Salmos 77
1 Clamei ao Senhor com a minha voz: a Deus levantei a minha voz, e ele inclinou para mim os ouvidos.
Przedniejszemu śpiewakowi dla Jedytuna psalm Asafowy. Głos mój podnoszę do Boga, kiedy wołam; głos mój podnoszę do Boga, aby mię wysłuchał.
2 No dia da minha angústia busquei ao Senhor: a minha mão se estendeu de noite, e não cessava; a minha alma recusava ser consolada.
W dzień utrapienia mego szukałem Pana: wyciągałem w nocy ręce moje bez przestania, a nie dała się ucieszyć dusza moja.
3 Lembrava-me de Deus, e me perturbei: queixava-me, e o meu espírito desfalecia (Selah)
Wspominałem na Boga, a trwożyłem sobą; rozmyślałem, a utrapieniem ściśniony był duch mój. (Sela)
4 Sustentaste os meus olhos acordados: estou tão perturbado que não posso falar.
Zatrzymywałeś oczy moje, aby czuły; potartym był, ażem nie mógł mówić.
5 Considerava os dias da antiguidade, os anos dos tempos antigos.
Przychodziły mi na pamięć dni przeszłe i lata dawne.
6 De noite chamei à lembrança o meu cântico: meditei em meu coração, e o meu espírito esquadrinhou.
Wspominałem sobie na śpiewanie moje; w nocym w sercu swem rozmyślał, i wywiadywał się o tem duch mój, mówiąc:
7 Rejeitará o Senhor para sempre e não tornará a ser favorável?
Izali mię na wieki odrzuci Pan, a więcej mi już łaski nie ukaże?
8 Cessou para sempre a sua benignidade? acabou-se já a promessa de geração em geração?
Izali do końca ustanie miłosierdzie jego, i koniec weźmie słowo od rodzaju aż do rodzaju? Izali zapomniał Bóg zmiłować się?
9 Esqueceu-se Deus de ter misericórdia? ou encerrou ele as suas misericórdias na sua ira? (Selah)
Izali zatrzymał w gniewie litości swoje? (Sela)
10 E eu disse: A minha enfermidade é esta: mas eu me lembrei dos anos da dextra do altíssimo.
I rzekłem: Toć jest śmierć moja; wszakże prawica Najwyższego uczyni odmianę.
11 Eu me lembrarei das obras do Senhor: certamente que eu me lembrarei das tuas maravilhas da antiguidade.
Wspominać sobie będę na sprawy Pańskie, a przypominać sobie będę dziwne sprawy twoje, zdawna uczynione.
12 Meditarei também em todas as tuas obras, e falarei dos teus feitos.
I będę rozmyślał o wszelkiem dziele twojem, i o uczynkach twoich będę mówił:
13 O teu caminho, ó Deus, está no santuário. Quem é Deus tão grande como o nosso Deus?
Boże! święta jest droga twoja. Któryż Bóg jest tak wielki, jako Bóg nasz?
14 Tu és o Deus que fazes maravilhas: tu fizeste notória a tua força entre os povos.
Tyś jest Bóg, który czynisz cuda; podałeś do znajomości między narody moc twoję.
15 Com o teu braço remiste o teu povo, os filhos de Jacob e de José (Selah)
Odkupiłeś ramieniem twojem lud swój, syny Jakóbowe i Józefowe. (Sela)
16 As águas te viram, ó Deus, as águas te viram, e tremeram; os abismos também se abalaram.
Widziały cię wody, o Boże! widziały cię wody, i ulękły się, i wzruszyły się przepaści.
17 As nuvens lançaram água, os céus deram um som; as tuas flechas correram de uma para outra parte.
Obłoki wydały powodzi; niebiosa wydały gromy, a strzały twoje tam i sam biegały.
18 A voz do teu trovão estava no céu; os relâmpagos alumiaram o mundo; a terra se abalou e tremeu.
Huczało grzmienie twoje po obłokach, błyskawice oświeciły okrąg ziemi, ziemia się wzruszyła i zatrzęsła.
19 O teu caminho é no mar, e as tuas veredas nas grandes águas, e os teus passos não são conhecidos.
Przez morze była droga twoja, a ścieżki twoje przez wody wielkie, wszakże śladów twoich nie było.
20 Guiaste o teu povo, como a um rebanho, pela mão de Moisés e de Aarão.
Prowadziłeś lud twój, jako stado owiec, przez rękę Mojżesza i Aarona.
