Salmos 78
1 Escutai a minha lei, povo meu: inclinai os vossos ouvidos às palavras da minha boca.
Þjóð mín, hlustaðu á kenningu mína. Gefðu gaum að því sem ég hef að segja.
2 Abrirei a minha boca numa parábola; falarei enigmas da antiguidade.
Nú ætla ég að rifja upp fyrir þér liðna atburði,
3 As quais temos ouvido e sabido, e nossos pais no-las tem contado.
frásagnir sem varðveist hafa frá kynslóð til kynslóðar.
4 Não as encobriremos aos seus filhos, mostrando à geração futura os louvores do Senhor, assim como a sua força e as maravilhas que fez.
Ég birti ykkur sannleikann, svo að þið getið sagt börnum ykkar frá dásemdarverkum Drottins, öllum þeim undrum sem hann vann.
5 Porque ele estabeleceu um testemunho em Jacob, e pôs uma lei em Israel, a qual deu aos nossos pais para que a fizessem conhecer a seus filhos.
Lögmál sitt gaf hann Ísrael og bauð forfeðrunum að kenna það börnum sínum
6 Para que a geração vindoura a soubesse, os filhos que nascessem, os quais se levantassem e a contassem a seus filhos.
sem síðan skyldu kenna það sínum afkomendum. Þannig skyldi lögmál hans berast frá einni kynslóðinni til annarrar.
7 Para que pusessem em Deus a sua esperança, e se não esquecessem das obras de Deus, mas guardassem os seus mandamentos.
Því hefur sérhver kynslóð getað haldið lög Guðs, treyst honum og heyrt um hans dásemdarverk.
8 E não fossem como seus pais, geração contumaz e rebelde, geração que não regeu o seu coração, e cujo espírito não foi fiel com Deus
Ný kynslóð skyldi ekki þurfa að fara að fordæmi feðra sinna sem voru þrjóskir, óhlýðnir og ótrúir og forhertu sig gegn Guði.
9 Os filhos de Ephraim, armados e trazendo arcos, viraram costas no dia da peleja.
Þótt íbúar Efraím væru alvopnaðir, þá flúðu þeir þegar að orustunni kom.
10 Não guardaram o concerto de Deus, e recusaram andar na sua lei.
Þannig rufu þeir sáttmálann við Guð og fóru sína eigin leið.
11 E esqueceram-se das suas obras e das maravilhas que lhes fizera ver.
Þeir gleymdu máttarverkum Drottins,
12 Maravilhas que ele fez à vista de seus pais na terra do Egito, no campo de Zoan.
sem hann hafði fyrir þá gert og forfeður þeirra í Egyptalandi,
13 Dividiu o mar, e os fez passar por ele; fez com que as águas parassem como num montão.
þegar hann klauf hafið og leiddi þá yfir þurrum fótum. Vatnið stóð eins og veggur til beggja handa!
14 De dia os guiou por uma nuvem, e toda a noite por uma luz de fogo.
Að degi til leiddi hann þá með skýi, en eldstólpa um nætur.
15 Fendeu as penhas no deserto; e deu-lhes de beber como de grandes abismos.
Hann rauf gat á klettinn í eyðimörkinni. Vatnið streymdi fram og þeir svöluðu þorsta sínum.
16 Fez sair fontes da rocha, e fez correr as águas como rios.
Já, það flæddi frá klettinum, líkast rennandi á!
17 E ainda proseguiram em pecar contra ele, provocando ao altíssimo na solidão.
Samt héldu þeir fast við þrjósku sína og syndguðu gegn hinum hæsta Guði.
18 E tentaram a Deus nos seus corações, pedindo carne para o seu apetite.
Þeir kvörtuðu og kveinuðu og heimtuðu annað að borða en það sem Guð gaf þeim.
19 E falaram contra Deus, e disseram: Acaso pode Deus preparar-nos uma mesa no deserto?
Þeir ásökuðu jafnvel sjálfan Guð og sögðu:
20 Eis que feriu a penha, e águas correram dela; rebentaram ribeiros em abundância: poderá também dar-nos pão, ou preparar carne para o seu povo?
„Hann gaf okkur vatn, en hvers vegna fáum við ekki brauð eða kjöt?!“
21 Pelo que o Senhor os ouviu, e se indignou: e acendeu um fogo contra Jacob, e furor também subiu contra Israel;
Drottinn hlustaði og honum rann í skap, reiði hans upptendraðist gegn Ísrael.
22 Porquanto não creram em Deus, nem confiaram na sua salvação:
Enda treystu þeir honum ekki, né trúðu forsjá hans.
23 Ainda que mandara às altas nuvens, e abriu as portas dos céus,
Jafnvel þótt hann lyki upp himninum – eins og glugga! –
24 E chovera sobre eles o maná para comerem, e lhes dera do trigo do céu.
og léti manna rigna niður.
