Salmos 77
1 Clamei ao Senhor com a minha voz: a Deus levantei a minha voz, e ele inclinou para mim os ouvidos.
Ég ákalla Drottin. Ég hrópa og kalla til hans. Ó, að hann vildi hlusta!
2 No dia da minha angústia busquei ao Senhor: a minha mão se estendeu de noite, e não cessava; a minha alma recusava ser consolada.
Ég er í miklum vanda og þarfnast mjög hjálpar hans. Alla nóttina er ég á bæn, ég lyfti höndum til himins, – ég bið og bið. Ég mun ekki eiga glaðan dag fyrr en Drottinn hefur hjálpað mér.
3 Lembrava-me de Deus, e me perturbei: queixava-me, e o meu espírito desfalecia (Selah)
Ég hugsa um Guð, mikið þrái ég hjálp hans!
4 Sustentaste os meus olhos acordados: estou tão perturbado que não posso falar.
Drottinn, mér mun ekki koma dúr á auga fyrr en þú hefur hjálpað mér. Ég er við það að gefast upp, jafnvel bænin er mér erfið.
5 Considerava os dias da antiguidade, os anos dos tempos antigos.
Góðar minningar liðinna ára leita sífellt á huga minn.
6 De noite chamei à lembrança o meu cântico: meditei em meu coração, e o meu espírito esquadrinhou.
Þá sungum við gleðiljóð langt fram á kvöld! Ég velti þessu fyrir mér, íhuga hve allt hefur breyst.
7 Rejeitará o Senhor para sempre e não tornará a ser favorável?
Hefur Drottinn hafnað mér fyrir fullt og allt? Mun hann ekki miskunna mér framar?
8 Cessou para sempre a sua benignidade? acabou-se já a promessa de geração em geração?
Elskar hann mig ekki lengur og er umhyggja hans búin fyrir fullt og allt? Gekk hann á bak orða sinna?
9 Esqueceu-se Deus de ter misericórdia? ou encerrou ele as suas misericórdias na sua ira? (Selah)
Gleymdi hann miskunn sinni við mig, vesalinginn? Hefur hann í reiðikasti lokað dyrum kærleika síns?
10 E eu disse: A minha enfermidade é esta: mas eu me lembrei dos anos da dextra do altíssimo.
„Þetta eru örlög mín, “sagði ég, „blessun Guðs hefur snúist í bölvun.“
11 Eu me lembrarei das obras do Senhor: certamente que eu me lembrarei das tuas maravilhas da antiguidade.
Ég renni huganum yfir alla þá blessun sem ég hef notið frá Guði.
12 Meditarei também em todas as tuas obras, e falarei dos teus feitos.
Sú gæfa gleymist seint! – Já, hún líður mér aldrei úr minni!
13 O teu caminho, ó Deus, está no santuário. Quem é Deus tão grande como o nosso Deus?
Guð minn, þínir vegir eru heilagir. Hvar skyldi aðra eins að finna?
14 Tu és o Deus que fazes maravilhas: tu fizeste notória a tua força entre os povos.
Þú ert Guð undra og tákna. Stórvirki þín blasa við augum.
15 Com o teu braço remiste o teu povo, os filhos de Jacob e de José (Selah)
Með þinni voldugu hendi bjargaðir þú sonum Jakobs og Jósefs.
16 As águas te viram, ó Deus, as águas te viram, e tremeram; os abismos também se abalaram.
Þegar Rauðahafið sá þig, ókyrrðist það! Jafnvel djúpið skalf af ótta!
17 As nuvens lançaram água, os céus deram um som; as tuas flechas correram de uma para outra parte.
Það varð skýfall og þrumur bergmáluðu um himininn. Elding leiftraði.
18 A voz do teu trovão estava no céu; os relâmpagos alumiaram o mundo; a terra se abalou e tremeu.
Þrumurnar tjáðu reiði þína og eldingarnar lýstu upp jörðina!
19 O teu caminho é no mar, e as tuas veredas nas grandes águas, e os teus passos não são conhecidos.
Þú lagðir veg gegnum hafið – veg sem enginn þekkti áður!
20 Guiaste o teu povo, como a um rebanho, pela mão de Moisés e de Aarão.
Þú leiddir fólk þitt þessa leið eins og fjárhóp, undir leiðsögn Móse og Arons.
