie opuszczasz, PANIE, tych, którzy cię szukają.
11 Cantai louvores ao Senhor, que habita em Sião; anunciai entre os povos os seus feitos.
Śpiewajcie PANU, który mieszka na Syjonie, opowiadajcie wśród narodów o jego dziełach.
12 Pois quando busca derramamento de sangue, lembra-se deles; não se esquece do clamor dos miseráveis.
Bo on dopomina się krwi i pamięta o nich, a nie zapomina wołania strapionych.
13 Tem misericórdia de mim, Senhor, olha para a minha miséria, que sofro daqueles que me aborrecem; tu que me levantas das portas da morte,
Zmiłuj się nade mną, PANIE, spójrz, jak mnie uciskają ci, którzy mnie nienawidzą, ty, który podnosisz mnie z bram śmierci;
14 Para que eu conte todos os teus louvores nas portas da filha de Sião, e me alegre na tua salvação.
Abym głosił wszelką twą chwałę w bramach córki Syjonu; będę się radował twoim zbawieniem.
15 As gentes enterraram-se na cova que fizeram; na rede que ocultaram ficou preso o seu pé.
Poganie wpadli w dół, [który] wykopali; w sidłach, które zastawili, uwięzła ich noga.
16 O Senhor é conhecido pelo juízo que fez; enlaçado foi o ímpio nas obras de suas mãos (Higgaion, Selah)
PAN dał się poznać, gdy odbył sąd, w dzieła swoich rąk uwikłał się niegodziwy. (Higgajon, Sela)
Niegodziwi zstąpią do piekła, wszystkie narody, które zapominają Boga. (Sheol h7585)
18 Porque o necessitado não será esquecido para sempre, nem a expectação dos miseráveis perecerá perpetuamente.
Bo biedak nie będzie zapomniany na zawsze, nadzieja ubogich nie zginie na wieki.
19 Levanta-te, Senhor; não prevaleça o homem; sejam julgadas as gentes diante da tua face.
Powstań, PANIE, niech nie triumfuje człowiek, niech narody zostaną osądzone przed twoim obliczem.
20 Põe-os em medo, Senhor, para que saibam as nações que não são mais do que homens (Selah)
PANIE, ześlij na nie strach, aby narody poznały, że są tylko ludźmi. (Sela)
