Salmos 88
1 Senhor Deus da minha salvação, diante de ti tenho clamado de dia e de noite.
Господе Боже, Спаситељу мој, дању вичем и ноћу пред Тобом.
2 Chegue a minha oração perante a tua face, inclina os teus ouvidos ao meu clamor;
Нек изађе преда Те молитва моја, пригни ухо своје к јауку мом;
3 Porque a minha alma está cheia de angústias, e a minha vida se aproxima da sepultura. (Sheol h7585)
Јер је душа моја пуна јада, и живот се мој примаче паклу. (Sheol h7585)
4 Estou contado com aqueles que descem ao abismo: estou como homem sem forças,
Изједначих се с онима који у гроб одлазе, постадох као човек без силе,
5 Apartado entre os mortos, como os feridos de morte que jazem na sepultura, dos quais te não lembras mais, e estão cortados da tua mão.
Као међу мртве бачен, као убијени, који леже у гробу, којих се више не сећаш, и који су од руке Твоје далеко.
6 puseste-me no abismo mais profundo, em trevas e nas profundezas.
Метнуо си ме у јаму најдоњу, у таму, у бездану.
7 Sobre mim pesa o teu furor: tu me afligiste com todas as tuas ondas (Selah)
Отежа ми гнев Твој, и свима валима својим удараш ме.
8 Alongaste de mim os meus conhecidos, puseste-me em extrema abominação para com eles: estou fechado, e não posso sair.
Удаљио си од мене познанике моје, њима си ме омразио; затворен сам, и не могу изаћи.
9 A minha vista desmaia por causa da aflição: Senhor, tenho clamado a ti todo o dia, tenho estendido para ti as minhas mãos.
Око моје усахну од јада, вичем Те, Господе, сав дан, пружам к Теби руке своје.
10 Mostrarás tu maravilhas aos mortos, ou os mortos se levantarão e te louvarão? (Selah)
Еда ли ћеш на мртвима чинити чудеса? Или ће мртви устати и Тебе славити?
11 Será anunciada a tua benignidade na sepultura, ou a tua fidelidade na perdição?
Еда ли ће се у гробу приповедати милост Твоја, и истина Твоја у труљењу?
12 Saber-se-ão as tuas maravilhas nas trevas, e a tua justiça na terra do esquecimento?
Еда ли ће у тами познати чудеса Твоја, и правду Твоју где се све заборавља?
13 Eu, porém, Senhor, tenho clamado a ti, e de madrugada te esperará a minha oração.
Али ја, Господе, к Теби вичем, и јутром молитва моја срета Те.
14 Senhor, porque rejeitas a minha alma? porque escondes de mim a tua face?
Зашто, Господе, одбацујеш душу моју, и одвраћаш лице своје од мене?
15 Estou aflito, e prestes tenho estado a morrer desde a minha mocidade: enquanto sofro os teus terrores, estou distraído.
Мучим се и издишем од удараца, подносим страхоте Твоје, без надања сам.
16 A tua ardente indignação sobre mim vai passando: os teus terrores me tem retalhado.
Гнев Твој стиже ме, страхоте Твоје раздиру ме.
17 Eles me rodeiam todo o dia como água; eles juntos me sitiam.
Оптечу ме сваки дан као вода, стежу ме одсвуда.
18 Desviaste para longe de mim amigos e companheiros, e os meus conhecidos estão em trevas.
Удаљио си од мене друга и пријатеља; познаници моји сакрили су се у мрак.