25 O homem comeu o pão dos anjos; ele lhes mandou comida a fartar.
Já, þeir átu englabrauð! – og urðu mettir.
26 Fez ventar o vento do oriente nos céus, e o trouxe do sul com a sua força.
Þá lét hann austanvind blása og stýrði vestanvindinum með krafti sínum.
27 E choveu sobre eles carne como pó, e aves de asas como a areia do mar.
Og viti menn, fuglum rigndi af himni, – þeir voru eins og sandur á sjávarströnd!
28 E as fez cair no meio do seu arraial, ao redor de suas habitações.
Af hans völdum féllu þeir til jarðar um allar tjaldbúðirnar.
29 Então comeram e se fartaram bem; pois lhes cumpriu o seu desejo.
Og fólkið át nægju sína. Hann mettaði hungur þeirra.
30 Não refreiaram o seu apetite. Ainda lhes estava a comida na boca,
En varla höfðu þeir lokið matnum – fæðan var enn í munni þeirra,
31 Quando a ira de Deus desceu sobre eles, e matou os mais gordos deles, e feriu os escolhidos de Israel.
þá reiddist Drottinn þeim og lagði að velli æskumenn Ísraels.
32 Com tudo isto ainda pecaram, e não deram crédito às suas maravilhas.
En þeir sáu sig ekki um hönd, en héldu áfram að syndga og vildu ekki trúa kraftaverkum Drottins.
33 Pelo que consumiu os seus dias na vaidade e os seus anos na angústia.
Þess vegna stytti hann ævi þeirra og sendi þeim miklar hörmungar.
34 Quando os matava, então o procuravam; e voltavam, e de madrugada buscavam a Deus.
En þegar neyðin var stærst, tóku þeir að leita Guðs. Þeir iðruðust og snéru sér til hans.
35 E se lembravam de que Deus era a sua rocha, e o Deus altíssimo o seu redentor.
Þeir viðurkenndu að Guð er eini grundvöllur lífsins – að hinn hæsti Guð væri frelsari þeirra.
36 Todavia lisongeavam-no com a boca, e com a língua lhe mentiam.
En því miður fylgdu þeir honum aðeins í orði kveðnu, en ekki af heilum hug,
37 Porque o seu coração não era reto para com ele, nem foram fieis no seu concerto.
hjarta þeirra var langt frá honum. Þeir stóðu ekki við orð sín.
38 Porém ele, que é misericordioso, perdoou a sua iniquidade: e não os destruiu, antes muitas vezes desviou deles o seu furor, e não despertou toda a sua ira
Samt var hann þeim miskunnsamur, fyrirgaf syndir þeirra og tortímdi þeim ekki. Margoft hélt hann aftur af reiði sinni.
39 Porque se lembrou de que eram de carne, vento que vai e não torna.
Hann minntist þess að þeir voru dauðlegir menn, eins og andblær sem kemur og fer.
40 Quantas vezes o provocaram no deserto, e o molestaram na solidão!
Já, oft risu þeir gegn Guði í eyðimörkinni og ollu honum vonbrigðum.
41 Voltaram atráz, e tentaram a Deus; e limitaram o Santo de Israel.
Aftur og aftur sneru þeir við honum baki og freistuðu hans.
42 Não se lembraram da sua mão, nem do dia em que os livrou do adversário:
Þeir gleymdu krafti hans og kærleika og hvernig hann hafði frelsað þá frá óvinum þeirra.
43 Como obrou os seus sinais no Egito, e as suas maravilhas no campo de Zoan;
Þeir gleymdu plágunum sem hann sendi Egyptum í Sóan
44 E converteu os seus rios em sangue, e as suas correntes, para que não pudessem beber.
þegar hann breytti fljótum þeirra í blóð, svo að enginn gat drukkið.
45 Enviou entre eles enxames de moscas que os consumiram, e rãs que os destruiram.
Eða þegar hann fyllti landið af flugum og froskum!
46 Deu também ao pulgão a sua novidade, e o seu trabalho aos gafanhotos.
Lirfurnar spilltu uppskerunni og engispretturnar átu allt, hvort tveggja var frá honum komið.
47 Destruiu as suas vinhas com saraiva, e os seus sicômoros com pedrisco.
Hann eyddi vínviði þeirra með hagléli og mórberjatrjánum með frosti.
48 Também entregou o seu gado à saraiva, e os seus rebanhos às brazas ardentes.
Búpeningurinn hrundi niður í haganum, haglið rotaði hann og sauðirnir drápust í eldingum.
49 Lançou sobre eles o ardor da sua ira, furor, indignação, e angústia, mandando maus anjos contra eles.
Hann úthellti reiði sinni yfir þá, sendi þeim ógn og skelfingu. Hann leysti út sendiboða ógæfunnar – engla sem létu þá kenna á því!
