< Salmos 81 >
1 Exultai a Deus, nossa fortaleza: jubilai ao Deus de Jacob.
In finem, Pro torcularibus, Psalmus ipsi Asaph. Exultate Deo adiutori nostro: iubilate Deo Iacob.
2 Tomai o saltério, e trazei o adufe, a harpa suave e o alaude.
Sumite psalmum, et date tympanum: psalterium iucundum cum cithara.
3 Tocai a trombeta na lua nova, no tempo apontado da nossa solenidade.
Buccinate in Neomenia tuba, in insigni die solemnitatis vestræ:
4 Porque isto era um estatuto para Israel, e uma ordenança do Deus de Jacob.
Quia præceptum in Israel est: et iudicium Deo Iacob.
5 Ordenou-o em José por testemunho, quando saira pela terra do Egito, onde ouvi uma língua que não entendia.
Testimonium in Ioseph posuit illud, cum exiret de Terra Ægypti: linguam, quam non noverat, audivit.
6 Tirei de seus ombros a carga; as suas mãos foram livres das marmitas.
Divertit ab oneribus dorsum eius: manus eius in cophino servierunt.
7 Clamaste na angústia, e te livrei; respondi-te no lugar oculto dos trovões; provei-te nas águas de Meribah (Selah)
In tribulatione invocasti me, et liberavi te: exaudivi te in abscondito tempestatis: probavi te apud aquam contradictionis.
8 Ouve-me, povo meu, e eu te atestarei: ah, Israel, se me ouvisses!
Audi populus meus, et contestabor te: Israel si audieris me,
9 Não haverá entre ti Deus alheio nem te prostrarás ante um Deus estranho.
non erit in te deus recens, neque adorabis deum alienum.
10 Eu sou o Senhor teu Deus, que te tirei da terra do Egito: abre bem a tua boca, e t'a encherei.
Ego enim sum Dominus Deus tuus, qui eduxi te de terra Ægypti: dilata os tuum, et implebo illud.
11 Mas o meu povo não quis ouvir a minha voz, e Israel não me quis.
Et non audivit populus meus vocem meam: et Israel non intendit mihi.
12 Pelo que eu os entreguei aos desejos dos seus próprios corações, e andaram nos seus mesmos conselhos.
Et dimisi eos secundum desideria cordis eorum, ibunt in adinventionibus suis.
13 Oh! se o meu povo me tivesse ouvido! se Israel andasse nos meus caminhos!
Si populus meus audisset me: Israel si in viis meis ambulasset:
14 Em breve abateria os seus inimigos, e viraria a minha mão contra os seus adversários.
Pro nihilo forsitan inimicos eorum humiliassem: et super tribulantes eos misissem manum meam.
15 Os que aborrecem ao Senhor ter-se-lhe-iam sujeitado, e o seu tempo seria eterno.
Inimici Domini mentiti sunt ei: et erit tempus eorum in sæcula.
16 E o sustentaria com o trigo mais fino, e te fartaria com o mel saído da pedra.
Et cibavit eos ex adipe frumenti: et de petra, melle saturavit eos.