Salmos 88

1 Senhor Deus da minha salvação, diante de ti tenho clamado de dia e de noite.

Drottinn, þú Guð minn og hjálpari minn, ég ákalla þig um daga og nætur.

2 Chegue a minha oração perante a tua face, inclina os teus ouvidos ao meu clamor;

Svaraðu bænum mínum! Hlustaðu á hróp mitt,

3 Porque a minha alma está cheia de angústias, e a minha vida se aproxima da sepultura. (Sheol h7585)

því að ég er altekinn ótta og finn dauðann nálgast. (Sheol h7585)

4 Estou contado com aqueles que descem ao abismo: estou como homem sem forças,

„Líf hans er að fjara út, “segja sumir, „það er vonlaust með hann.“

5 Apartado entre os mortos, como os feridos de morte que jazem na sepultura, dos quais te não lembras mais, e estão cortados da tua mão.

Ég er einn og yfirgefinn og bíð þess eins að deyja, rétt eins og þeir sem falla á vígvellinum.

6 puseste-me no abismo mais profundo, em trevas e nas profundezas.

Þú hefur varpað mér niður í myrkradjúp.

7 Sobre mim pesa o teu furor: tu me afligiste com todas as tuas ondas (Selah)

Reiði þín hefur þrýst mér niður, hver holskeflan á fætur annarri kaffærir mig.

8 Alongaste de mim os meus conhecidos, puseste-me em extrema abominação para com eles: estou fechado, e não posso sair.

Vinir mínir sneru við mér bakinu og eru horfnir – það var af þínum völdum. Ég er innikróaður, sé enga undankomuleið.

9 A minha vista desmaia por causa da aflição: Senhor, tenho clamado a ti todo o dia, tenho estendido para ti as minhas mãos.

Augu mín eru blinduð af tárum. Daglega kalla ég eftir hjálp þinni. Ó, Drottinn, ég lyfti höndum í bæn um náð!

10 Mostrarás tu maravilhas aos mortos, ou os mortos se levantarão e te louvarão? (Selah)

Gerðu kraftaverk svo að ég deyi ekki, því hvað gagnar mér hjálp þín ef ég ligg kaldur í gröfinni? Þá get ég ekki lofað þig!

11 Será anunciada a tua benignidade na sepultura, ou a tua fidelidade na perdição?

Geta hinir látnu vegsamað gæsku þína? Syngja þeir um trúfesti þína?!

12 Saber-se-ão as tuas maravilhas nas trevas, e a tua justiça na terra do esquecimento?

Getur myrkrið borið vitni um máttarverk þín? Hvernig eiga þeir sem búa í landi gleymskunnar að tala um hjálp þína?

13 Eu, porém, Senhor, tenho clamado a ti, e de madrugada te esperará a minha oração.

Ó, Drottinn, dag eftir dag bið ég fyrir lífi mínu.

14 Senhor, porque rejeitas a minha alma? porque escondes de mim a tua face?

Drottinn, hvers vegna hefur þú útskúfað mér? Af hverju hefur þú snúið þér burt frá mér og litið í aðra átt?

15 Estou aflito, e prestes tenho estado a morrer desde a minha mocidade: enquanto sofro os teus terrores, estou distraído.

Allt frá æsku hef ég átt erfiða ævi og oft staðið andspænis dauðanum. Ég er magnþrota gagnvart örlögum þeim sem þú hefur búið mér.

16 A tua ardente indignação sobre mim vai passando: os teus terrores me tem retalhado.

Heift þín og reiði hefur lamað mig. Þessi skelfing þín hefur næstum gert út af við mig.

17 Eles me rodeiam todo o dia como água; eles juntos me sitiam.

Alla daga hvolfist hún yfir mig.

18 Desviaste para longe de mim amigos e companheiros, e os meus conhecidos estão em trevas.

Ástvinir, félagar og kunningjar – öll eru þau farin. Ég sit hér einn í myrkri.