50 Preparou caminho à sua ira; não retirou as suas almas da morte, mas entregou à pestilência as suas vidas.
Hann gaf reiðinni lausan tauminn. Og ekki hlífði hann Egyptunum. Þeir fengu vænan skerf af plágum og sjúkdómum.
51 E feriu a todo o primogênito no Egito, primícias da sua força nas tendas de Cão.
Þá deyddi hann frumburði Egypta, efnilegan ungviðinn, sem vonirnar voru bundnar við.
52 Mas fez com que o seu povo saísse como ovelhas, e os guiou pelo deserto como um rebanho.
Sinn eigin lýð leiddi hann styrkri hendi gegnum eyðimörkina.
53 E os guiou com segurança, que não temeram; mas o mar cobriu os seus inimigos.
Hann var skjól þeirra og vörn. Þeir þurftu ekkert að óttast, en hafið gleypti óvini þeirra.
54 E o trouxe até ao termo do seu santuário, até este monte que a sua dextra adquiriu.
Hann greiddi för þeirra til fyrirheitna landsins, til hæðanna sem hann hafði skapað.
55 E expulsou as nações de diante deles, e as partiu em herança por linha, e fez habitar em suas tendas as tribos de Israel.
Íbúum landsins stökkti hann á flótta en gaf þar ættkvíslum Ísraels erfðahlut og skjól.
56 Contudo tentaram e provocaram o Deus altíssimo, e não guardaram os seus testemunhos.
En þótt þeir nytu gæsku Guðs, risu þeir gegn hinum hæsta og fyrirlitu boðorð hans.
57 Mas retiraram-se para traz, e portaram-se infielmente como seus pais: viraram-se como um arco enganoso.
Þeir sneru af leið og rufu trúnað rétt eins og feður þeirra. Eins og bogin ör misstu þeir marksins sem Guð hafði sett þeim.
58 Pois o provocaram à ira com os seus altos, e moveram o seu zelo com as suas imagens de escultura.
Þeir tóku aðra guði, reistu þeim ölturu og egndu Drottin á móti sér.
59 Deus ouviu isto e se indignou; e aborreceu a Israel em grande maneira.
Guð sá verk þeirra og reiddist – fékk viðbjóð á Ísrael.
60 Pelo que desamparou o tabernáculo em Silo, a tenda que estabeleceu entre os homens.
Hann yfirgaf helgidóm sinn í Síló, bústað sinn meðal manna.
61 E deu a sua força ao cativeiro; e a sua glória à mão do inimigo.
Örk sína lét hann falla í hendur óvinanna og vegsemd hans var óvirt af heiðingjum.
62 E entregou o seu povo à espada; e se enfureceu contra a sua herança.
Hann reiddist lýð sínum og lét hann falla fyrir sverði óvinanna.
63 O fogo consumiu os seus mancebos, e as suas donzelas não foram dadas em casamento.
Æskumenn Ísraels fórust í eldi og ungu stúlkurnar upplifðu ekki sinn brúðkaupsdag.
64 Os seus sacerdotes cairam à espada, e as suas viúvas não fizeram lamentação.
Prestunum var slátrað og ekkjur þeirra dóu áður en þær gátu harmað þá.
65 Então o Senhor despertou, como quem acaba de dormir, como um valente que se alegra com o vinho.
Þá var sem Drottinn vaknaði af svefni, eins og hetja sem rís upp úr vímu,
66 E feriu os seus adversários por detraz, e pô-los em perpétuo desprezo.
og hann gaf þeim vænt spark í bakhlutann og sendi þá burt með skömm, sömu leið og þeir komu.
67 Além disto, recusou o tabernáculo de José, e não elegeu a tribo de Ephraim.
Hann hafnaði fjölskyldu Jósefs, ætt Efraíms,
68 Antes elegeu a tribo de Judá; o monte de Sião, que ele amava.
en kaus Júdaættkvísl og Síonfjall, sem hann elskar.
69 E edificou o seu santuário como altos palácios, como a terra que fundou para sempre.
Þar reisti hann musteri sitt – voldugt og traust rétt eins og himin og jörð.
70 Também elegeu a David seu servo, e o tirou dos apriscos das ovelhas:
Hann kaus Davíð sem þjón sinn, tók hann frá sauðunum,
71 E o tirou do cuidado das que se achavam prenhes; para apascentar a Jacob, seu povo, e a Israel, sua herança.
úr smalamennskunni, til að verða leiðtogi og hirðir þjóðar sinnar.
72 Assim os apascentou, segundo a integridade do seu coração, e os guiou pela indústria de suas mãos.
Og hann gætti hennar af öryggi og með hreinu hjarta.
